συμβολή

Θαυμαστὴ διάσωση τοῦ ἀποστόλου Πέτρου

23 Ἀπρ., ῾Αγ. Γεωργίου (Πρξ 12,1-11)

Σὲ μνήμη μάρτυρος ἡ Ἐκκλησία ἐπιλέγει περικοπὴ ποὺ περιέχει περιγραφὴ μαρτυρίου μάρτυρος τῆς πρώτης ἐκκλησίας, καὶ παρ’ ὀλίγον καὶ δευτέρου, τὸ ὁποῖο ἀποφεύχθηκε τὴν τελευταία στιγμὴ μὲ παρέμβαση τοῦ Θεοῦ. Πρόκειται γιὰ τὸ μαρτύριο τοῦ ἀποστόλου Ἰακώβου, ἀδερφοῦ τοῦ εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, καὶ γιὰ τὴ φυλάκιση καὶ θαυμαστὴ διάσωση τοῦ ἀποστόλου Πέτρου. Ἂς δοῦμε ὅλο τὸ ἱστορικὸ σκηνικό.

Βρισκόμαστε στὰ χρόνια ποὺ βασιλιᾶς τῆς Ἰουδαίας ἦταν ὁ Ἡρῴδης Ἀγρίππας, ἐγγονὸς τοῦ νηπιοκτόνου Ἡρῴδου. Αὐτός, φονικὸς ὅπως καὶ ὁ παππούς του, γιὰ νὰ εἶναι ἀρεστὸς στὴν ἰουδαϊκὴ κοινωνία, κίνησε τὸ μηχανισμό, γιὰ νὰ κακοποιήσει κάποιους ἀπὸ τοὺς κορυφαίους τῆς τότε ὀλιγάριθμης ἐκκλησίας, δηλαδὴ κίνησε ἀδίστακτο διωγμὸ κατὰ τῶν στελεχῶν της. Καὶ χωρὶς καμμιὰ αἰτία ἔπιασε καὶ ἀποκεφάλισε μὲ μαχαῖρι τὸν ἀπόστολο Ἰάκωβο, ἀδερφὸ τοῦ ἐπίσης ἀποστόλου Ἰωάννου.

Τὰ δύο ἀδέρφια Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης ἀνῆκαν στὸν κύκλο τῶν δώδεκα μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, ἀλλ’ ὁ Χριστὸς αὐτοὺς τοὺς δύο καὶ τὸν Πέτρο τοὺς ἀγαποῦσε ἰδιαίτερα καὶ τοὺς εἶχε πάρει μαζί του σὲ 2-3 περιστατικὰ τῆς ζωῆς του (μεταμόρφωση κλπ), ὅπου δὲν εἶχε πάρει μαζί του τοὺς ἄλλους ἐννέα. Ὁ Ἰάκωβος καὶ ὁ Ἰωάννης στὰ χρόνια τῆς μαθητείας τους στὸ Χριστὸ τοῦ εἶχαν ζητήσει, ὅταν ἔρθει στὴ δόξα του, ποὺ τὴν προσδοκοῦσαν ἐπίγεια, νὰ τοὺς βάλει ἕναν στὰ δεξιά του καὶ ἕναν στ’ ἀριστερά του, δηλαδὴ νὰ τοὺς δώσει τὰ πρῶτα καὶ μεγάλα ἀξιώματα τῆς βασιλείας του. Καὶ ὁ Κύριος τοὺς εἶχε ἀπαντήσει ὅτι δὲν ξέρουν τί ζητοῦν. Τὸ ποτήριο, τοὺς εἶπε, ποὺ πίνω ἐγώ, καὶ ἐννοοῦσε τὸ ποτήριο τοῦ σταυρικοῦ θανάτου, μπορεῖτε νὰ τὸ πιεῖτε; Κι ἐκεῖνοι νομίζοντας ὅτι πρόκειται γιὰ τιμητικὸ ποτήριο οἴνου, ἀπάντησαν, ναί. Καὶ τοὺς ξαναλέει ὁ Κύριος· Τὸ μὲν ποτήριο θὰ τὸ πιεῖτε, ἀλλὰ τὸ νὰ καθίσετε δεξιὰ καὶ ἀριστερά μου δὲν εἶναι τῆς δικῆς μου ἁρμοδιότητος. Καὶ νά τώρα ποὺ ὁ Ἰάκωβος ἤπιε τὸ ποτήριο τοῦ πρώιμου θανάτου.

