᾿Απόστολος 3ης κυριακῆς νηστειῶν [2010]
Ο ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ ΣΥΜΠΑΘΕΙ
Κυρ. Γ΄ Νηστειῶν (῾Εβ 4,14-5,6)
Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς ἐκτὸς ἀπὸ διδάσκαλος καὶ βασιλιᾶς εἶναι καὶ ἀρχιερεύς. Αὐτὰ εἶναι τὰ τρία ἀξιώματά του. Σὰν διδάσκαλος ἀποκάλυψε τὴν ἀλήθεια στὸν κόσμο. Σὰν βασιλιὰς βασιλεύει στὴ βασιλεία του, τὴν Ἐκκλησία, τὴν ἐδῶ κάτω καὶ τὴν ἐκεῖ πάνω. Καὶ σὰν ἀρχιερεὺς πρόσφερε τὴν ἱλαστήρια θυσία του πάνω στὸ σταυρὸ μία γιὰ πάντα γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ θέλουν νὰ σωθοῦν.
Καθὼς διανύουμε ἐκκλησιαστικὴ περίοδο ἑορταζομένων γεγονότων ποὺ θὰ κορυφωθοῦν στὴ σταυρικὴ θυσία τοῦ Χριστοῦ, ὅπου θύτης (= ἀρχιερεὺς) καὶ θῦμα θὰ εἶναι ὁ ἴδιος, ἡ πιὸ πάνω ἀποστολικὴ περικοπή, ἔχοντας ὡς θέμα τὴν ἀρχιερωσύνη του σὲ σύγκριση μὲ τὴν ἀρχιερωσύνη τῆς ἰουδαϊκῆς θρησκείας, ἔρχεται καὶ «δένει» θαυμάσια στὸ ὅλο ἑορταστικὸ καὶ λατρευτικὸ κλῖμα. Ἂς δοῦμε τὶς λεπτομέρειες.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μέχρι αὐτὸ τὸ σημεῖο τῆς Ἐπιστολῆς του γιὰ χάρη τῶν συμπατριωτῶν του Ἑβραίων Χριστιανῶν ἔχει ἀποδείξει τὴν ἀνωτερότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ σὲ σύγκριση μὲ τοὺς ἀγγέλους καὶ τὸν προφήτη Μωϋσῆ. Ἐδῶ θὰ τὸν ἀποδείξει ὡς τὸν μεγάλο καὶ μοναδικὸ ἀρχιερέα. Λέει λοιπόν.
Ἀφοῦ, σύμφωνα μὲ τὰ παραπάνω, ἔχουμε ἀρχιερέα ποὺ (μετὰ τὴν ἀνάσταση καὶ ἀνάληψή του ἀνεβαίνοντας) ἔχει περάσει τοὺς οὐρανοὺς (καὶ ἔχει μπεῖ στὴν αἰώνια κατάπαυση, ὅπου μᾶς περιμένει), τὸν Ἰησοῦ, τὸ Γιὸ τοῦ Θεοῦ, ἂς τὸν ὁμολογήσουμε (μὲ θάρρος στὶς δύσκολες στιγμὲς τοῦ διωγμοῦ μας).
(Βέβαια σὰν ἄνθρωποι ἔχουμε τὶς μικροψυχίες καὶ τὰ διλήμματά μας, ποὺ μᾶς καθιστοῦν ἐνόχους ἀπέναντι στὸ μεγάλο ἀρχιερέα μας Ἰησοῦ, ἀλλὰ μὴ νομίσετε ὅτι θὰ μᾶς ἀντιπαθήσει γι’ αὐτά. Ὄχι). Διότι ὁ ἀρχιερέας μας δὲν εἶναι κανένας μικρόψυχος σὰν κι ἐμᾶς, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ συμπαθήσει τὶς ἀδυναμίες μας. Ὄχι. Σὰν ἄνθρωπος καὶ αὐτὸς ὅμοιος μὲ ἐμᾶς, ἔχει ὑποστεῖ ὅλων τῶν εἰδῶν τοὺς πειρασμούς, χωρὶς βέβαια νὰ ὑποπέσει σὲ ἁμαρτία (διότι εἶναι συγχρόνως καὶ Θεός). Καὶ σὰν τέτοιος μᾶς συμπαθεῖ. Καὶ ἀφοῦ μᾶς συμπαθεῖ, ἂς μὴ διστάσουμε λοιπόν. Ἂς πλησιάσουμε μὲ θάρρος στὸ θρόνο του, θρόνο χάριτος, γιὰ νὰ λάβουμε ἔλεος καὶ νὰ βροῦμε χάρη, δῶρα ποὺ θὰ μᾶς στηρίξουν στὴ δύσκολη ὥρα τοῦ πειρασμοῦ. Αὐτὸς εἶναι ὁ μεγάλος ἀρχιερέας μας.
