συμβολή

Η ΕΝΩΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ
ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΟΣ

Κυρ. Προπατόρων (Κλ 3, 4-11)

    Ἡ περικοπὴ ἀνήκει στὸ δεύτερο μέρος τῆς Ἐπιστολῆς, ὅπου δίδονται πρακτικὰ παραγγέλματα, τὰ ὁποῖα ὅμως ἔχουν βαθιὰ θεολογικὰ καὶ χριστοκεντρικὰ ἐρείσματα. Ἂς τὰ παρακολουθήσουμε.

    Ὅταν ὁ Χριστός, βεβαιώνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος τοὺς Κολασσαεῖς, ποὺ εἶναι ἡ ζωή μας, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ σκοπός μας, τὸ ἅπαν γιὰ μᾶς, ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθεῖ, τότε καὶ σεῖς οἱ Κολασσαεῖς Χριστιανοὶ θὰ φανερωθεῖτε μαζί του δοξασμένοι.

    Ὡς γνωστόν, ὁ Χριστὸς θὰ φανερωθεῖ κατὰ τὴ δευτέρα παρουσία του. Τότε, ὅπως γράφουν τὰ Εὐαγγέλια, θὰ ἔρθει μὲ τὴ δόξα τοῦ Πατέρα του μαζὶ μὲ τοὺς ἁγίους ἀγγέλους. Τότε θὰ φανερωθοῦν μὲ δόξα καὶ οἱ πιστοί του. Ὁ Νικητὴς τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου θὰ ἔχει ὅλους τους πιστούς του σὰν πολύτιμο λάφυρο μαζί του καὶ θὰ θαυμαστεῖ καὶ θὰ δοξαστεῖ ἀπ’ ὅλους τους. Ὅπου θὰ εἶναι ὁ Χριστός, ἐκεῖ θὰ εἶναι καὶ οἱ ἅγιοί του, γιὰ νὰ καθίσουν δίπλα στὸ θρόνο του, ὅπως λέει ἡ Ἀποκάλυψη. Ἄκρως ἑλκυστικὴ καὶ νοσταλγικὴ εἰκόνα. Προκειμένου νὰ βρεθεῖ κανεὶς ἐκεῖ, ἀξίζει πράγματι κάθε θυσία τῶν προσκαίρων ἐδῶ. Καὶ ἐπειδὴ αὐτὴ τὴ χάρη τὴν ἀπολαμβάνουν μόνο οἱ νικηταί, γι’ αὐτὸ καὶ συνιστᾶ στὴ συνέχεια ὁ ἀπόστολος·

    Νεκρῶστε λοιπὸν γι’ αὐτὴ τὴ μοναδικὴ ὥρα τὰ μέλη τοῦ σώματός σας, ποὺ ζητοῦν πρόσκαιρες ἀπολαύσεις καὶ ἁμαρτωλὲς ἡδονές, καὶ πιὸ συγ­κεκριμένα νεκρῶστε τὴν πορνεία, τὴν ἀκαθαρσία, τὶς ἄλλες αἰσχρό­τητες ποὺ γίνονται κρυφά, τὸ ἄνομο σαρκικὸ πάθος, ποὺ σᾶς βασανίζει, καὶ γενικὰ νεκρῶστε τὴν κακὴ ἐπιθυμία, δηλαδὴ τὴν κάθε εἴδους ἁμαρ­τία. Νεκρῶστε καὶ τὴν πλεονεξία ποὺ σὲ τελικὴ ἀνάλυση εἶναι εἰδωλο­λα­τρία, ἀφοῦ ὁ πλεονέκτης δὲν κάνει τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ λατρεύει τὰ μέταλλα, τὸ χρυσό, τὸν ἄργυρο, ὅπως τὰ λάτρευαν καὶ οἱ εἰδωλολάτρες. Γι’ αὐτὲς τὶς ἀσέλγειες καὶ τὴν πλεονεξία σᾶς πληροφορῶ ὅτι ἔρχεται σύντομα ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ στοὺς ἀμετανόητους ποὺ ἐπιμένουν νὰ τὰ κάνουν. Σ’ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὰ ἁμαρτήματα μὴν ξεχνᾶτε ὅτι εἴχατε περιπέσει κάποτε καὶ σεῖς, ὅταν δὲν εἴχατε ἀκόμη γνωρίσει τὸ Χριστό, ἀλλὰ ζούσατε ἀνάμεσα στοὺς ἀπειθεῖς καὶ ἀμετανόητους.

    Ὑπενθυμίζοντας τὴν παλιά τους ζωή, τοὺς κεντρίζει, γιὰ νὰ μὴν ξανα­πέσουν.

