ΕΠΙΛΟΓΕΣ
2. Λειτουργικὴ ζωή Θέματα ὁμιλητικῆς Λόγοι εἰς ἑόρτια ἀποστολικὰ ἀναγνώσματα 1 νοεμβρίου, ἁγίων ἀναργύρων (ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα)

PostHeaderIcon 1 νοεμβρίου, ἁγίων ἀναργύρων (ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα)

 

Η ΑΓΑΠΗ ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΟΛΑ 

 

1 νοεμβρίου, Ἀναργύρων (Α΄ Κο 12,27-13,7)

 

    Στὸ κομμάτι αὐτὸ τῆς Α΄ πρὸς Κορινθίους Ἐπιστολῆς, στὸ ὁποῖο ὁ ἀπό­στο­λος Παῦλος πραγματεύεται τὸ ὕψιστο χάρισμα τῆς ἀγάπης, ποὺ ἔλειπε ἀπὸ τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Κορίνθου, κάνει βαθιὲς καταδύσεις.  Καὶ γιὰ νὰ τὸν παρακολουθήσει κανείς, χρειάζεται νὰ εἶναι δεινὸς δύτης τοῦ πνεύ­ματος, νὰ διαθέτει φώτιση, καθαρὴ σκέψη καὶ πολλὴ προσοχή.  Ὁ Ἰωάννης χρυσόστομος προσπαθώντας νὰ πλησιάσει τὰ νοήματά του ἀφιερώνει πολ­λὲς ἐνδιαφέρουσες ὁμιλίες του. Ἐμεῖς ἐδῶ πολὺ ρηχὰ καὶ ἐπιπόλαια θὰ ἐπιχειρήσουμε τὴν προσέγγισή μας.

    Ἐπειδὴ οἱ Χριστιανοὶ τῆς Κορίνθου ἐρίζανε γιὰ τὸ ποιός διαθέτει τὸ ἀνώτερο χάρισμα, λὲς καὶ τὰ χαρίσματά τους δὲν ἦταν δῶρο Θεοῦ ἀλλὰ δικό τους κτῆμα, καὶ ἐπειδὴ ἡ παχύτητα τοῦ πνεύματός τους τοὺς ἔκανε νὰ ἐκτιμοῦν ὡς πρῶτο χάρισμα ἐκεῖνο ποὺ ἦταν τελευταῖο, ὁ Ἀπόστολος βάζει τὰ χαρίσματα σὲ μία λίστα ἀξιολογήσεως, τονίζοντας α) ὅτι κανένας δὲν ἔχει ὅλα τὰ χαρίσματα, β) καὶ αὐτὸς ποὺ ἔχει τὸ πιὸ μικρὸ χάρισμα, τὸ χάρισμά του ἔχει τὴν ἀξία του, γ) γιὰ νὰ ἔχουν ἀξία τὰ χαρίσματα πρέπει νὰ ὑπάρχει ἑνότητα καὶ ἀγάπη ἀνάμεσα στοὺς Χριστιανούς, καὶ ἄλλα πολλά. Ἂς παρακολουθήσουμε τὴ σκέψη του.

    Σεῖς, λέει, οἱ Χριστιανοὶ τῆς Κορίνθου εἶστε σῶμα Χριστοῦ, καὶ ὁ κα­θένας σας εἶναι ἰδιαίτερο μέλος αὐτοῦ τοῦ σώματος. Ἀνάμεσα στοὺς πι­στεύοντας ποὺ ἀποτελοῦν τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ἐκκλησία, ὁ Θε­ὸς ἔβαλε πρῶτα τοὺς ἀποστόλους, ἔπειτα τοὺς προφήτας, ἔπειτα τοὺς δι­δασκάλους, ἔπειτα τοὺς ἔχοντας τὶς δυνάμεις τῆς θαυματουργίας, ἔπει­τα τοὺς ἔχοντας χαρίσματα νὰ γιατρεύουν τοὺς ἀρρώστους, ἔπειτα τοὺς ἔχοντας τὰ χαρίσματα νὰ προστατεύουν τοὺς ἀδυνάτους (φτω­χοὺς χῆρες ὀρφανὰ ἀρρώστους), ἔπειτα τοὺς ἔχοντας χαρίσματα διοική­σε­ως τῆς Ἐκκλησίας, ἔπειτα τοὺς ἔχοντας χαρίσματα νὰ μιλοῦν διάφορα εἴδη γλωσσῶν.

