συμβολή

Ὁ σταυρὸς τοῦ Κυρίου εἶναι τὸ καύχημά μας

14 Σεπ., ῞Υψωσις τιμίου Σταυροῦ (Α΄ Κο 1, 18-24)

Στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς ἑορτῆς ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ἐξηγεῖ τὴν δύναμι τοῦ μυστηρίου τοῦ σταυροῦ. Ἂς τὸν ἀκούσωμε.

Ἀδελφοί μου, γράφει ὁ Παῦλος πρὸς τοὺς Κορινθίους καὶ ὅλους τοὺς μετέπειτα πιστούς, τὸ κήρυγμα γιὰ τὴν σταυρικὴ θυσία τοῦ Χριστοῦ διχάζει τοὺς ἀνθρώπους· ὅσοι βαδίζουν τυφλὰ πρὸς τὴν καταστροφὴ τὸ θεωροῦν ἀνοησία· ἐμεῖς ὅμως ποὺ βαδίζουμε ταπεινὰ πρὸς τὴν σωτηρία πιστεύουμε ὅτι εἶναι δύναμη Θεοῦ.

Ἔχει γραφτεῖ στὸν Ἠσαΐα· «Θὰ ἐκμηδενίσω τὴν σοφία τῶν σοφῶν καὶ θὰ βάλω στὸ περιθώριο σὰν ἄχρηστη τὴν σύνεση τῶν ἀνθρώπων ποὺ καυχῶνται στὸν κόσμο γιὰ συνετοί». Ποῦ εἶναι τώρα ὁ σοφός; Ποῦ βρίσκεται ὁ κάθε διδάσκαλος; Ποῦ κρύφτηκαν οἱ δυναμικοὶ ρήτορες τῆς ἐποχῆς μας; Δὲν βλέπουμε ὁλοφάνερα ὅτι ὁ Θεὸς ἀπέδειξε ἀνόητη τὴν σοφία τοῦ σημερινοῦ κόσμου;

Τώρα ὅμως ὁ πανάγαθος Θεὸς καταδέχτηκε νὰ σωθοῦν ὅσοι θὰ πιστέψουν στὸ κήρυγμα τοῦ σταυροῦ, ποὺ ὁ κόσμος τὸ θεωρεῖ ἀνοησία. Βλέπουμε λοιπὸν ὅτι οἱ Ἰουδαῖοι συνεχῶς ἀπαιτοῦν θαύματα, ἐνῷ οἱ Ἕλληνες εἰδωλολάτρες ψάχνουν νὰ βροῦν ἀνθρώπινες ἀποδείξεις. Ἐμεῖς ὅμως οἱ πιστοὶ ὁμολογοῦμε Θεὸ τὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος ἔχει σταυρωθεῖ. Αὐτὸ φυσικὰ εἶναι σκάνδαλο, κάτι τὸ τελείως ἀπαράδεκτο, γιὰ τοὺς Ἰουδαίους, συγχρόνως ὅμως θεωρεῖται ἀνοησία καὶ ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες.

Ὅσοι τώρα ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους δέχτηκαν τὸ κάλεσμα τοῦ Θεοῦ, εἴτε ἦσαν Ἰουδαῖοι στὴν καταγωγὴ εἴτε ἦσαν πρὶν εἰδωλολάτρες στὴν πίστη, γι' αὐτοὺς ὁ Χριστὸς εἶναι δύναμη καὶ σοφία Θεοῦ.

Μὲ ἀφορμὴ τὰ παραπάνω θεόπνευστα λόγια τοῦ ἀποστόλου Παύλου καὶ τὴν ὑμνολογία τῆς ἡμέρας ἕνας μακαριστὸς ἱεράρχης (ὁ Σερβίων καὶ Κοζάνης Διονύσιος) τόνιζε ὅτι τὸ ἱερώτερο σύμβολο τοῦ χριστιανισμοῦ εἶναι ὁ τίμιος Σταυρός· ἡ σημαία καὶ τὸ λάβαρο τῆς Ἐκκλησίας. Κάποτε ἦταν ὄργανο θανάτου γιὰ νὰ ἐκτελοῦνται οἱ κακοῦργοι καὶ οἱ ἄτιμοι, ξύλο ντροπῆς καὶ κατάρας. Ἀπὸ τότε ὅμως ποὺ στὸν Γολγοθᾶ ἐπάνω σ’ αὐτὸν πέθανε ὁ ἀναμάρτητος σωτῆρας τοῦ κόσμου, ὁ Σταυρὸς ἔγινε «τίμιον ξύλον».

