῞Οταν πήγαινα στὸ δημοτικό, στὶς πρῶτες τάξεις, μᾶς μάθαιναν τὶς δασυνόμενες λέξεις σὲ καταλόγους σὰν ποιηματάκια, ἕνα ποιηματάκι γιὰ κάθε φωνῆεν. οἱ κυριώτερες καὶ πιὸ συχνὲς τέτοιες λέξεις ἦσαν τοποθετημένες μὲ τρόπο ποὺ νὰ σχηματίζουν κάποιον ὑποτυπώδη ῥυθμό, κάποια ὁμοιοκαταληξία. ὅποιος θυμόταν αὐτὲς τὶς βασικὲς λέξεις εὕρισκε εὔκολα καὶ τὰ ἐπίσης δασυνόμενα παράγωγά τους.
Δὲν θυμοῦμαι ἂν αὐτὰ τὰ μνημοτεχνικὰ ποιήματα ὑπῆρχαν σὲ κάποιο βιβλίο, ἀλλὰ ἀπὸ τότε δὲν τὰ ξαναεῖδα. ὕστερα ἀπὸ τόσα χρόνια θυμοῦμαι μόνο τὸ ποίημα γιὰ τὶς δασυνόμενες λέξεις ἀπὸ Α, χωρὶς νὰ εἶμαι καὶ σίγουριος ὅτι τὸ θυμοῦμαι ὅλο. ἰδού.
δασυνόμενες λέξεις ἀπὸ Α
ἁβρὸς ἅγιος ἁγνὸς
ἅδης ἁλμυρὸς καὶ ἁπαλὸς
αἷμα ἅμα ἅμαξα ἁμαρτία
ἁλυκὴ καὶ ἁλυσίδα
ἁπλώνω ἁρπάζω ἁφὴ ἁψίδα
᾿Απὸ τὸ Ε θυμοῦμαι μόνο τὴν ἀρχή του. ἰδού.
δασυνόμενες λέξεις ἀπὸ Ε
ἕνα ἕξι ἑπτὰ ἕντεκα ἑκατὸ
῾Εβραῖος ἑβδομάδα ἑρπετὸ
........................................................
........................................................
Θυμᾶται κανεὶς ἄλλος περισσότερα; μήπως γνωρίζει κανεὶς κάποια ἔκδοσι μὲ αὐτοὺς τοὺς πίνακες;