(Ἂς δοῦμε τώρα καὶ τοὺς κοινοὺς ἀρχιερεῖς τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, γιὰ νὰ διαπιστώσουμε τὴ σμικρότητά τους σὲ σύγκριση μὲ τὸ μεγάλο ἀρχιερέα μας Ἰησοῦ). Κάθε (τέτοιος ἐπίγειος) ἀρχιερέας ἐπιλέγεται ἀπὸ τὸ Θεὸ ἀνάμεσα ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους καὶ τοῦ ἀνατίθενται οἱ τελετὲς τῆς λατρείας. Ἔτσι προσφέρει δῶρα καὶ θυσίες, προκειμένου νὰ μᾶς συγχωρηθοῦν οἱ ἁμαρτίες. Ὁ κάθε ἐπίγειος ἀρχιερεύς, ποὺ καὶ αὐτὸς σὰν ἄνθρωπος ἔχει ἀδυναμίες, ἀντιμετωπίζει μὲ μετριοπάθεια ὅσους σφάλλουν ἀπὸ ἄγνοια ἢ ἀπὸ πλάνη. Καὶ ἐπειδὴ ἀκριβῶς ἔχει ἀδυναμίες, προσφέρει δῶρα καὶ θυσίες καὶ γιὰ τὸν ἑαυτό του, ταυτόχρονα δὲ προσφέρει καὶ γιὰ τὸ λαό.
(Ἂς σημειωθεῖ ἐδῶ καὶ τοῦτο, ὅτι) κανένας δὲν παίρνει μόνος του τὴν τιμὴ τῆς ἀρχιερωσύνης, ἀλλὰ προσκαλεῖται στὸ ἀξίωμα ἀπὸ τὸ Θεό, ὅπως προσκλήθηκε καὶ ὁ ἀδερφὸς τοῦ Μωϋσέως Ἀαρών (ὁ πρῶτος ἀρχιερεύς). Ἀκόμη καὶ ὁ Χριστὸς σὰν ἄνθρωπος δὲν θεώρησε τὸν ἑαυτό του ἄξιο νὰ γίνει ἀρχιερεύς, ἀλλὰ τὸν κάλεσε ὁ Πατέρας καὶ τοῦ εἶπε «Σὺ εἶσαι ὁ Γιός μου. Ἐγὼ σὲ γέννησα σήμερα σὰν ἄνθρωπο (ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς παρθένου)… Σὺ εἶσαι ἱερεὺς (= ἀρχιερεὺς) αἰώνιος σὰν τὸν ἀγενεαλόγητο Μελχισεδέκ (ποὺ εἶναι τύπος τῆς αἰώνιας ἀρχιερωσύνης σου)».
Ἔχοντας τὴ διαβεβαίωση τοῦ ἀποστόλου Παύλου οἱ λόγῳ διωγμοῦ ἐμπερίστατοι Ἑβραῖοι Χριστιανοὶ ὅτι παρ’ ὅλη τὴ χρεωκοπία τῆς ἀρχιερωσύνης τοῦ ἰουδαϊσμοῦ δὲν θὰ μείνουν χωρὶς ἀρχιερέα, ἀλλὰ θὰ ἔχουν ἀρχιερέα καὶ μάλιστα μεγάλο, μοναδικό, ἀπὸ τὸ θρόνο τοῦ ὁποίου θὰ μποροῦν νὰ ἀντλοῦν ἔλεος καὶ χάρη, καθὼς θὰ προσέρχονται χωρὶς δισταγμοὺς καὶ ἀναστολές, ἀναντίρρητα θὰ παίρνουν κουράγιο στοὺς πειρασμοὺς τοῦ διωγμοῦ, καὶ σίγουρα θὰ παραμένουν στὴν πίστη, ἀφοῦ ἀπὸ τέτοιον ἀρχιερέα δὲν πρόκειται νὰ χάσουν τὸ μισθό τους.
Ὁ Χριστὸς εἶναι καὶ δικός μας μεγάλος ἀρχιερεύς, τῶν σημερινῶν Χριστιανῶν. Καθὼς ἀναλογιζόμαστε τὶς διαβεβαιώσεις τοῦ ἀποστόλου Παύλου γι’ αὐτόν, δὲν εἶναι οὔτε λίγη οὔτε ἀνεπαρκὴς ἡ δύναμη ποὺ ἀντλοῦμε ἀπὸ τὴν πίστη μας στὸ ἀρχιερατικὸ ἀξίωμα τοῦ Κυρίου. Ἀλλ’ εἶναι μεγάλη καὶ τέλεια. Εἶναι ἔλεος καὶ χάρη. Ἂς τὸν πλησιάζουμε λοιπὸν ἐκεῖ ψηλὰ στὸν οὐράνιο θρόνο του μὲ τὰ φτερὰ τῆς πίστεως καὶ ἂς ἀντλοῦμε κουράγιο καὶ δύναμη στὶς μέρες τῆς γενικῆς ἀποστασίας καὶ τοῦ ἰδεολογικοῦ διωγμοῦ ποὺ ζοῦμε.
Ἀθανάσιος Γ. Σιαμάκης, ἀρχιμανδρίτης
(δημοσίευσις 4/3/2010)