Ἀπὸ τότε τὸ σχῆμα του χαράσσεται ἐπάνω στοὺς τάφους τῶν χριστιανῶν στὶς κατακόμβες· μετὰ τοὺς διωγμοὺς στολίζει τὰ στέμματα τῶν χριστιανῶν βασιλέων· ὑψώνεται ἐπάνω στὶς ἐκκλησίες καὶ παντοῦ· εἶναι τὸ φυλακτὸ καὶ τὸ στολίδι τῶν χριστιανῶν. Γι’ αὐτὸ σήμερα, ποὺ γιορτάζομε τὴν ὕψωσι τοῦ τιμίου Σταυροῦ στὸν ἄμβωνα τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ νὰ τὸν δεῖ ὁ λαός, ψάλλομε· Σταυρὸς ὁ φύλαξ πάσης της οἰκουμένης· Σταυρὸς ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας.

῞Οπως σημειώνει κάποιος ἀρχαῖος ἐκκλησιαστικὸς συγγραφεύς, ἡ αἰώνια δόξα ἀκολουθεῖ τὸν σταυρὸ τοῦ Κυρίου. Χωρὶς σταυρὸ δὲν ὑπάρχει σωτηρία, δὲν ὑπάρχει πνευματικὴ ζωή. Χωρὶς σταυρὸ κανένας δὲν πρόκειται νὰ σωθεῖ. Ὅπως ὁ Χριστὸς δοξάστηκε, ἀφοῦ προηγου μένως ὑπέφερε ἐπάνω στὸν σταυρό, ἔτσι καὶ ὅλοι ὅσοι τὸν ἀκολουθοῦν συνδοξάζονται μὲ αὐτόν, ἀφοῦ πρῶτα ἀνέβουν ἐπάνω στὸ δικό τους σταυρό. Θέλετε καὶ ἐσεῖς νὰ δοξαστεῖτε; Ἀνεβεῖτε στὸν σταυρό σας καὶ ἀπὸ ἐκεῖ θὰ ὑψωθεῖτε. Θὰ ἀπολαύσετε τὴν ἀτέλειωτη δόξα τοῦ οὐρανοῦ.

Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ ἅγιος ᾿Ιωάννης χρυσόστομος τονίζει καὶ διδάσκει ὅτι ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ καύχημά μας. Ἐμεῖς σήμερα οἱ χριστιανοὶ ἐξοργίζουμε μὲ τὴν ζωή μας τὸν Θεό. Ἐνῷ βρίσκεται μπροστά μας ἡ αἰώνια ζωή, ἀποφεύγουμε νὰ σηκώσουμε τὸν σταυρό μας καὶ νὰ ἀκολουθήσουμε τὸ στενὸ δρόμο τῶν θλίψεων. Δὲν θέλουμε νὰ κοπιάσουμε λίγο ἐδῶ κάτω στὴν γῆ οὔτε νὰ στερηθοῦμε τὶς ἀπολαύσεις τοῦ κόσμου. Μοιάζουμε λοιπὸν μὲ τὰ σκουλήκια, ἀφοῦ σερνόμαστε ἐπάνω στὴν γῆ καὶ δὲν θέλουμε νὰ σηκώσουμε τὸ κεφάλι καὶ νὰ στρέψουμε τὴν σκέψη μας στὸν Θεό.

Ὁ σταυρὸς εἶναι τὸ χαρακτηριστικὸ τῆς ψυχῆς ποὺ ἀγωνίζεται γιὰ τὴν ἀρετή, ἐπιθυμεῖ τὸν θάνατο ἀπὸ τὴν ἐπίγεια ζωὴ καὶ δὲν ἐπιζητεῖ καμμιὰ ἄνεση. Ὅποιος ζεῖ διαφορετικά, ἀκόμη κι ἂν ὀνομάζεται χριστιανός, εἶναι ἐχθρός του σταυροῦ. Ὅποιος ἀγαπᾷ τὸν σταυρό, αὐτὸς προσπαθεῖ νὰ ζεῖ μέσα στὰ παθήματα.

Ἂν ντρέπεσαι τὸν σταυρό, συνεχίζει ὁ ᾿Ιωάννης χρυσόστομος, νὰ ξέρεις πὼς κι ὁ Χριστὸς θὰ ντραπεῖ νὰ σὲ ὁμολογήσει δικό του μαθητή, ὅταν θὰ ἔρθει μὲ ὅλη τὴν δόξα του στὴν Δευτέρα παρουσία. Τότε ὁ σταυρὸς θὰ λάμψει μπροστά του μὲ φῶς πιὸ δυνατὸ ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ ἐκπέμπουν μὲς στὸ καταμεσήμερο οἱ ἀκτῖνες τοῦ ἥλιου. Ἐμεῖς τώρα μὲ δυνατὴ φωνὴ ἂς φωνάξουμε παντοῦ καὶ σὲ ὅλους· ὁ σταυρὸς εἶναι τὸ καύχημά μας, ἡ παρρησία μας καὶ τὸ στεφάνι μας.

᾿Επιμέλεια· Κ. Σαρ., 2009