Στὸν ψαλμὸ 67
...ἑρμηνεῖες τῶν Ζυγαβηνοῦ καὶ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ ῾Αγιορείτου ἐπὶ τοῦ ψαλμικοῦ στίχου (67,16).
Ὄρος τοῦ Θεοῦ καλεῖ τὴν ἐκκλησίαν τῶν χριστιανῶν... πῖον δὲ καὶ παχὺ διὰ τὴν πλουσιότητα καὶ παχύτητα τῆς πνευματικῆς βοσκῆς, ὅπου εὑρίσκεται εἰς τὴν ἐκκλησίαν· τετυρωμένον δὲ διὰ τὸ στερεὸν καὶ ἀκίνητον τῶν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ δογμάτων τῆς πίστεως, πεπηγμένον γὰρ εἶναι καὶ ἀκίνητον τὸ τυρί.
Τὰ αὐτὰ λέγει καὶ ὁ Κύριλλος ᾿Αλεξανδρείας, ὁ δὲ Θεοδώρητος ἐξηγῶν τὸν αὐτὸν ψαλμικὸν στίχον προσθέτει· οὐκ ἂν δέ τις ἁμάρτοι καὶ ὄρος νοήσας τὴν τοῦ Θεοῦ μητέρα, ἐν ᾗ ὁ Θεὸς κατῴκησε. προφανῶς αὐτὴ ἡ ἑρμηνευτικὴ παρατήρησις τοῦ Θεοδωρήτου ὤθησε τὸν ποιητὴν τοῦ κανόνος τοῦ ἀκαθίστου νὰ δανεισθῇ τὸν ψαλμικὸν στίχον καὶ νὰ τὸν προσαρμόσῃ εἰς τὴν Θεοτόκον.
(7/6/2008)