συμβολή

Τὰ ψυχικὰ στολίδια τῆς Παρθένου

Μέσα στὶς διηγήσεις τῆς Ἁγίας Γραφῆς γιὰ τὸ πρόσωπο τῆς Παρθέ­νου Μαρίας, ποὺ δὲν εἶναι πολλές, θὰ παρατηρήσουμε ὅτι, κοντὰ στὰ ἄλλα ποὺ λέγονται γι’ αὐτήν, γίνεται λόγος καὶ γιὰ κάποιες χάριτες, ποὺ στόλιζαν τὴν ψυχή της, στολίδια ποὺ ὄχι μόνο τὴν ξεχώριζαν ἀπὸ τὶς ὑπόλοιπες γυναῖκες, ἀλλὰ καὶ τὴν ἔκαναν μοναδικὴ ἀπὸ ὅλο τὸν γυ­ναικεῖο κόσμο. Νὰ σκεφτοῦμε ὅτι, ὅταν ἦρθε ὁ καιρὸς νὰ γεννηθεῖ ὡς ἄνθρωπος ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, αὐτὴν διάλεξε ὁ Θεὸς γιὰ νὰ τὸν γεννήσει.

Ἡ μητέρα τοῦ Κυρίου ἦταν μία ἁπλὴ Ἰουδαία ποὺ διέμενε στὴ Ναζαρὲτ τῆς Γαλιλαίας. Ἡ βαθιὰ καταγωγή της ἦταν ἀπὸ τὴ Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας, ποὺ βρίσκεται νοτίως τῆς ᾿Ιερουσαλήμ, καὶ συγκεκριμέ­νως ἀπὸ ἕναν κλάδο τῆς φυλῆς τοῦ Δαυίδ. Ἀπὸ τὴν ἴδια ὑποφυλὴ καταγόταν καὶ ὁ Ἰωσήφ.

Οἱ γονεῖς της δὲν κατονομάζονται, οὔτε φαίνεται ἂν ζοῦσαν τὸν καιρὸ ποὺ ἀρραβωνιάστηκε τὸν Ἰωσήφ. Τὸ πιὸ πιθανὸ νὰ ἦταν ἀγρότες, ὅπως ὅλοι σχεδὸν οἱ κάτοικοι τῆς Ναζαρέτ, καὶ προφανῶς φτωχοί.

Φτωχὸς φαίνεται πὼς ἦταν καὶ ὁ Ἰωσήφ, ποὺ στὸ ἐπάγγελμα ἦταν στεγαστὴς σπιτιῶν καὶ ἄλλων κτιρίων, τέκτων (ἀπὸ τὸ τέγω, στέγω, κα­τασκευάζω στέγες). Δὲν ἦταν μαραγκός, ὅπως παρουσιάζεται σὲ εἰκό­νες, ποὺ ἔχουν ὄψιμη παπικὴ ἐπίδραση. Ὁ Ἰωσὴφ ἔκανε κουφώματα, δοκάρια καὶ στέγες. Τὴν ἴδια δουλειὰ ἔκανε καὶ ὁ Κύριος Ἰησοῦς μέχρι τὰ τριάντα του.

Στὰ Εὐαγγέλια δὲν λέγονται οὔτε φαίνονται πουθενὰ οἱ ἡλικίες τῆς παρθένου Μαρίας καὶ τοῦ μνηστῆρα της Ἰωσήφ. Ὅταν ἀρραβωνιάστη­καν κι ὅταν γεννήθηκε ὁ Χριστός, ἡ μητέρα του δὲν ἦταν παραπάνω ἀπὸ 20 ἐτῶν καὶ ὁ Ἰωσὴφ δὲν ἦταν παραπάνω ἀπὸ 40. Ὁ Ἰωσήφ, ὅταν ὁ Χριστὸς ἄρχισε τὸ κήρυγμα, δὲν φαίνεται νὰ ζοῦσε. Πάντως, ὅταν παρέλαβε τὴ γυναῖκα του στὸ σπίτι του, ἦταν ἀκμαῖος ἄντρας, ὅπως δείχνει ἡ ἀξιοσύνη του καὶ ἡ εὐελιξία του στὸ ταξίδι στὴν Αἴγυπτο, ὅταν ὁ Ἡρῴδης ἤθελε νὰ φονεύσει τὸν Ἰησοῦ. Τότε μόνος του, σὲ ξένη χώρα, χωρὶς σπίτι καὶ ἐργασία, τὰ ἔβγαλε πέρα δύο ὁλόκληρα χρόνια.