    Τώρα ὅμως, συνεχίζει ὁ Ἀπόστολος, βγάλτε καὶ πετάξτε ἀπὸ πάνω σας σὰν λερωμένο καὶ ἀκάθαρτο ροῦχο, ὅλ’ αὐτὰ τὰ κακά, τὴν ὀργή, τὸν θυμό, τὴν κακία, τὴν αἰσχρολογία ποὺ γίνεται μὲ τὴ γλῶσσα. Μὴ λέτε ψέματα ὁ ἕνας στὸν ἄλλο. Τὸ μάτι δὲν μπορεῖ νὰ λέει ψέματα στὸ χέρι καὶ τὸ αὐτὶ στὸ πόδι, ἀφοῦ ἀνήκετε στὸ ἴδιο σῶμα, τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἀφοῦ ἔχετε πετάξει τὸν παλιὸ ἄνθρωπο μαζὶ μὲ τὶς ἐπιθυμίες του καὶ τὶς ἄνομες πράξεις του, καὶ ἀφοῦ ἔχετε ντυθεῖ τὸ νέο, τὸν καλῆς διαθέσεως ἄνθρωπο, τὸν ἄνθρωπο τοῦ χριστιανικοῦ μοντέλου, ποὺ μέρα μὲ τὴν ἡμέρα γίνεται πιὸ καινούργιος μὲ τὸ νὰ γνωρίζει ὅλο καὶ πιὸ πολὺ καὶ πιὸ τέλεια τὸ Θεό. Ὁ νέος ἄνθρωπος ποὺ ἔχετε ντυθεῖ, καθὼς ἀνανεώνεται, γίνεται κατὰ τὸ πρότυπο τοῦ ἀναμαρτήτου Χριστοῦ ποὺ τὸν δημιούργησε.

    Σ’ αὐτὸν τὸ νέο ἄνθρωπο κοντὰ στὰ ἄλλα καλὰ σᾶς πληροφορῶ ὅτι δὲν ὑπάρχουν διακρίσεις ποὺ διαιροῦν καὶ χωρίζουν τοὺς ἀνθρώπους. Δὲν ὑπάρχει εἰδωλολάτρης καὶ Ἰουδαῖος, περιτμημένος καὶ μὴ περιτμη­μέ­νος, βάρβαρος καὶ Σκύθης, δοῦλος καὶ ἐλεύθερος, ἀλλ’ ὅλα καὶ σὲ ὅλους τοὺς πιστούς, καὶ ἡ ἐθνικότητα καὶ ἡ καταγωγὴ καὶ τὸ ἀξίωμα, εἶναι ὁ Χριστός.

    Ὁ Χριστὸς γιὰ ὅλους τους Χριστιανοὺς εἶναι τὸ ἄλφα καὶ τὸ ὠμέγα, ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος, ὁ σωτῆρας τους, ἡ ἐλπίδα τους, ἡ εὐτυχία τους. Τὸ στοιχεῖο ποὺ ἀναγνωρίζει τοὺς πιστοὺς καὶ τοὺς ἑνώνει δὲν εἶναι ἡ κοινὴ ἐθνικότητα καὶ καταγωγή, οὔτε ἂν εἶναι Ἰουδαῖοι ἢ Ἕλληνες, δοῦλοι ἢ ἐλεύθεροι, ἄνδρες ἢ γυναῖκες, ἀλλὰ τὸ ὅτι ὅλοι ἀποτελοῦν μέλη τοῦ τιμίου σώματος τοῦ Χριστοῦ, δηλαδὴ τὸ ὅτι εἶναι Χριστανοί. Ὁ ἀνακαινισμένος Χριστιανὸς δὲν ἐμποδίζεται ἀπὸ τὴν περιτομὴ τοῦ Ἰουδαίου ἢ τὴ μὴ περιτομὴ τοῦ εἰδωλολάτρου, τὴν ἀμάθεια τοῦ βαρβάρου ἢ τὴν ἀγριότητα τοῦ Σκύθου, τὴν ὑποτέλεια τοῦ δούλου ἢ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἐλευθέρου. Γιὰ τὸ Χριστὸ ὅλ’ αὐτὰ τὰ ἐμπόδια διαλύονται. Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἴδιος γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ὅπου γῆς κι ἂν κατοικοῦν, ὅποια γλῶσσα κι ἂν μιλοῦν, σ’ ὅποια κοινωνικὴ διαβάθμιση κι ἂν ἀνήκουν. Ὁ Χριστὸς τοὺς ἑνώνει ὅλους μὲ τὴν κοινὴ πίστη.