Γιατί ὁ Θεὸς ἐπέτρεψε τόσο νωρὶς νὰ χάσει τὴ ζωή του; Ὁ Ἰωάννης χρυσόστομος δίνει τὴ δική του σοφὴ ἀπάντηση· γιὰ νὰ μὴ θεωρηθεῖ ὅτι οἱ ἀπόστολοι τολμοῦν τὸ θάνατο χωρὶς κίνδυνο καὶ φόβο, ἐπειδὴ τοὺς γλιτώνει ὁ Θεός. Γι’ αὐτὸ ἐπιτρέπει νὰ φονευθοῦν, καὶ μάλιστα οἱ κορυφαῖοι Στέφανος καὶ Ἰάκωβος.

Καὶ σὰν εἶδε ὁ Ἡρῴδης ὅτι ἄρεσε στοὺς Ἰουδαίους ἡ φονική του πράξη, πῆρε θάρρος καὶ ἔβαλε σχέδιο νὰ πιάσει καὶ τὸν ἀπόστολο Πέτρο. Ἦταν οἱ μέρες τῆς ἰουδαϊκῆς γιορτῆς τῶν ἀζύμων, δηλαδὴ τοῦ πάσχα 1-7 Ἀπριλίου. Προφανῶς φοβούμενος μήπως φύγει ὁ Πέτρος στὸ διάστημα τοῦ ἑπταήμερου ἑορτασμοῦ τοῦ πάσχα, γιὰ σιγουριὰ τὸν ἔρριξε στὴ φυλακή. Καὶ λόγῳ τῆς γιορτῆς δὲν τὸν ἀποκεφάλισε μέν, ἀλλὰ τὸν φυλάκισε. Τὸν παρέδωσε σὲ 16 στρατιῶτες (τέσσερες τετράδες), γιὰ νὰ τὸν φυλάγουν ἐναλλὰξ ἀνὰ 4 κάθε 3 ὧρες, σκεφτόμενος μετὰ τὸ πάσχα νὰ τὸν ἀνεβάσει σὲ δίκη μπροστὰ στὸ λαό.

Στὸ πρόσωπο τοῦ Πέτρου βλέπουμε νὰ ἐπαναλαμβάνεται χρονικῶς καὶ δικαστικῶς ἡ δίκη τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, τῶν ἀναλογιῶν τηρουμένων. Ἀλλ’ ὁ Θεὸς δὲν ἐπέτρεψε τελικὰ τὴν καταδίκη του καὶ τὸν ἀποκεφαλισμό του, ὅπως τοῦ Ἰακώβου, διότι προφανῶς ἡ ἐκκλησία, ποὺ εἶχε χάσει ἤδη τὸν Ἰάκωβο καὶ τὸν Στέφανο, τὸν εἶχε ἀνάγκη. Τί συνέβη;

Στὸ διάστημα τῶν ὀλίγων ἡμερῶν ποὺ ὁ Πέτρος ἐκρατεῖτο στὴ φυλακὴ τὰ μέλη τῆς ἐκκλησίας τῶν ᾿Ιεροσολύμων εἶχαν πέσει στὰ γόνατα καὶ ἔκαναν ἐκτενῆ καὶ πολύωρη καὶ ἐπίμονη καὶ θερμὴ προσευχὴ στὸ Θεὸ γι’ αὐτόν. Προσέφυγαν στὸν παντοδύναμο Θεὸ γιὰ τὸν σεβαστὸ καὶ ἀγαπητό τους πνευματικὸ πατέρα.

