συμβολή

᾿Αναστάσιμος λειτουργία (μητρόπολις Βηρυττοῦ)

᾿Αρχεῖον ἠχογραφήσεων καὶ ἐκκλησιαστικῶν ὕμνων Δ.Α.

    Γιὰ τὴν παροῦσα ἠχογράφησι δὲν ἔχω καμμία ἀπολύτως πληροφορία σχε­τι­κὰ μὲ τὸ πῶς καὶ πότε ἔγινε.  εἶναι μία φωνοταινία ποὺ μοῦ ἔδωσε ἕνας ἱερομόναχος μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1986 καὶ 1989, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς τὴν εἶχε λά­βει ἀπὸ ἀλλοῦ.  προφανῶς γράφτηκε στὴν Βηρυττὸ τὴν πρωτεύουσα τοῦ Λιβάνου, ἴσως μεταξὺ 1980-1984.  πρόκειται γιὰ τὴν ἀναστάσιμο ἀκο­λου­θία στὴν μητρόπολι Βηρυττοῦ τοῦ πατριαρχείου ᾿Αντιοχείας.  ψάλλουν οἱ ἀραβόφωνοι ὀρθόδοξοι τῆς μητροπόλεως Βηρυττοῦ, ἀλλὰ ἔχω τὴν ἐντύ­πω­σι ὅτι συμμετέχουν καὶ ἑλληνόφωνοι ὀρθόδοξοι μαζί· ὁ δεξιὸς ψάλτης τους (ὁ πρωτοψάλτης τῆς μητροπόλεως;) στὰ ἑλληνικὰ ἀκούεται μὲ πολὺ καλὴ καὶ καθαρὴ προφορά, σὰν νὰ εἶναι ἑλληνόφωνος.  ἀκούεται τὸ τέλος τοῦ ὄρ­θρου καὶ ἡ λειτουργία τοῦ πάσχα κατὰ τὸ μεγαλείτερο μέρος της.  ψάλ­λουν ἑλληνιστὶ καὶ ἀραβιστὶ ἐναλλάξ, καὶ τοῦτο εἶναι τὸ συγκινητικόν, δι­ότι ἀκούει κανεὶς ἀραβοφώνους χριστιανοὺς νὰ ψάλλουν τὸ «Δόξα Πατρί», τὸ «Χριστὸς ἀνέστη» κ.λπ. ἑλληνιστί. (ψηφιοποίησις Δ.Α.)

    Λειτουργεῖ ὁ ἀραβόφωνος ἐπίσκοπος ᾿Ηλίας Ἄουντε (ἢ Ἄβντε), ὁ ὁ­ποῖ­ος γεννήθηκε στὴν ᾿Αμφίπολιν (᾿Αμφὲ) τοῦ Λιβάνου τὸ 1941, καὶ σπούδασε θεολογία στὴν θεολογικὴ σχολὴ ἁγίου Βλαδιμήρου τῆς Νέας ῾Υόρκης.  στὶς 18 νοεμβρίου 1979 χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος ᾿Εδέσσης καὶ δυόμισι μῆνες ἀργότερα στὶς 6 φεβρουαρίου 1980 ἐξελέγη μητροπολίτης Βηρυττοῦ (ὑ­πέρ­τιμος καὶ ἔξαρχος πάσης Φοινίκης Παραλίας), ὅπου εὑρίσκεται μέχρι σήμερα.  στὴν λειτουργία ἀκούεται νὰ λέγῃ τὸ «᾿Εξ οὐρανοῦ, Κύριε Κύριε, ἐπίβλεψον» καὶ ἄλλες ἐκφωνήσεις ἑλληνιστὶ καὶ ἀραβιστί.

᾿Εκ τοῦ ὄρθρου τῆς ἀναστάσεως

17-01 ἕνα ἐκ τῶν στιχηρῶν τοῦ Πάσχα (ἐκ τῶν «Πάσχα ἱερόν»).

17-02 δοξαστικὸν «᾿Αναστάσεως ἡμέρα» μὲ τὸ πρῶτον «Χριστὸς ἀνέστη».

᾿Εκ τῆς λειτουργίας τῆς ἀναστάσεως

17-03 τὸ δεύτερον (ἑλληνιστὶ) καὶ τρίτον «Χριστὸς ἀνέστη»· ἔναρξις λειτουργίας («Εὐλογημένη») ἑλληνιστί, «Χριστὸς ἀνέστη» ἑλληνιστὶ καὶ ἀραβιστὶ σύντομα, μὲ τοὺς στίχους ἀραβιστί.

17-04 αἴτησις ἀραβιστί· «Κύριε, ἐλέησον» ἑλληνιστὶ καὶ ἀραβιστὶ ἐναλ­λάξ· ἀντίφωνα τοῦ πάσχα ἑλληνιστὶ καὶ ἀραβιστὶ ἐναλλάξ.

Εἰς τὸ πρῶτον ἀντίφωνον λέγονται καὶ οἱ 4 στίχοι καὶ κατόπιν, Δόξα, Καὶ νῦν, «Ταῖς πρεσβείαις» (ἑλληνιστὶ) μὲ κατάληξιν.  πρᾶγμα φυσικὸν καὶ σύνηθες καὶ ἐν ῾Ελλάδι πρὸ 40 καὶ 50 ἐτῶν.  γιὰ νὰ μὴ διερωτῶνται «ποῦ τὰ ηὕραμεν αὐτὰ» μερικοὶ νεώτεροι εἰς τὴν ἡλικίαν, ποὺ νομίζουν ὅτι ὅλος ὁ ψαλτικὸς κόσμος ἀρχίζει καὶ τελειώνει μαζί τους μὲ ὅ,τι στραβοὺς καὶ παράτυπους νεωτερισμοὺς ἔχουν «μάθει» ἀπὸ τοὺς «δασκάλους» των.

17-05 τὸ γ΄ ἀντίφωνον πλῆρες μὲ ὅλους τοὺς στίχους του καὶ ἐφύμνιον τὸ «Χριστὸς ἀνέστη» τετράκις, ἑλληνιστὶ καὶ ἀραβιστὶ ἐναλλάξ· εἴσοδος τοῦ εὐαγγελίου.

17-06 τροπάρια μετὰ τὴν εἴσοδον ἑλληνιστὶ καὶ ἀραβιστὶ ἐναλλάξ.

17-07 «῞Οσοι εἰς Χριστόν», ἑλληνιστὶ καὶ ἀραβιστὶ ἐναλλάξ.

17-08 φήμη τοῦ μητροπολίτου ᾿Ηλία ἑλληνιστὶ καὶ ἀραβιστί.

17-09 χερουβικὸν ἑλληνιστὶ διαρκείας 16΄.

17-10 λειτουργικὰ ἑλληνιστὶ καὶ ἀραβιστὶ εἰς ἀτζὲμ κιουρδί (εἰς ἦχον πλ. α΄ πεντάφωνον ἐναρμόνιον;) [τὸ «Φωτίζου φωτίζου» ἀραβιστί].

17-11 κοινωνικόν; ἀραβιστί (ἀπόσπασμα).

(δημοσίευσις 21/4/2009)