symbole.gr

«Εἰ τέλος κολάσεως, τί ὠφέλησεν ἄρα ἡ τοῦ Χριστοῦ ἐνανθρώπησις;» (Διάλογος ἔκδ. P.G. τ. 155 στ. 88b).

«Ἐν ἑνὶ γὰρ καὶ μόνῳ» Σαββάτῳ « νηστεύειν καὶ οὐκ ἐν ἄλλῳ φησίν, ὅτι εὐχαριστία τῆς δημιουργίας ἐστὶ τὸ Σάββατον» (ὅπ. πρ. στ. 101b).

«οὐδὲ ἡμεῖς ἐνεργοῦμεν τελοῦντες τὰ μυστήρια, ἀλλὰ λειτουργοῦμεν μόνον, ἤ τοι ὑπηρετοῦμεν» (ὅπ. πρ. στ. 181d).

«Ἐν γὰρ τῇ ὀγδόη καὶ ὁ Κύριος ἐξανέστη, καὶ τὴν τελευταίαν ἡμεῖς ἡμέραν τῆς αἰωνίου ζωῆς ἐλπίζομεν» (ὅπ. πρ. στ. 209b).

«οὐ θέμις ὅλως ἱερέα τινὰ ὑπὲρ ἑτεροδόξου προσφέρειν ἤ μνήμην ἄγειν αὐτοῦ· ἀλλ’ οὐδὲ ὑπὲρ τῶν προδήλως ἁμαρτανόντων καὶ ἀμετανοήτως ἐχόντων ὅτι εἰς κατάκριμα αὐτοῖς ἡ προσαγωγή» (ὅπ. πρ. στ. 285b).

«ἡ πρώτη εἴσοδος...αἱ πύλαι...ἀσπαζομένου ταύτας τοῦ ἀρχιερέως...ἀνοίγονται» (ὅπ. πρ. στ. 292b, 293a).

«Ὅνπερ δὴ καὶ τύπον τῶν ἐγκαινίων ἀναγκαῖον τελεῖσθαι κατ’ ἔτος ἐν παντὶ ναῷ...καὶ ἐπὶ πᾶσι τοῖς ναοῖς ἐτελεῖτο, καὶ τοῖς συναξαρίοις τοῦτο ἀναγινώσκομεν» (ὅπ. πρ. στ. 324d, 325d).

«Παρὰ τοῦ Θεοῦ γὰρ καὶ τῆς Ἐκκλησίας αὐτοῦ ὁ ἀνὴρ τὴν γυναῖκα λαμβάνει» (ὅπ. πρ. στ. 508a).

«τὸ Εὐαγγέλιον εὐθὺς ἀναγινώσκεται ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τοῦ ἐκτελοῦντος» τὸ εὐχέλαιον (ὅπ. πρ. στ. 525d).

«σχεδὸν πάσαις ταῖς ἐκκλησίαις ἡ τοῦ ἀπὸ τῶν Ἱεροσολύμων τυπικοῦ τῆς μονῆς τοῦ ἁγίου Σάββα τελεῖται τάξις...ἀναγκαιοτάτη καὶ πατρική. Καὶ γὰρ ὁ θεῖος πατὴρ ἡμῶν Σάββας ταύτην διετυπώσατο παραλαβὼν αὐτὴν ἀπὸ τοῦ ἐν ἁγίοις Εὐθυμίου καὶ Θεοκτίστου. Οὕτοι δὲ γε ἀπὸ τῶν πρὸ αὐτῶν καὶ τοῦ ὁμολογητοῦ Χαρίτωνος παρειλήφασι. Τὴν δὲ τοῦ ἱεροῦ Σάββα διατύπωσιν, ὡς ἐμάθομεν, καταφθαρέντος τοῦ τόπου ὑπὸ βαρβάρων ἀφανισθεῖσαν, ὁ ἐν ἁγίοις πατὴρ ἡμῶν Σωφρόνιος, ὁ τῆς ἁγίας πόλεως πατριάρχης, φιλοπονήσας ἐξέθετο· καὶ μετ’ αὐτὸν πάλιν ὁ θεῖος ἡμῶν καὶ θεολογικὸς πατὴρ ὁ Δαμασκηνὸς Ἰωάννης ἀνενεώσατο, καὶ γράψας παρέδωκε» (ὅπ. πρ. στ. 556cd).

«τάξις συνέχει πάντα» (ὅπ. πρ. στ. 680b).

