«Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστὶ» (Α' Ἰω. δ' 16), ἀλλὰ ὄχι παιγνίδι («μήτι πτερνιεῖ ἄνθρωπος Θεόν;» (Μλ. γ' 8), «Μὴ πλανᾶσθε, Θεὸς οὐ μυκτηρίζεται· ὃ γὰρ ἐὰν σπείρῃ ἄνθρωπος, τοῦτο καὶ θερίσει» (Γλ. f' 7)), ἀλλὰ καὶ δίκαιος καὶ ἀπαθῶς τιμωρεῖ: «εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεὸς» (Α' Κρ. γ' 17) , «πόσῳ δοκεῖτε χείρονος ἀξιωθήσεται τιμωρίας ὁ τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ καταπατήσας καὶ τὸ αἷμα κοινὸν ἡγησάμενος ἐν ᾧ ἡγιάσθη, καὶ τὸ Πνεῦμα τῆς χάριτος ἐνυβρίσας; οἴδαμεν γὰρ τὸν εἰπόντα· ἐμοὶ ἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριος· καὶ πάλιν· Κύριος κρινεῖ τὸν λαὸν αὐτοῦ. φοβερὸν τὸ ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος» (Ἑβ. ι' 29-31), «παραχρῆμα δὲ ἐπάταξεν αὐτὸν ἄγγελος Κυρίου ἀνθ' ὧν οὐκ ἔδωκε τὴν δόξαν τῷ Θεῷ, καὶ γενόμενος σκωληκόβρωτος ἐξέψυξεν» (Πρ. ιβ' 23), « δοκεῖτε ὅτι οἱ Γαλιλαῖοι οὕτοι ἁμαρτωλοὶ παρὰ πάντας τοὺς Γαλιλαίους ἐγένοντο, ὅτι τοιαῦτα πεπόνθασιν; οὐχὶ λέγω ὑμῖν, ἀλλ' ἐὰν μὴ μετανοεῖτε, πάντες ὡσαύτως ἀπωλεῖσθε» (Λκ. ιγ' 2-3), «μνημονεύετε τῆς γυναικὸς Λὼτ» (Λκ. ιζ' 32).
Ὁ ἀνθρωπος εἶναι εἰδοποιημένος καὶ ὑπεύθυνος. Διαφορετικὰ, ἄν ὁ Θεὸς δὲν τιμωρεῖ, μποροῦμε καὶ νὰ μὴ μετανοοῦμε.