ΕΠΙΛΟΓΕΣ
2. Λειτουργικὴ ζωή Θέματα ὁμιλητικῆς ῾Ομιλίαι εἰς ἑορτίους ἡμέρας καὶ μνήμας ἁγίων (10 φεβρ.) ῾Ο ἅγιος Χαράλαμπος

PostHeaderIcon (10 φεβρ.) ῾Ο ἅγιος Χαράλαμπος

 

    Στὶς 10 Φεβρουαρίου ἑορτάζομε τὴν μνήμη τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Χαραλάμπους, ἑνὸς πραγματικοῦ στύλου τῆς ἐκκλησίας μας, ὁ ὁποῖος συμπεριλαμβάνει στὸν ἑαυτό του ὅλον τὸν στόχο τοῦ δικοῦ μας προορισμοῦ καὶ ὅλον τὸν κύκλο τῆς μεταξὺ τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ ἀνθρώπου κοινωνίας. γιατὶ τὸ νόημα εἶναι στὸ πῶς ὁ ἄνθρωπος ὡς πρὸς τὸν ἑαυτό του νὰ εἶναι ταπεινός, ὡς πρὸς τὸν πλησίον του συμπαθὴς καὶ ἐπιεικής, καὶ ὡς πρὸς τὸν Θεὸ πιστὸς καὶ εἰλικρινής. αὐτοὺς τοὺς τρεῖς χαρακτῆρες τῆς τελειότητος καὶ ἐπιτυχίας βρίσκομε στὴν προσωπικότητα τοῦ μεγάλου τούτου ἱερομάρτυρος ποὺ γιορτάζει ἡ ἐκκλησία μας.

    Δὲν φρονοῦσε ποτὲ ὅτι ἦταν τίποτε, παρ᾿ ὅλο ποὺ ἀπὸ νεαρᾶς ἡλικίας μέχρι τὰ βαθιὰ γεράματα κράτησε ἀκέραια τὸν σταυρὸ καὶ ἀπέδειξε ὁλόκληρη τὴν πίστι του πρὸς τὸν Χριστό. πρὸς τοὺς συναθρώπούς του ἦταν γλυκὺς καὶ ἐπιεικὴς καὶ οὔτε σὲ αὐτοὺς τοὺς τυράννους, οἱ ὁποῖοι ἀδίκως καὶ ματαίως τὸν κατατυράννησαν σὲ σημεῖο κτηνωδίας καὶ βαρβαρότητας, οὔτε σὲ αὐτοὺς ἐμνησικάκησε, ἀλλὰ ἐφέρετο πατρικώτατα. πρὸς τὸν Θεὸ ἔδειξε ἀκέραιη τὴν ὁμολογία του, διότι στὸ βαθύτατο γῆράς του ἀποδείχθηκε γενναῖος ὁμολογητὴς καὶ τέλειος μάρτυρας, παρ᾿ ὅλο ποὺ οὔτε ἡ δύναμι τοῦ σώματός του ἐκρατοῦσε, οὔτε τὸ περιθώριο τῆς ἡλικίας του.

    ῾Ωλοκλήρωσε πραγματικὰ τὴν προσωπικότητά του καὶ ἔμεινε ὄχι μόνο πρέσβυς γιὰ μᾶς αἰωνίως στὴν ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ φωτεινὸ παράδειγμα γιὰ ὅσους θέλουν νὰ βροῦν τὴν εἰκόνα τοῦ ἀληθινοῦ χριστιανοῦ. τὴν μὲν πρεσβεία τοῦ μεγάλου μάρτυρος ἐπικαλούμαστε συνεχῶς καὶ καυχώμαστε, διότι τὸν ἔχουμε ὄχι μόνο πρέσβυ, ἀλλὰ καὶ γνήσιο πατέρα μεταφερθέντα ἀπὸ τὴν στρατευμένη στὴν θριαμβεύουσα ἐκκλησία. ἐφαρμόζεται καὶ σὲ μᾶς τὸ λόγιο ἐκεῖνο τὸ προφητικό, «μακάριος ὃς ἔχει γνωστοὺς ἐν Σιὼν καὶ οἰκείους ἐν ᾿Ιερουσαλήμ». ἐμεῖς ὄντως εἴμαστε μακάριοι, διότι ἔχομε τοὺς ἁγίους μας, οἱ ὁποῖοι εἶναι ὄχι μόνον οἰκεῖοι στὴν ἄνω ᾿Ιερουσαλήμ, ἀλλὰ καὶ πατριῶτες καὶ κληρονόμοι καὶ πρέσβεις ἀκοίμητοι.

(διασκευὴ ἀπὸ ὁμιλίαν ῾Αγιορείτου – ἐδημοσιεύθη ἐντύπως τῷ 1999)