    Συγκλονιστικὲς οἱ εἰδήσεις τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ἀγαπητοί μου. Ὅταν ἀτενίζουμε πρὸς μία δόξα αἰώνια καὶ μία θέση δίπλα στὸ θρόνο τοῦ Χριστοῦ, εἶναι φυσικὸ οἱ καρδιές μας νὰ μαγνητίζονται ἀπὸ τὸν κόσμο ἐκεῖνο καὶ νὰ μᾶς ἐνθαρρύνουν νὰ καταβάλλουμε κάθε δυνατὴ προσ­πά­θεια νὰ ζοῦμε γιὰ τὴν ὥρα ἐκείνη. Ἀλήθεια, τί εἶναι ἐδῶ στὸν κόσμο αὐτὸν τόσο ἑλκυστικὸ καὶ γοητευτικὸ καὶ λαμπρὸ καὶ χαροποιὸ καὶ μόνιμο καὶ προσιτό; Τίποτε. Κι ὅμως πόσοι ἔχουν ἀνοιχτὰ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς τους γιὰ τὴ σωστὴ ἐπιλογή; πόσοι ἔχουν ξυπνήσει ἀπὸ τὸ λήθαργο τῆς ἁμαρτίας καὶ ἀγρυπνοῦν γιὰ τὴν ἐξασφάλιση τῶν προϋποθέσεων;

    ᾿Αθανάσιος Γ. Σιαμάκης, ἀρχιμανδρίτης

(δημοσίευσις 9/12/2009)

Η ΕΝΩΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ
ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΟΣ

Κυρ. Προπατόρων (Κλ 3, 4-11), 13/12/2009 

    Η περικοπή ανήκει στο δεύτερο μέρος της Επιστολής, όπου δίδονται πρακτικά παραγγέλματα, τα οποία όμως έχουν βαθιά θεολογικά και χριστοκεντρικά ερείσματα. Ας τα παρακολουθήσουμε.

    Όταν ο Χριστός, βεβαιώνει ο απόστολος Παύλος τους Κολασσαείς, που είναι η ζωή μας, η αρχή και το τέλος, ο σκοπός μας, το άπαν για μας, όταν ο Χριστός φανερωθεί, τότε και σεις οι Κολασσαείς Χριστιανοί θα φανερωθείτε μαζί του δοξασμένοι.

    Ως γνωστόν, ο Χριστός θα φανερωθεί κατά τη δευτέρα παρουσία του. Τότε, όπως γράφουν τα Ευαγγέλια, θα έρθει με τη δόξα του Πατέρα του μαζί με τους αγίους αγγέλους. Τότε θα φανερωθούν με δόξα και οι πιστοί του. Ο Νικητής της αμαρτίας και του θανάτου θα έχει όλους τους πιστούς του σαν πολύτιμο λάφυρο μαζί του και θα θαυμαστεί και θα δοξαστεί απ’ όλους τους. Όπου θα είναι ο Χριστός, εκεί θα είναι και οι άγιοί του, για να καθίσουν δίπλα στο θρόνο του, όπως λέει η Αποκάλυψη. Άκρως ελκυστική και νοσταλγική εικόνα. Προκειμένου να βρεθεί κανείς εκεί, αξίζει πράγματι κάθε θυσία των προσκαίρων εδώ. Και επειδή αυτή τη χάρη την απολαμβάνουν μόνο οι νικηταί, γι’ αυτό και συνιστά στη συνέχεια ο απόστολος·

    Νεκρώστε λοιπόν γι’ αυτή τη μοναδική ώρα τα μέλη του σώματός σας, που ζητούν πρόσκαιρες απολαύσεις και αμαρτωλές ηδονές, και πιο συγκεκριμένα νεκρώστε την πορνεία, την ακαθαρσία, τις άλλες αισχρό­τητες που γίνονται κρυφά, το άνομο σαρκικό πάθος, που σας βασανίζει, και γενικά νεκρώστε την κακή επιθυμία, δηλαδή την κάθε είδους αμαρ­τία. Νεκρώστε και την πλεονεξία που σε τελική ανάλυση είναι ειδωλο­λατρία, αφού ο πλεονέκτης δεν κάνει τίποτε άλλο από το να λατρεύει τα μέταλλα, το χρυσό, τον άργυρο, όπως τα λάτρευαν και οι ειδωλολά­τρες. Γι’ αυτές τις ασέλγειες και την πλεονεξία σας πληροφορώ ότι έρχεται σύντομα η οργή του Θεού στους αμετανόητους που επιμένουν να τα κάνουν. Σ’ αυτού του είδους τα αμαρτήματα μην ξεχνάτε ότι είχατε περιπέσει κάποτε και σεις, όταν δεν είχατε ακόμη γνωρίσει το Χριστό, αλλά ζούσατε ανάμεσα στους απειθείς και αμετανόητους.

