ΕΠΙΛΟΓΕΣ
2. Λειτουργικὴ ζωή Θέματα ὁμιλητικῆς Λόγοι εἰς ἑόρτια ἀποστολικὰ ἀναγνώσματα 9 μαρτίου, 40 μαρτύρων (ἀπόστολος)

PostHeaderIcon 9 μαρτίου, 40 μαρτύρων (ἀπόστολος)

 

Τί νόημα ἔχουν οἱ θλίψεις στὴ ζωή μας;

9 Μαρ., 40 Μαρτύρων (῾Εβ. 12, 1-10)

 

    Ἡ ὁμολογία τῆς πίστεως σὲ περιόδους διωγμῶν ὁδήγησε συχνὰ τοὺς Χρι­στιανοὺς σὲ φρικτὰ μαρτύρια. Ὀδυνηρὸ ἦταν καὶ τὸ μαρτύριο τῶν 40 μαρτύρων στὴν παγωμένη λίμνη τῆς Σεβαστείας τοῦ Πόντου, οἱ ὁποῖοι ἄν­τεξαν τὸ δριμὺ ψῦχος μὲ τὴ γλυκιὰ ἀπαντοχὴ τοῦ παραδείσου.

    Ὄχι μόνο ὁ δοκιμαζόμενος ἀλλὰ καὶ ὁ κάθε Χριστιανὸς διερωτᾶται· ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς νὰ δοκιμάζονται οἱ πιστοί του; Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν ἀποστολικὴ περικοπὴ θεωρεῖ αὐτονόητες τὶς δοκιμασίες γιὰ τὰ γνή­σια παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ προχωρεῖ ἕνα βῆμα πιὸ πέρα. Δίνει ὁδηγίες γιὰ τὸ πῶς μπορεῖ ὁ δοκιμαζόμενος νὰ περνάει ἀπὸ τὸ σκάμμα τῆς δοκι­μα­σί­ας στὸ χῶρο τῆς ἀσφάλειας, χωρὶς νὰ χάσει τὸ θάρρος του. Ἀφοῦ ἀπα­ρίθ­μη­σε πολλὰ μεγάλα ὀνόματα ἀγαπημένων προσώπων τοῦ Θεοῦ, ποὺ δοκι­μά­στηκαν σκληρὰ στὴ ζωή τους, ἀλλὰ δὲν κλονίστηκε ἡ πίστη τους, βγάζει τὸ συμπέρασμά του καὶ λέει·

    Ἔτσι ἐκεῖνοι τότε. Λοιπὸν καὶ ἐμεῖς, ποὺ βρισκόμαστε σήμερα σὲ δοκιμασίες, θὰ πρέπει νὰ τρέχουμε μὲ ὑπομονὴ τὸν ἀγῶνα ποὺ βρίσκεται μπροστά μας. Τὴν ὑπομονή μας θὰ τὴν ἀντλοῦμε ἀπὸ τὸ ἀνυποχώρητο παράδειγμα ὅλων τῶν μαρτύρων τῆς πίστεως τῆς παλιᾶς καὶ τῆς νέας ἱ­στο­ρίας, ποὺ δὲν εἶναι ἕνας καὶ δύο, ἀλλ’ ὁλόκληρο σύννεφο, δηλαδὴ ἀμέ­τρη­τοι, ὅπως ἀμέτρητα εἶναι τὰ σταγονίδια ποὺ ἀποτελοῦν τὸ σύννεφο.

    Καὶ γιὰ νὰ εἴμαστε ἀνάλαφροι ἂς πετάξουμε ἀπὸ πάνω μας ὅλο τὸν ὄγκο τῶν ὑλικῶν φροντίδων τῆς ζωῆς, καὶ παράλληλα ἂς διώξουμε μακριά μας τὴν ἁμαρτία ποὺ εἶναι δίπλα μας καὶ δελεάζει κάθε στιγμὴ καὶ τὰ μά­τια μας καὶ τὴν ἀκοή μας καὶ τὴν ἁφή μας καὶ τὴ γλῶσσα μας καὶ τὸ λο­γι­σμό μας, γιὰ νὰ μᾶς τυλίξει στὸ μαῦρο πέπλο τῆς ἀπώλειας.

