Συνήθως οἱ πρόλογοι ὑπάρχουν εἰς τὶς διάφορες μουσικὲς ἐκδόσεις τοῦ εἱρμολογίου. ὁποιαδήποτε τέτοια ἔκδοσι καὶ ἂν πάρῃ κανείς, εἴτε παλαιὰ (Χουρμουζίου, ᾿Ιωάννου πρωτοψάλτου) εἴτε νεωτέρα (π.χ. ἐκδόσεις «Ζωῆς», μουσικὸς πανδέκτης τόμος 3) μετὰ τοὺς εἱρμοὺς τῶν κανόνων ἔχουν τοὺς προλόγους, σὰν σὲ παράρτημα. ὑπάρχουν ἐπίσης καὶ νεώτεραι ἐκδόσεις, πρακτικοῦ κυρίως χαρακτῆρος, ὅπου παρατίθενται διάφορα συνήθη μέλη, ὅπως οἱ πρόλογοι, «τιμιωτέρες», κεκραγάρια καὶ πασαπανοάρια, ἀπολυτίκια καὶ κοντάκια τοῦ ἐνιαυτοῦ καὶ ἄλλα. τοιαῦτα βιβλία ἔχουν ἐκδώσει ὁ Δ. Παναγιωτόπουλος Κοῦρος (Μουσικὸν ἐγκόλπιον ἱερέως, ᾿Αθῆναι 1950), ὁ Γ. Κακουλίδης καὶ ἄλλοι.
Ἂν κάποιος ἐνδιαφέρεται διὰ τὸ ἀργὸ εἱρμολογικὸ μέλος, ὑπάρχει τὸ «Μουσικὸν ἀπάνθισμα» τοῦ ᾿Ιωάννου πρωτοψάλτου, περιέχον τὰ προσόμοια καὶ ἀπολυτίκια πασῶν τῶν ἑορτῶν μηνολογίου, τριῳδίου καὶ πεντηκοσταρίου μελοποιημένα (ἀργῶς). τὰ προσόμοια κάθε ἑορτῆς μελοποιημένα σύντομα ὑπάρχουν σὲ νέωτερες ἐκδόσεις, ὅπως τὸ ἑπτάτομον «Μουσικὸν μηνολόγιον» τοῦ μακαρίτου Γεωργίου Σύρκα (ποὺ τὄγραψε γιὰ ὅσους νεωτέρους γίνονται πρωτοψάλτες χωρὶς νὰ ξέρουν οὔτε κἂν τὰ προσόμοια, οὔτε τοὺς εἱρμούς, ὅπως μοῦ ἔλεγε χαρακτηριστικῶς ὁ ἀείμνηστος στὴν διάρκεια τῆς πολύμηνης συνεργασίας μας 1994-1995), ἀλλὰ καὶ ἄλλων φυσικά.
Ἂν ὅμως ἀναζητῇ κανεὶς τοὺς προλόγους τῶν προσομοίων ὄχι σὲ μουσικὴν μορφὴν ἀλλὰ μόνον ὡς κείμενα, ὡς ὕμνους, θὰ συναντήσῃ πρακτικὲς δυσκολίες. θὰ πρέπει δηλαδὴ νὰ ἀνατρέχῃ εἰς τὰ μηναῖα, τὴν παρακλητικὴ καὶ τὰ ἄλλα λειτουργικὰ βιβλία (συνολικὰ 12 βιβλία), γιὰ νὰ βρῇ τὸ καθένα χωριστά. συγκεντρωμένους ὅλους τοὺς προλόγους ὡς κείμενον ἐξέδωκε ὁ θεολόγος καὶ μουσικοδιδάσκαλος ᾿Απόστολος Παπαχρῖστος τὸ 1997, ὄχι σὲ λειτουργικὸ βιβλίο, ἀλλὰ ὅταν ἐξέδωκε ἕνα διπλοκάσετο μὲ ὅλα τὰ προσόμοια, εἶχε καὶ τὸ κείμενό τους μαζί, χωρὶς μουσικὴ παρασήμανσι. τὸ διπλοκάσετο ἐκεῖνο ἐξαντλήθηκε σύντομα, καὶ δὲν γνωρίζω ἂν ἔγινε ἐπανέκδοσίς του.
᾿Επειδὴ ὑπάρχει πρακτικὴ χρησιμότης γιὰ τὴν διδασκαλία τῆς μουσικῆς, παρατιθενται ἐδῶ συγκεντρωμένα τὰ ὑμνογραφικὰ κείμενα τῶν προλόγων τῶν προσομοίων. περιλαμβάνονται ὄχι μόνον οἱ πιὸ συνηθισμένοι πρόλογοι ἀλλὰ καὶ κάποιοι ὀλιγόχρηστοι.
῾Η στίξις τῶν κειμένων εἶναι φιλολογικὴ καὶ ὄχι μουσική. μέσα στὸ κείμενο ὑπάρχουν παρενθέσεις μὲ γράμματα· τὰ γράμματα εἶναι τῶν φθόγγων τῆς ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς (ν = ΝΗ, π = ΠΑ, Β = ΒΟΥ κ.λπ.)· δηλώνουν τὸν φθόγγο στὸν ὁποῖο καταλήγει ἡ κάθε μουσικὴ φράσι τοῦ ὕμνου. γιὰ τὴν δήλωσι αὐτῶν τῶν φθόγγων ἐλήφθη ὑπόψιν τὸ σύντομον μουσικὸν μέλος ποὺ ἔχουν οἱ πρόλογοι στὶς κλασσικὲς ἐκδόσεις. ἑπομένως οἱ παρενθέσεις αὐτὲς εἶναι ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον καὶ διαίρεσις τῶν ὕμνων σὲ στίχους καὶ ἡμιστίχια, ἀλλὰ ἐδῶ ὅλοι οἱ ὕμνοι παρατίθενται εἰς στίχους, κατὰ τὴν ποιητικήν τους μορφή. μετὰ τὸν κάθε ὕμνο ἐντὸς ἀγκυλῶν ἀναγράφεται ποῦ ἀνευρίσκεται, δηλαδὴ τὸ λειτουργικὸν βιβλίον ἀπὸ ὅπου προέρχεται τὸ κείμενον.