Κι ὅταν ἦρθε ἡ ὥρα καὶ ἐπρόκειτο ὁ Ἡρῴδης νὰ τὸν παρουσιάσει στὸ δικαστήριο, τὴ νύχτα ἐκείνη ὁ Πέτρος κοιμόταν ἥσυχος καὶ ἀμέριμνος, σὰν πρόβατο ποὺ ἐπρόκειτο νὰ ὁδηγηθεῖ σὲ σφαγή, ἀνάμεσα σὲ δύο στρατιῶτες, δεμένος προφανῶς μαζί τους μὲ διπλὲς ἁλυσίδες, γιὰ νὰ μὴν μπορεῖ ν’ ἀποδράσει, ἐνῷ ἄλλοι δύο φύλακες στρατιῶτες φύλαγαν μπροστὰ στὴν πόρτα τῆς φυλακῆς.

Εἶναι συγκινητικὴ ἡ ἐμπιστοσύνη τοῦ Πέτρου στὸ Θεὸ τὴν ὥρα ποὺ ἀπεῖχε ἐλάχιστο χρόνο ἀπὸ τὸν ἀποκεφαλισμό του. Οὔτε ἀγωνία οὔτε φόβος οὔτε ἀυπνία τὸν διακατεῖχαν. Εἶχε ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὸ Θεό. Πόσο μεγάλη ἦταν ἡ πίστη του!

Καὶ νά, ἐμφανίζεται ἕνας ἄγγελος Κυρίου καὶ φῶς ἔλαμψε μέσα στὸ οἴκημα. Τὸ φῶς χρειαζόταν στὸν Πέτρο, γιὰ νὰ μὴ νομίζει ὅτι βλέπει φανταστικὰ πράγματα. Καὶ σὰν τοῦ χτύπησε τὸ πλευρό, τὸν ξύπνησε καὶ τοῦ λέει· Σήκω γρήγορα. Καὶ ἀμέσως ἔπεσαν οἱ ἁλυσίδες ἀπὸ τὰ χέρια του καὶ ἀπελευθερώθηκε.

Καὶ τοῦ λέει ὁ ἄγγελος· Σφίξε τὸ ἐσωτερικό σου φόρεμα μὲ τὴ ζώνη στὴ μέση σου καὶ φόρεσε τὰ σανδάλια σου. Καὶ ἔκανε ὅπως τοῦ εἶπε. Καὶ πάλι τοῦ λέει· Φόρεσε τὸ ἐξωτερικό σου φόρεμα καὶ ἀκολούθησε με.

Τὸ γεγονός, παρ᾿ ὅλη τὴ σπουδή, ἐξελίσσεται ἄνετα καὶ ἀβίαστα. Ὁ ἄγγελος δὲν εἶναι κλέφτης οὔτε κακοποιὸς ποὺ ἦρθε ν’ ἁρπάξει βιαστικὰ καὶ ἔνοχα ἕναν φυλακισμένο, ἀλλ’ εἶναι ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ ὅλη τὴν ἄνεσή του λέει στὸν Πέτρο νὰ ἑτοιμαστεῖ. Εἶναι σίγουρος ὅτι τὰ μάτια τῶν φρουρῶν φρουροῦνται.