    Ἐπιπλέον ἂς καρφώσουμε τὰ βλέμματα καὶ τὸ νοῦ μας στὸν ἀρχηγὸ τῆς πίστεώς μας Ἰησοῦ Χριστό, τὸν τελειωτή μας, ποὺ καταρτίζει τὴ σω­τη­ρία καὶ τὴν τελείωσή μας. Ἐκεῖνος βλέποντας σὰν ἄνθρωπος μπροστά του τὴ χαρὰ ποὺ θὰ ἀπολάμβανε μετὰ τὴν ἀνάστασή του, ὑπέμεινε τὸν ἐπονεί­δι­στο καὶ ἐπώδυνο σταυρικὸ θάνατο, καὶ ἀφοῦ καταφρόνησε τὴν ντροπή, τοὺς χλευασμούς, τοὺς ἐμπτυσμούς, τὰ χαστουκίσματα, τὶς ἀτιμώσεις καὶ τὴν ὅλη περιφρόνηση, ἔχει καθήσει γιὰ πάντα ὡς νικητὴς καὶ θριαμβευτὴς στὰ δεξιὰ τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ. Καθὼς περνᾶτε μέσα ἀπὸ τὴ φωτιὰ τῆς δο­κιμασίας, συνεχίζει, ἀναλογισθεῖτε παράλληλα τὸν Ἰησοῦ, γιὰ νὰ μὴ λυ­γί­σει τὸ θάρρος σας καὶ παραλύσει τὸ ψυχικό σας φρόνημα. Ὁ Ἰησοῦς, ὅ­πως ξέρετε, ἔχει ὑπομείνει τόσο μεγάλη ἐναντίωση καὶ ἐχθροπραξία ἀπὸ τοὺς κακοὺς ἀνθρώπους, ὁ δεσπότης ἀπὸ τοὺς δούλους, ὁ ἀναμάρτητος ἀπὸ τοὺς ἁμαρτωλούς.

    Ἐξάλλου δὲν ἔχει φθάσει ἡ δοκιμασία σας μέχρι τὰ ἄκρα· μπορεῖ νὰ σᾶς ἅρπαξαν τὰ πράγματά σας, μπορεῖ νὰ σᾶς ἐκτόπισαν καὶ νὰ ζεῖτε τώρα ἐξόριστοι σὲ ξένες χῶρες, ἀλλὰ ἡ ἀντίστασή σας στοὺς ἀνθρώπους τῆς ἁμαρτίας ποὺ εὐθύνονται γιὰ τὴ δοκιμασία σας αὐτή, δὲν ἔφτασε μέχρι τὸ σημεῖο νὰ χύσετε τὸ αἷμα σας. Ὁ Ἰωάννης χρυσόστομος στὸ σημεῖο αὐτὸ λέει· Ὁ Χριστὸς ἔχυσε τὸ αἷμα του γιὰ σᾶς, ἐνῷ ἐσεῖς δὲν χύσατε τὸ αἷμα σας οὔτε γιὰ τὸν ἑαυτό σας. Αὐτὸς μέχρι ποὺ θανατώθηκε, ἀγωνίστηκε γιὰ τὴν ἀλήθεια, ἐνῷ ἐσεῖς κινδύνους ποὺ ἀπειλοῦν θάνατο οὔτε κὰν τοὺς πλησιάσατε.

    Προφανῶς, λέει ὁ Ἀπόστολος, ἔχετε ξεχάσει τὸν παρήγορο λόγο τοῦ Θεοῦ, πού, μιλώντας μας σὰν παιδιά του, μᾶς λέει· Παιδί μου, μὴν ἀμελεῖς νὰ καταλάβεις τὴν παιδαγωγία ποὺ ἀσκεῖ ὁ Κύριος ἐπιτρέποντας θλίψεις στὴ ζωή σου, καὶ μὴ χάνεις τὴν ψυχική σου διάθεση, ὅταν σὲ ἐλέγχει. Διότι αὐτὸν ποὺ τὸν ἀγαπάει ὁ Κύριος τὸν παιδεύει μὲ δοκιμασίες, καὶ μαστι­γώνει μὲ εὐεργετικὸ μαστίγωμα κάθε γιό του ποὺ τὸν παραδέχεται γιὰ δι­κό του. Καὶ ὁ Ἰωάννης χρυσόστομος, ὁ πηγαῖος καὶ ἀληθινὸς ἐκφραστὴς τοῦ ἀποστόλου Παύλου, βγάζει τὸ πολὺ ὠφέλιμο συμπέρασμα· Ἄρα οἱ θλί­ψεις εἶναι ἀπὸ τὸ Θεό. Καὶ αὐτὸ δὲν εἶναι μικρὸ γιὰ τὴν παρηγορία μας, ὅταν μάθουμε ὅτι ἔργο τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐπίσης τὸ νὰ βοηθήσει, γιὰ νὰ μπο­ρέ­σεις νὰ τὶς ἀντιμετωπίσεις, ἀφοῦ ἐκεῖνος ἐπιτρέπει τὴ δοκιμασία.

    Καὶ ἀφοῦ ὁ Ἀπόστολος θύμισε τὶς Παροιμίες, ὅπου λένε πῶς θέλει ὁ Θεὸς νὰ ἐπωφελούμαστε τὶς θλίψεις, ξαναπαίρνει τὸ λόγο καὶ συνεχίζει· Ἂν πάλι εἶστε χωρὶς τὴν παιδαγωγία τοῦ Θεοῦ, τότε ἀναγκαστικὰ βγαίνει τὸ συμπέρασμα ὅτι δὲν εἶστε γνήσιοι γιοί του, ἀλλὰ νόθοι.