    Αὐτὴ εἶναι ἡ θέση τοῦ κάθε χαρίσματος στὴ λίστα τῆς ἀξιολογήσεως τῶν χαρισμάτων. Στὸν καθένα ὁ Κύριος ἔδωσε τὸ δικό του χάρισμα, μεγάλο ἢ μικρό. Κανένας δὲν πρέπει νὰ γογγύζει ὅτι δὲν πῆρε ἀπὸ τὸ Θεὸ χάρισμα ἢ ὅτι τὸ δικό του εἶναι μικρό. Αὐτὸ τὸ μικρὸ χάρισμα ποὺ ἔχει κάποιος, δὲν τὸ ἔχει αὐτὸς ποὺ ἔχει τὸ μεγάλο. Ὁ Θεὸς σκόρπισε τὰ χαρίσματα σὲ ὅλους ἔτσι, ὥστε νὰ ὑπάρχει ἀλληλεξάρτηση καὶ ἑνό­τη­τα. Ἔχοντας ὁ καθένας τὴν ἀνάγκη τοῦ πλησίον του, νὰ τὸν πλησιά­ζει ἀδελφικὰ καὶ νὰ δένεται μαζί του. Κανένας δὲν ἔχει ὅλα τὰ χαρί­σμα­τα. Οὔτε ὅλοι ἔχουν τὸ ἴδιο χάρισμα.

    Μήπως εἶναι ὅλοι ἀπόστολοι μέσα στὴν ἐκκλησία; Μήπως εἶναι ὅλοι προφῆτες; Μήπως εἶναι ὅλοι διδάσκαλοι; Μήπως ὅλοι ἔχουν τὶς δυνά­μεις τῆς θαυματουργίας; Μήπως ὅλοι ἔχουν τὰ χαρίσματα τῶν ἰάσεων; Μήπως ὅλοι μιλοῦν γλῶσσες; Μήπως ὅλοι εἶναι διερμηνεῖς; Ἂν ὅλοι εἶ­χαν ἕνα χάρισμα, ἔστω καὶ τὸ πιὸ μεγάλο, τότε δὲν θὰ ὑπῆρχε κοινωνία, ἀλλὰ μονοτονία καὶ πλήξη καὶ διάσπαση. Στὸ ἀνθρώπινο σῶμα θὰ ἦταν τάχα ὡραῖο νὰ εἶναι ὅλα τὰ μέλη κεφάλι ἢ μάτια ἢ αὐτιὰ ἢ γλῶσσα; Κάτι τέτοιο καὶ ἄσχημο θὰ ἦταν, καὶ σῶμα δὲν θὰ ἦταν. Τὸ σῶμα θέλει καὶ κεφάλι, θέλει καὶ πέλματα. Θέλει καρδιά, θέλει καὶ νύχια. Ὅλα εἶναι χρήσιμα στὸ σῶμα. Τίποτε δὲν περισσεύει, καὶ τίποτε δὲν λείπει. Σᾶς συνιστῶ λοιπὸν νὰ ζηλεύετε καὶ νὰ ἐπιδιώκετε τὰ χαρίσματα ποὺ ἔχουν μεγαλύτερη ὠφελιμότητα. Γι’ αὐτὸ σᾶς δείχνω τώρα ἕνα δρόμο καὶ σᾶς καλῶ νὰ τὸν περπατήσετε, ἕνα δρόμο ποὺ εἶναι ὑπερβολικὰ ὠφέλιμος. Εἶναι τὸ ὑπέροχο χάρισμα τῆς ἀγάπης.

    Ἐὰν ὑποτεθεῖ ὅτι μιλάω τὶς γλῶσσες τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ἀγγέλων (ἂν ἔχουν γλῶσσα οἱ ἄγγελοι), ἀλλὰ δὲν ἔχω ἀγάπη, εἶμαι ἕνα ψυχρὸ καὶ ἄψυχο μέταλλο, ἕνας μπροῦντζος ποὺ βγάζει ἄναρθρο καὶ ἄσημο ἦχο ἢ ἕνα κύμβαλο ποὺ θορυβεῖ. Ἡ ἀγάπη εἶναι ἀνώτερη ἀπὸ τὴ γλωσ­σολαλία.

    Ἂν ἔχω τὸ χάρισμα τῆς προφητείας, καὶ ἂν γνωρίζω τὰ μυστικὰ ὅλης τῆς γνώσεως, καὶ ἂν ἔχω ὅλη τὴν πίστη, ὥστε νὰ μετατοπίζω ἀκόμη καὶ βουνά, ἀλλὰ δὲν ἔχω ἀγάπη, τότε εἶμαι ἕνα τίποτα. Ἡ ἀγάπη εἶναι ἀνώτερη ἀπὸ τὴν προφητεία τὴ γνώση καὶ τὴν πίστη.

    Ἐὰν μετατρέψω ὅσα ἔχω καὶ δὲν ἔχω σὲ ψωμὶ καὶ αὐτὸ τὸ ψωμὶ τὸ ταΐσω στοὺς πεινασμένους, καὶ ἂν παραδώσω τὸ σῶμα μου στὴ φωτιὰ τοῦ μαρτυρίου, γιὰ νὰ καεῖ γιὰ τὴν πίστη μου, ἀλλὰ δὲν ἔχω ἀγάπη, δὲν ὠφελοῦμαι τίποτε ἀπὸ αὐτά. Ἡ ἀγάπη εἶναι ἀνώτερη ἀπὸ τὴ φιλαν­θρω­πία καὶ τὸ μαρτύριο.