Ὁ Πέτρος προφανῶς δὲν ξύπνησε μὲ τὸ φῶς, οὔτε καὶ οἱ δεσμο­φύλακες. Γι’ αὐτὸ χρειάστηκε νὰ τὸν χτυπήσει ὁ ἄγγελος στὸ πλευρό, καὶ τότε νὰ ξυπνήσει. Οἱ ἄλλοι συνέχισαν νὰ κοιμοῦνται. Μέχρι αὐτὴ τὴ στιγμὴ ἴσως νὰ νόμιζε ὁ Πέτρος πὼς κάποιος ὑπάλληλος τῆς φυλακῆς τὸν ξύπνησε. Νόμιζε ὅτι τοῦ εἶχε λύσει τὶς ἁλυσίδες, πρὶν ξυπνήσει, κι ὅταν σηκώθηκε, ἔπεσαν κάτω. Γι’ αὐτὸ καὶ πειθαρχεῖ χωρὶς νὰ πεῖ λέξη.

Καὶ σὰν βγῆκε ἀπὸ τὸ οἴκημα, τὸν ἀκολούθησε, καὶ δὲν εἶχε ἀκόμη καταλάβει ὅτι αὐτὸ ποὺ γίνεται μὲ τὸν ἄγγελο εἶναι ἀληθινό. Νόμιζε πὼς εἶναι κάποιο ὅραμα φανταστικὸ ἢ ὅτι βλέπει ὄνειρο. Ὅταν ὅμως πέρασαν τὴν πρώτη καὶ τὴ δεύτερη φρουρὰ τῶν στρατιωτῶν, ποὺ προφανῶς παρ᾿ ὅλο ποὺ ἦταν ξύπνιοι δὲν εἶδαν τίποτε, διότι τοὺς κρατοῦσε τὰ μάτια τους ὁ ἄγγελος, ἦρθαν στὴ σιδερένια πύλη ποὺ βγάζει στὴν πόλη, ἡ ὁποία ἀνοίχτηκε μόνη της, αὐτομάτως. Κι ὅταν βγῆκαν ἔξω ἀπὸ τὸν περιτειχι­σμένο χῶρο τῆς φυλακῆς πέρασαν οἱ δυό τους ἕνα δρόμο. Καὶ ἀφοῦ δὲν ὑπῆρχε κανένα ἐμπόδιο μπροστά τους, ἀμέσως ὁ ἄγγελος ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ αὐτὸν καὶ ἐξαφανίστηκε.

Ὅταν τότε συνῆρθε ὁ Πέτρος ἀπὸ τὸν ὕπνο καὶ συνειδητοποίησε τί ἔγινε, εἶπε μέσα του· Τώρα κατάλαβα ἀλήθεια ὅτι ὁ Κύριος ἔστειλε τὸν ἄγγελό του καὶ μὲ γλίτωσε ἀπὸ τὸ φονικὸ χέρι τοῦ Ἡρῴδου καὶ ἀπὸ κάθε χαιρέκακη προσδοκία τοῦ λαοῦ τῶν Ἰουδαίων.

Μηνύματα·

1. Ὁ Πέτρος ἀξιαγάπητος ποιμένας.

2. Ἡ ἐκκλησία ἑτοιμοκίνητη στὴ προσευχή.

3. Ἡ καθαρὴ προσευχὴ εἰσακούστηκε.

4. Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ καὶ στὸ θάνατο εἶναι ἤρεμος.

5. Ὁ Θεὸς ἔχει τρόπο νὰ ἐπεμβεῖ καὶ στὴν πιὸ δύσκολη περίπτωση.

6. Τὰ ἄδικα σχέδια τῶν ἀρχόντων συχνὰ γελοιοποιοῦνται.

7. Μὲ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ φυσικὰ καὶ ὑπερφυσικὰ γεγονότα συνυφαίνονται.

8. Ἡ ἐκκλησία δοκιμάζεται ἀλλὰ δὲν ἐγκαταλείπεται.

9. Οἱ Ἰουδαῖοι καὶ οἱ ἄρχοντές τους δὲν συνετίστηκαν ἀπὸ τὴν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.

10. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ φονεύονται ἀλλὰ δὲν φονεύουν.

Ἀθανάσιος Γ. Σιαμάκης, ἀρχιμανδρίτης

(δημοσίευσι· 11/4/2010)