    Ἔπειτα ἂς λάβουμε ὑπόψη μας καὶ τὸ ἄλλο· ἂν στὴν παιδική μας ἡλι­κία εἴχαμε τοὺς κατὰ σάρκα πατέρες μας τιμωρούς, ὅταν κάναμε λάθη καὶ παρεκτροπές, καὶ τοὺς ντρεπόμασταν, πολὺ περισσότερο δὲν θὰ ἅρμοζε νὰ ὑποταχθοῦμε στὸ Θεό, τὸν πνευματικό μας πατέρα καὶ πατέρα ὅλων τῶν πνευματικῶν καὶ λογικῶν ὑπάρξεων, γιὰ νὰ μᾶς ἀξιώσει νὰ ζήσουμε τὴν αἰώνια ζωή; Καὶ τὸ χρυσὸ στόμα διευκρινίζει· Αὐτὸ θὰ πεῖ εἰλικρινὴς ἀ­γά­πη, ὅταν σ’ αὐτὸν ποὺ μᾶς ἀγαπάει δὲν εἴμαστε καθόλου χρήσιμοι, καὶ αὐτὸς ἐξακολουθεῖ νὰ μᾶς ἀγαπάει. Μᾶς ἀγαπάει, ὄχι γιὰ νὰ πάρει κάτι, ἀλλὰ γιὰ νὰ δώσει. Μᾶς παιδεύει, μᾶς τσιγκλάει, ὅλα τὰ κάνει, ὥστε νὰ ὡ­ριμάσουμε πνευματικῶς, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ δεχθοῦμε τὰ ἀγαθά του… Ἐκεῖνος φροντίζει γιὰ νὰ λάβετε, καὶ κάνει τὰ πάντα γιὰ νὰ σᾶς δώσει, ἐνῷ ἐσεῖς δὲν δείχνετε ἐνδιαφέρον γιὰ νὰ τὰ λάβετε.

    Καὶ καταλήγει ὁ Ἀπόστολος· Διότι οἱ κατὰ σάρκα πατέρες μας γιὰ τὴ μι­κρὴ παιδικὴ περίοδο τῆς ζωῆς μᾶς παιδαγωγοῦσαν σύμφωνα μὲ τὶς ἀρ­χὲς ποὺ αὐτοὶ τὶς νόμιζαν καλές, ἐνῷ μποροῦσε νὰ μὴν εἶναι καὶ καλές, ἀλ­λὰ κακές, μὲ αὐταρχισμὸ καὶ ἀνελευθερία καὶ βαρβαρότητα. Ἐνῷ ὁ Θεὸς πατέρας μᾶς παιδαγωγεῖ σίγουρα γιὰ τὸ καλό μας, προκειμένου νὰ γίνουμε συμμέτοχοι τῆς ἁγιότητός του.

    Ἄρα ἡ παιδαγωγία εἶναι συμφέρον μας, θὰ μᾶς πεῖ συμπερασματικὰ ὁ Ἰωάννης χρυσόστομος, ἄρα ἡ παιδαγωγία εἶναι μετάληψη τῆς ἁγιότητος… Ἂς θυμηθοῦμε τοὺς δικαίους, ἂς δοῦμε ἀπὸ ποὺ ἔλαμψαν ὅλοι στὴ ζωή τους… Ἀλλ’ ὅλους αὐτοὺς θὰ τοὺς βρεῖς νὰ ἔχουν γίνει λαμπροὶ ἀπὸ τὶς θλίψεις. Πές μου ἐσὺ παρακαλῶ ἀπὸ τὴν ἄνεση καὶ τὴν τρυφηλὴ ζωὴ θέ­λεις νὰ γίνεις λαμπρός; Ἀλλὰ δὲν θὰ μποροῦσες. Νὰ πῶ γιὰ τοὺς ἀπο­στό­λους; Ἀλλ’ αὐτοὶ ὅλους τοὺς ξεπέρασαν στὰ λυπηρά. Καὶ τί σᾶς τὰ λέω αὐτά; Ἀφοῦ καὶ ὁ Χριστὸς τὸ λέει· Στὸν κόσμο θὰ ἔχετε θλίψη. Καὶ πάλι· Ἐσεῖς θὰ κλάψετε καὶ θὰ θρηνήσετε, ἀλλ’ ὁ κόσμος θὰ χαρεῖ.

    Ἂς τὸ πάρουμε χαμπάρι. Αὐτὸ εἶναι τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ· οἱ ἄνθρωποί του νὰ περνοῦν ἀπὸ τὸ καμίνι τῶν θλίψεων στὴν παροῦσα κατάσταση, γιὰ νὰ βγοῦν ἔπειτα μέσα ἀπὸ αὐτὸ ὡς διὰ πυρὸς καὶ νὰ μποῦν στὴν αἰώνια κατάπαυση.

     Ἀθανάσιος Γ. Σιαμάκης, ἀρχιμανδρίτης


(δημοσίευσι 4/3/2010)