    Υπενθυμίζοντας την παλιά τους ζωή, τους κεντρίζει, για να μην ξαναπέσουν.

    Τώρα όμως, συνεχίζει ο Απόστολος, βγάλτε και πετάξτε από πάνω σας σαν λερωμένο και ακάθαρτο ρούχο, όλ’ αυτά τα κακά, την οργή, τον θυμό, την κακία, την αισχρολογία που γίνεται με τη γλώσσα. Μη λέτε ψέματα ο ένας στον άλλο. Το μάτι δεν μπορεί να λέει ψέματα στο χέρι και το αυτί στο πόδι, αφού ανήκετε στο ίδιο σώμα, το σώμα του Χριστού, και αφού έχετε πετάξει τον παλιό άνθρωπο μαζί με τις επιθυμίες του και τις άνομες πράξεις του, και αφού έχετε ντυθεί το νέο, τον καλής διαθέσεως άνθρωπο, τον άνθρωπο του χριστιανικού μοντέλου, που μέρα με την ημέρα γίνεται πιο καινούργιος με το να γνωρίζει όλο και πιο πολύ και πιο τέλεια το Θεό. Ο νέος άνθρωπος που έχετε ντυθεί, καθώς ανανεώνεται, γίνεται κατά το πρότυπο του αναμαρτήτου Χριστού που τον δημιούργησε.

    Σ’ αυτόν το νέο άνθρωπο κοντά στα άλλα καλά σας πληροφορώ ότι δεν υπάρχουν διακρίσεις που διαιρούν και χωρίζουν τους ανθρώπους. Δεν υπάρχει ειδωλολάτρης και Ιουδαίος, περιτμημένος και μη περιτμη­μέ­νος, βάρβαρος και Σκύθης, δούλος και ελεύθερος, αλλ’ όλα και σε όλους τους πιστούς, και η εθνικότητα και η καταγωγή και το αξίωμα, είναι ο Χριστός.

    Ο Χριστός για όλους τους Χριστιανούς είναι το άλφα και το ωμέγα, η αρχή και το τέλος, ο σωτήρας τους, η ελπίδα τους, η ευτυχία τους. Το στοιχείο που αναγνωρίζει τους πιστούς και τους ενώνει δεν είναι η κοινή εθνικότητα και καταγωγή, ούτε αν είναι Ιουδαίοι ή Έλληνες, δούλοι ή ελεύθεροι, άνδρες ή γυναίκες, αλλά το ότι όλοι αποτελούν μέλη του τιμίου σώματος του Χριστού, δηλαδή το ότι είναι Χριστανοί. Ο ανακαινισμένος Χριστιανός δεν εμποδίζεται από την περιτομή του Ιουδαίου ή τη μη περιτομή του ειδωλολάτρου, την αμάθεια του βαρβάρου ή την αγριότητα του Σκύθου, την υποτέλεια του δούλου ή την ελευθερία του ελευθέρου. Για το Χριστό όλ’ αυτά τα εμπόδια διαλύονται. Ο Χριστός είναι ο ίδιος για όλους τους ανθρώπους, όπου γης κι αν κατοικούν, όποια γλώσσα κι αν μιλούν, σ’ όποια κοινωνική διαβάθμιση κι αν ανήκουν. Ο Χριστός τους ενώνει όλους με την κοινή πίστη.

    Συγκλονιστικές οι ειδήσεις του αποστόλου Παύλου, αγαπητοί μου. Όταν ατενίζουμε προς μία δόξα αιώνια και μια θέση δίπλα στο θρόνο του Χριστού, είναι φυσικό οι καρδιές μας να μαγνητίζονται από τον κόσμο εκείνο και να μας ενθαρρύνουν να καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπά­θεια να ζούμε για την ώρα εκείνη. Αλήθεια, τι είναι εδώ στον κόσμο αυτόν τόσο ελκυστικό και γοητευτικό και λαμπρό και χαροποιό και μόνιμο και προσιτό; Τίποτε. Κι όμως πόσοι έχουν ανοιχτά τα μάτια της ψυχής τους για τη σωστή επιλογή; πόσοι έχουν ξυπνήσει από το λήθαργο της αμαρτίας και αγρυπνούν για την εξασφάλιση των προϋποθέσεων;

    Αθανάσιος Γ. Σιαμάκης, αρχιμανδρίτης

(δημοσίευσις 9/12/2009)