ἱ. μονὴ Κουτλουμουσίου, ἀγρυπνία 26/9/1989
᾿Αρχεῖον ἠχογραφήσεων καὶ ἐκκλησιαστικῶν ὕμνων Δ.Α.
Μονὴ Κουτλουμουσίου ῾Αγίου Ὄρους Ἄθω, ἀγρυπνία δευτέρας 26 σεπτεμβρίου 1989 (π.ἡ.), τοῦ ἁγίου ᾿Ιωάννου τοῦ εὐαγγελιστοῦ. ἑσπερινός, μεσονυκτικόν, ὄρθρος, λειτουργία (πρόχειρη ἠχογράφησις καὶ ψηφιοποίησις Δ.Α.). [δημοσιεύεται ἐπίσης καὶ ἄλλη ἀγρυπνία στὴν μνήμη τοῦ ἀποστόλου ᾿Ιωάννου τοῦ θεολόγου, νεώτερη, ἀπὸ τὸ περίφημο μοναστῆρί του στὴν Πάτμο 26/9/2010.]
142-5 μικρὸς ἑσπερινός.
῾Εσπερινὸς ἀγρυπνίας
143-1 «Μακάριος ἀνὴρ» σύντομον (στιχολογεῖται λόγῳ τῆς ἀγρυπνίας, ἂν καὶ κυριακὴ ἀπόγευμα).
143-2 κεκραγάρια καὶ στιχολογία α΄ ἤχου καὶ προσόμοια τοῦ ἀποστόλου.
143-3 δοξαστικὸν καὶ θεοτοκίον ἑσπερίων. εἴσοδος, «Φῶς ἱλαρόν» (σακελλαρίδειον), προκείμενον.
143-4 τὰ τροπάρια τῆς λιτῆς.
143-5 αἱ αἰτήσεις τῆς λιτῆς.
143-6 ἀπόστιχα μετὰ τοῦ δοξαστικοῦ καὶ τοῦ θεοτοκίου αὐτῶν.
144-1 ἀπολυτίκιον τοῦ ἀποστόλου, «Θεοτόκε παρθένε» σύντομον (τὸ καλούμενον καὶ «στιχηραρικόν»), ἀρτοκλασία, «Πλούσιοι ἐπτώχευσαν».
Ὄρθρος ἀγρυπνίας
144-2 «Θεὸς Κύριος» καὶ τὰ τροπάρια. καθίσματα τῶν δύο πρώτων στιχολογιῶν.
144-3 πολυέλεος σύντομος.
144-4 Δόξα πολυελέου, «Τὸν Πατέρα προσκυνήσωμεν», Καὶ νῦν, «Τὴν μητέρα σου προσάγειν σοι». κάθισμα πολυελέου. πεντηκοστάρια τροπάρια.
144-5 κανόνες, ᾠδαὶ 1η καὶ 3η. στὸ τέλος ἑκάστης ᾠδῆς καταβασίαι σύντομοι «᾿Ανοίξω τὸ στόμα μου».
144-6 μεσῴδιον κάθισμα, ᾠδὴ 4η.
144-7 ᾠδαὶ 5η καὶ 6η.
145-1 ᾠδαὶ 7η καὶ 8η.
145-2 «Τὴν τιμιωτέραν» καὶ 9η ᾠδή.
145-3 ἐξαποστειλάρια, β΄ ἦχος. πασαπνοάρια καὶ στιχολογία, πλ. δ΄.
145-4 στιχηρὰ τῶν αἴνων, δοξαστικόν, καὶ θεοτοκίον, ἅπαντα εἰς πλ. δ΄.
145-5 δοξολογία σύντομος, πλ. δ΄.
Λειτουργία ἀγρυπνίας
145-6 τυπικά καὶ μακαρισμοί.
145-7 εἴσοδος, τροπάρια, τρισάγιον, δύναμις τοῦ καλογήρου.
145-8 ἀναγνώσματα.
146-1 χερουβικόν.
146-2 λειτουργικά.
146-3 κοινωνικόν «Εἰς πᾶσαν τὴν γῆν» (κάποιος θόρυβος ποὺ ἀκούγεται στὴν ἀρχή, εἶναι ἡ τροχαλία τοῦ κρεμαστοῦ κηροπηγίου, ποὺ τὸ κατέβασαν, γιὰ νὰ ἀνάψουν τὰ κεριά, καὶ μετὰ τὸ ξανανέβασαν)· τρία «ἀλληλούια» στὸ τέλος.
146-4 ὕμνοι ἀπολύσεως· «Εἴδομεν», «Πληρωθήτω», «Εἴη τὸ ὄνομα», ἀπόλυσις, ἐν τέλει τῆς ὁποίας λέγεται τὸ μεγαλυνάριον τοῦ ἑορταζομένου ἁγίου (ἐδῶ κατεγράφη ἡμιτελές, διότι τελείωσε ἡ μαγνητοταινία).
᾿Ιδιαιτέρως νὰ προσεχθῇ τὸ «Πληρωθήτω», τὸ ὁποῖον διαφέρει ἐλαφρῶς ὡς κείμενον ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἐδημοσιεύθη ἀργότερον στὸ συλλειτουργικὸν τῆς Σιμωνόπετρας, ἐνῷ ἀντιθέτως εἶναι ἴδιο ὅπως ἀναφέρεται σὲ παλαιὲς λειτουργικὲς ἐκδόσεις, ὅπως ἐψάλλετο παλαιὰ στὶς μονὲς τῆς Αἰτωλοακαρνανίας καὶ ὅπως σημειοῦται σήμερα στὶς γενικὲς τυπικὲς διατάξεις τῶν «Διπτύχων» τῆς ἐκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, σελ. 41 §30·
Πληρωθήτω τὸ στόμα ἡμῶν αἰνέσεώς σου, Κύριε,
ὅπως ὑμνήσωμεν τὴν δόξαν σου,
ὅτι ἠξίωσας ἡμᾶς μετασχεῖν
τῶν ἁγίων ἀθανάτων καὶ ἀχράντων σου μυστηρίων·
στήριξον ἡμᾶς ἐν τῷ σῷ ἁγιασμῷ
ὅλην τὴν ἡμέραν μελετᾶν τὴν δικαιοσύνην σου·
ἀλληλούια, ἀλληλούια, ἀλληλούια.
(δημοσίευσις 23/12/2010)