῾Η μητέρα τοῦ Κυρίου ἀπὸ μικρὴ εἶχε καλὴ γνώση τῆς Παλαιᾶς Δι­αθήκης, ὅπως δείχνει ὁ ψαλμός της «Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρί μου», ποὺ περιέχει φράσεις ἀπὸ τοὺς Ψαλμοὺς τοῦ Δαυὶδ καὶ ἀπὸ ἄλλα ποιητικὰ βιβλία τῆς Βίβλου. Προφανῶς διάβαζε τὴ Βίβλο στὸ σπίτι ἡ ἴδια ἢ τὴ διάβαζαν οἰκογενειακῶς ἢ ἄκουγε μὲ προσοχὴ τὴν ἀνάγνωση τῆς Βίβλου κάθε Σάββατο στὴ συναγωγή.

Τὶς μεγάλες προσδοκίες τῶν Ἰσραηλιτῶν ὅτι θὰ ἔρθει ὁ Μεσσίας καὶ Λυτρωτὴς ποὺ θὰ σώσει τὸν Ἰσραήλ, τὶς πίστευε βαθιὰ καὶ δονοῦσαν τὴν ὕπαρξή της! Πόσο θὰ ἤθελε μυστικὰ καὶ ἐνδόμυχα νὰ εἶναι αὐτὴ ποὺ θὰ τὸν γεννοῦσε! Καὶ ποῦ νὰ φανταστεῖ ὅτι ὁ Θεὸς αὐτὴν διάλεξε ἀπὸ ὅλες τὶς γυναῖκες τῆς ἐποχῆς της γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτό! Καὶ τῆς τὸ φανέρωσε, ὅταν ἔστειλε τὸν ἄγγελο Γαβριὴλ στὸ σπίτι της, γιὰ νὰ τῆς ἀναγγείλει ὅτι «Θὰ συλλάβεις στὴν κοιλιά σου καὶ θὰ γεννήσεις Υἱόν, καὶ θὰ τὸν ὀνομάσεις Ἰησοῦν. Αὐτὸς θὰ γίνει μεγάλος, θὰ ὀνομαστεῖ Υἱὸς τοῦ Ὑψίστου Θεοῦ… καὶ θὰ βασιλεύσει στὸν οἶκο τοῦ Ἰακώβ, καὶ ἡ βασιλεία του δὲν θὰ ἔχει τέλος».

Γιατί διάλεξε αὐτὴν ὁ Θεός; Διότι σὰν γυναῖκα εἶχε πολλὰ ψυχικὰ στολίδια! Καὶ ὅλα τὰ στολίδια της τὰ γνωρίζουμε μέσα ἀπὸ τὰ ἱερὰ βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης, καὶ μάλιστα ἀπὸ τὸ Κατὰ Λουκᾶν Εὐαγγέ­λιο, τὸ ὁποῖο ἐξιστορεῖ τὰ σχετικὰ ἱστορικὰ γεγονότα, ποὺ ἔχουν σχέση κυρίως μὲ τὴ σύλληψη, γέννηση καὶ παιδικὴ ἡλικία τοῦ Υἱοῦ της Ἰησοῦ, μὲ τὰ ὁποῖα συνάπτεται καὶ ἡ δική της ζωή.

Ἀναφέρω μερικὰ ἀπὸ τὰ ἀδιαμφισβήτητα καὶ σὲ ὑψηλὸ βαθμὸ προ­σόντα της ἢ ἀλλιῶς ψυχικὰ στολίδια της·

Πίστη

   Ἁγνότητα

            Ταπεινοφροσύνη

                     Σεμνότητα

                             Νοητικὴ σύνεση καὶ εὐφυΐα

                                      Ὑπομονὴ καὶ καρτερία

Ἡ πίστη της φαίνεται ἀπὸ τὸ ὅτι πίστεψε στὰ λόγια τοῦ ἀγγέλου, τοῦ ἀπεσταλμένου τοῦ Θεοῦ, ποὺ τῆς εἶπε ὅτι θὰ γεννήσει, χωρὶς ἄντρα, ἀλλὰ μὲ μόνη τὴν ἐπισκίαση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸ Λυτρωτὴ τοῦ κόσμου. Τὴν πίστη της αὐτὴ τὴν τόνισε καὶ ἡ Ἐλισάβετ, ὅταν ἡ Μαριὰμ πῆγε νὰ τὴν ἐπισκεφθεῖ στὸ σπίτι της. Τῆς εἶπε: «Εἶσαι εὐτυχισμένη καὶ μακάρια, διότι πίστεψες σ’ αὐτὰ πού σου εἶπε ὁ ἄγγελος».