    Νὰ σᾶς τὸ πῶ ἔτσι συνοπτικά· Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει ἀγάπη εἶναι μακρόθυμος, κάνει καλοσύνες. Ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἔχει ἀγάπη δὲν ζηλεύει τὸν ἄλλο, δὲν φέρεται ἐπιδεικτικὰ καὶ ἀλαζονικά, δὲν φουσκώνει ἀπὸ ὑπερηφάνια, δὲν κάνει ἄσχημα πράγματα, δὲν ζητάει τὰ συμφέροντά του, δὲν θυμώνει, δὲ σκέφτεται τὸ κακό, δὲν εὐχαριστιέται στὴν ἀδικία, χαίρεται στὴν ἀλήθεια καὶ στὴ δικαιοσύνη, πάντα δικαιολογεῖ καὶ σκε­πά­ζει τὰ σφάλματα τῶν ἄλλων, πάντα τοὺς πιστεύει, πάντα ἐλπίζει στὴ διόρθωσή τους, πάντα τοὺς φέρεται ὑπομονητικά. Ἡ ἀγάπη δὲν χάνει τὴν ἀξία της ποτέ, οὔτε στὴν ἐδῶ οὔτε στὴν ἄλλη ζωή.

    Ἂς τελειώσουμε μὲ σκέψεις τοῦ Ἰωάννου χρυσοστόμου. Τὸ ἰδιαίτερα, λέει, θαυμαστὸ τῆς ἀγάπης εἶναι ὅτι τὶς μὲν ἄλλες ἀρετὲς τὶς ἔχει δεμένες μὲ τὰ κακά. Λόγου χάριν ὁ ἀκτήμων ὑπερηφανεύεται πολλὲς φορὲς γι’ αὐτό, αὐτὸς ποὺ ξέρει νὰ μιλάει ὑποφέρει ἀπὸ δοξομανία, ὁ ταπεινόφρων πολλὲς φορὲς ἔχει μέσα του μεγάλη ἰδέα γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς. Ἐνῷ ἡ ἀγάπη εἶναι ἀπαλλαγμένη ἀπὸ τέτοιο μίασμα. Σὲ βάρος τοῦ ἀνθρώπου ποὺ ἀ­γαπᾷ κανένας δὲν θὰ ὑπερηφανευθεῖ ποτέ… Αὐτὸς ποὺ ἀγαπᾷ θὰ κρα­τήσει καθαρὴ τὴν ψυχή του καὶ ἀπὸ τὸ φθόνο καὶ ἀπὸ τὴ βασκανία καὶ ἀπὸ τὴν τρέλα καὶ ἀπὸ τὴν κενοδοξία καὶ ἀπὸ τὴν πονηρὴ ἐπιθυμία καὶ ἀπὸ τὸν ἄτοπο ἔρωτα καὶ ἀπὸ κάθε ἄλλο ψυχικὸ νόσημα.

    Τὸ θέμα τῆς ἀγάπης θέλει προσοχὴ μόνο ὅταν εἶναι ψεύτικη, διότι τότε εἶναι ἀπάτη κι ὄχι ἀγάπη. Οἱ αἱρετικοὶ λ.χ., ὅταν κάνουν τὴν προπαγάνδα τους, ἐμφανίζονται ὡς ἄνθρωποι ἀγάπης καὶ ἐνδιαφέροντος γιὰ τοὺς ἀν­θρώ­πους, στὴν πραγματικότητα ὅμως τοὺς ἐξαπατοῦν.

    Οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι εἶχαν τὸ χάρισμα τῶν ἰάσεων καὶ ἀγαποῦσαν ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἀκόμη καὶ τοὺς μὴ Χριστιανούς, ἰδιαίτερα αὐτοὺς ποὺ εἶχαν ἀνάγκες, καὶ παρεῖχαν τὶς ἰάσεις πρὸς ὅλους.

    Μακάρι, ἀγαπητοί μου, ὅ,τι κάνουμε νὰ τὸ κάνουμε μὲ ἀγάπη. Τότε μοιάζουμε μὲ τὸ Θεό, διότι ὁ Θεὸς εἶναι ἀγάπη.

 

    Ἀθανάσιος Γ. Σιαμάκης, ἀρχιμανδρίτης

 

(δημοσίευσις 30/10/2009)

 

 

    (Σημείωσις «Συμβολῆς». στὴν παροῦσα ἀποστολικὴ περικοπὴ περι­λαμ­βά­νεται καὶ τμῆμα τοῦ γνωστοῦ ὕμνου τῆς ἀγάπης» (1Κορ 13, 1-13), τοῦ ὁποίου ὑπάρχει πλήρης μετάφρασι ἐδῶ.)