«῾῾φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον᾿᾿...ἀπρόσιτον δὲ ἐκεῖνο λέγεται, ὅ μηδὲ τὴν ἀρχὴν ζητηθῆναι δύνατόν» (ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου (+ 407) λόγος γ’ Περὶ ἀκαταλήπτου § 1 ἔκδ. Ε. Π. Ε. τ. 35 σ. 86).
«εἶτα τηλαυγέστερον λάμψας ὡς ἠθέλησε, δι’ ὑπερέχουσαν φανότητα τοῖς τῶν ἀποστόλων ὀφθαλμοῖς ἀόρατος ὑπῆρχεν, ὥσπερ εἰς φωτεινὴν νεφέλην εἰσελθών» (ἁγίου Γρηγορίου τοῦ παλαμᾶ (+ 1359) ὁμιλία λε’ Εἰς τὴν μεταμόρφωσιν § 11 ἔκδ. Ε. Π. Ε. τ. 10 σ. 396· βλ. Μτ. ιζ’ 5-8).
«Κατὰ τὴν μεταμόρφωσιν...φῶς ἀναστάσεως. Διὰ τῆς ἐλεύσεως τοῦ φωτὸς τούτου τὸ πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου εἰσάγεται εἰς τὴν σφαῖραν ὅπου δὲν ὑπάρχει θάνατος» (γέροντος Σωφρονίου Σαχάρωφ Ὀψόμεθα τὸν Θεὸν καθώς ἐστι σ. 279-280).