Ἡ ἁγνότητά της φαίνεται ἀπὸ τὸ κοκκίνισμα τοῦ προσώπου της, τὴν ταραχὴ καὶ τὸ φόβο ποὺ αἰσθάνθηκε, ὅταν εἶδε τὸν ἄγγελο Γαβριὴλ μέσα στὸ σπίτι της, σὲ ὥρα ποὺ δὲν περίμενε κανέναν. Γιὰ νὰ συνέλθει, χρειάστηκε νὰ τῆς συστηθεῖ ὁ Γαβριὴλ καὶ νὰ τῆς πεῖ τὸ λόγο γιὰ τὸν ὁποῖο τὸν ἔστειλε ὁ Θεός. Φαίνεται ἐπίσης ἀπὸ τὸ λόγο ποὺ εἶπε στὸν Γαβριήλ· «Πῶς θὰ γεννήσω, ἀφοῦ ἄντρα σαρκικῶς δὲν γνωρίζω;» Ἄρα ἦταν ἁγνὴ παρθένος.

Ἡ ταπεινοφροσύνη της φαίνεται στὰ συγκινητικὰ λόγια ποὺ εἶπε στὸν ἄγγελο· «Νά ἡ δούλη σου, ἂς γίνει ὅπως θέλεις». Ὑποτάχθηκε τα­πεινὰ στὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ νὰ στείλει στὸν κόσμο τὸν Υἱό του ὡς ἄν­θρωπο, ποὺ θὰ γεννηθεῖ ἀπὸ αὐτήν. Ἀνέθεσε ὅλη τὴν ἀπὸ ἐκείνη τὴν ὥρα καὶ πέρα ζωή της, τὶς δυσκολίες, τὶς τυχὸν ἀντιδράσεις τοῦ ἀρρα­βωνιαστικοῦ της, τὶς οἰκονομικὲς δυσχέρειες καὶ ὅλες τὶς ἄλλες ἀντιξοό­τητες ἀπὸ τὸ φαρισαϊκὸ ἱερατεῖο, τὸν Ἡρῴδη κλπ., στὸ Θεό, ποὺ τῆς ἔκανε αὐτὴ τὴ μεγάλη καὶ μοναδικὴ τιμή.

῾Η σεμνότητά της φαίνεται καὶ αὐτὴ στὸ κοκκίνισμα τοῦ προσώπου της, ποὺ εἴπαμε πιὸ πάνω, στὴν ἐνδυμασία της, καὶ προπαντὸς στὸ ὅτι δὲν μιλοῦσε, δὲν σχολίαζε, δὲν κουτσομπόλευε, ἀλλ’ ἦταν πάντοτε σιω­πηλὴ βαθυστόχαστη καὶ προσευχόμενη. Μιλοῦσε μὲ τὰ ἔργα της! Ἐκτέ­λεσε τὸ ἔργο ποὺ τῆς ἀνέθεσε ὁ Θεὸς σχεδὸν σιωπηλή. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν γράφει γενικὰ πῶς πρέπει νὰ εἶναι ἡ Χριστιανὴ γυναῖκα, λέγοντας «Ἡ γυναῖκα νὰ περνάει τὴν κάθε ἡμέρα της μὲ ἡσυχία, χωρὶς νὰ μιλάει», πιθανότατα νὰ εἶχε ὡς μοντέλο καὶ πρότυπο αὐτήν, τὴν πιὸ εὐλογημένη ἀπὸ ὅλες τὶς γυναῖκες (Α΄ Τιμ 2,11-14).

Ἡ νοητικὴ σύνεση καὶ εὐφυΐα της φαίνεται, ὅταν ὁ Ἰωσὴφ τὴν κάλεσε στὸ σπίτι του, γιὰ νὰ τὴν κάνει γυναῖκα του καὶ τὴ βρῆκε ἔγκυο. Δὲν δικαιολογήθηκε ἡ ἴδια, δὲν εἶπε στὸν Ἰωσὴφ τίποτε ἀπὸ τὴν ἐπίσκε­ψη τοῦ ἀγγέλου, τίποτε ἀπὸ τὰ λόγια του. Τὸ ἄφησε στὸ Θεό. Ἀνθρωπί­νως, χειρίστηκε τὸ θέμα μὲ ἔκτακτη εὐφυΐα. Εἶπε μέσα της· Ἀφοῦ τὴν ὑπόθεση τῆς ἐγκυμοσύνης τὴ χειριζόταν ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὁ Θεὸς θὰ πληροφορήσει τὸν Ἰωσὴφ πῶς ἔχει τὸ θέμα, ὄχι ἡ ἴδια ποὺ μποροῦσε νὰ ἀμφισβητηθεῖ. Πράγματι ὁ Θεὸς τὸν πληροφόρησε ὅτι ἡ ἐγκυμοσύνη τῆς Μαριὰμ δὲν πρέπει νὰ τὸν ἀνησυχεῖ, διότι ἔχει σχέση μὲ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Ὁ Ἰωσὴφ πείστηκε καὶ εἰρήνευσε.

Ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ καρτερία της φαίνονται κάτω ἀπὸ τὸ Σταυρὸ τοῦ Υἱοῦ της. Δὲν θρηνοῦσε, δὲν χτυπιόταν, δὲν ἔκλαιγε, δὲν ἀπελπιζό­ταν. Ὑπέμεινε τὸ θάνατο καὶ τὸν ἐξευτελισμὸ τοῦ Υἱοῦ της μὲ μεγάλη καρτερία, παρὰ τὸ ὅτι καὶ σὲ αὐτῆς τὸ μυαλὸ δὲν πῆγε στὴν Ἀνάστασή Του.

Κατὰ τὴν Ἀνάστασή Του ὁ Κύριος ὁπωσδήποτε ἐμφανίστηκε καὶ στὴ μητέρα Του, ἀλλὰ δὲν ἀναφέρεται στὰ Εὐαγγέλια γιὰ εὐνόητους λόγους. Φανταστεῖτε τί πικρὴ εἰρωνεία θὰ ἐξαπέλυαν οἱ ἐχθροὶ τῆς Ἀναστάσεως, ὅταν θὰ ἔλεγαν· «Ναί, ἀναστήθηκε, μᾶς τὸ εἶπε ἡ μητέρα του»! Οἱ πρῶτοι Χριστιανοὶ εἶχαν τάκτ – λεπτότητα. Ὁ Χριστὸς τῆς ἔδωσε τρεῖς φορὲς νὰ καταλάβει ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἀνακατεύεται στὸ ἔργο Του. Τυχὸν δικές της μαρτυρίες ἀδυνατίζουν τὰ σωτήρια γεγονό­τα. Καὶ τὸ κατάλαβε.

Μετὰ τὴν πεντηκοστὴ δὲν ἀναφέρεται καὶ ἐπίσης δὲν ἀναγράφεται στὰ ἱερὰ κείμενα τῶν Εὐαγγελίων καὶ τῶν Πράξεων πότε, ποῦ καὶ πῶς πέθανε. Ὑπάρχουν νόθες καὶ ἀπόκρυφες παραπληροφορίες ἔξω ἀπὸ τὴ Βίβλο. Σ’ αὐτὲς ὡς Χριστιανοὶ πρέπει νὰ εἴμαστε ἄκρως ἐπιφυλακτικοί, ἐπειδὴ πηγή τους εἶναι τὸ ἐξωκανονικὸ καὶ πλαστὸ καὶ κακόδοξο καὶ βλάσφημο Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰακώβου. Μόνο ἡ Βίβλος εἶναι ἀξιόπιστη πη­γή. Καὶ ἡ Βίβλος σιωπᾷ. Προϋποθέτει ὅτι ὁ ῥόλος της τελείωσε.

Εἴθε ὁ γυναικεῖος καὶ ἀνδρικὸς κόσμος σήμερα, νὰ κλείσει τὰ αὐτιά του στὰ ἀντίχριστα καὶ ἀντίθεα ποὺ λέγονται ἀπὸ τὶς ὀθόνες, ἀκόμη καὶ μὲ ἔνδυμα εὐσεβοφανείας, γιὰ τὴ Μητέρα τοῦ Κυρίου καὶ τὸν Κύρι­ο, ποὺ προκαλοῦν φαγούρα ἀσεβοῦς καὶ ἁμαρτωλῆς περιέργειας! Ἂς πάρουμε ἀπὸ τὰ στολίδια τους, γιὰ νὰ στολίσουμε τὴ ζωή μας! Ἀμήν.

Ἀθανάσιος Γ. Σιαμάκης, ἀρχιμανδρίτης

Φλώρινα, 15 Αὐγούστου 2017

Δημοσιεύτηκε στὶς 23/08/2017 http://ikoukouzelis.com/archives/7373