«Ἀπερικαλύπτῳ δὲ τῇ κεφαλῇ οἱ τῆς ἀνατολῆς ἱεράρχαι πάντες καὶ ἱερεῖς, πλὴν τοῦ τῆς Ἀλεξανδρείας, τὴν ἱερουργίαν τελοῦσιν» (Ἑρμηνεία περὶ τοῦ θείου ναοῦ στ. 716c).

«τὸ Ἱεροσολυμιτικόν...τυπικόν, ὅ τὸν θειότατον Σάββαν καὶ μετ’ αὐτὸν τὸν ἐκ Δαμασκοῦ θεολόγον συγγραφεῖς ἔχει καὶ νομοθέτας...τὸ παρὰ τοῦ θείου Σάββα τῇ ἐπιδρομῇ τῶν ἐθνῶν ἀπολεσθέν, ὁ μέγας Ἰωάννης ἐξ ἀρχῆς τοῦτο κατὰ τὴν ἄνωθεν τάξιν συνέθηκε καὶ διετυπώσατο» (Ἀποκρίσεις νδ’ στ. 900cd· βλ. καὶ Dmitrievskij τ. 3 σ. 100).

«ὀγδόην δὲ μετὰ τὴν ἑβδόμην, καθ’ ἥν καὶ ἀνέστη ὁ Κύριος, καὶ ἡ τελευταία ἡμέρα τῆς κοινῆς ἀναστάσεως γενήσεται» (ὅπ. πρ., ξδ’ στ. 920a).

«εἰς κατάκριμα γὰρ ἔσται προσφερομένη μερὶς ὑπὲρ ἐνεργοῦντος τὴν ἁμαρτίαν» (ὅπ. πρ., οβ’ στ. 932c).

«ἑσπερινός...καὶ διὰ τὴν τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν ταφήν· ἐν ἑσπέρᾳ γὰρ τέθαπται» (ὅπ. πρ., οθ’ στ. 940c).

«Εὑρίσκομεν γὰρ καὶ ἐν τῇ παλαιᾷ διατάξει ὡς κάλπην εἶχέ τινα ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία, οἷον μικρὰν λεκάνην, ἐν ᾗ τὰ ἱερὰ ἀπέπλυνον ποτήρια διὰ χλιαροῦ ὕδατος» (ὅπ. πρ., πδ’ στ. 949a).

«Πόσος γὰρ ἔσται πόνος, ἐν τῷ ἐνδύεσθαι τὰ ἱμάτια δοξολογῆσαι Θεόν, καὶ τὸν τρισάγιον μετὰ τῶν ἀγγέλων εἰπεῖν ὕμνον, καὶ τὸ Πάτερ ἡμῶν, ὅ παρέδωκεν ὁ Χριστός, καὶ αὐτοῦ τὸ πανάγιον ὄνομα, τὸ ῾῾Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ Υἱὲ τοῦ Θεοῦ ἐλέησόν με’’, δωδεκάκις εἰπεῖν, καὶ προσκυνῆσαι δωδεκάκις, καὶ οὕτως ἡγιασμένον καὶ εὐλογημένον ἀπὸ τῆς προσευχῆς ἐξελθεῖν, καὶ ἐν τῷ μέλλειν ἐσθίειν τοῦτο ποιῆσαι, καὶ ἑσπέρας ἐν τῷ μέλλειν ἀνακλιθῆναι; Εἰ δὲ καὶ ῥαθυμεῖ τις προσκυνεῖν δωδεκάκις πρωῒ καὶ ἑσπέρας, ὅπερ διὰ τὰς εἰκοσιτέσσαρας ὥρας τοῦ ἡμερονυχθίου ἐστίν, ἵνα ἑκάστῃ ὥρᾳ καὶ μίαν ἀπονέμει Θεῷ τὴν προσκύνησιν ἄνθρωπος, κἄν τρὶς τὸ πρωῒ προσκυνείτω εἰς τιμὴν τῆς Τριάδος, καὶ τρὶς πρὸ τοῦ φαγεῖν, καὶ τρὶς ἐν τῷ μέλλειν ὑπνώττειν» (Ἐπιστολὴ πρὸς ἐπισκοπὰς, 12 ἔκδ. Συμεὼν Θεσσαλονίκης ἔργα θεολογικὰ = Ἀνάλεκτα βλατάδων 34 (1981) σ. 169).

«Φυλαξάτωσαν ἑαυτοὺς οἱ ἱερωμένοι ἐν τῷ μέλλειν ἱερουργεῖν, καὶ μετὰ τὴν ἱερουργίαν κατ’ αὐτὴν τὴν ἡμέραν...Εἰ οὖν οὐ πλείω, κἄν τῇ πρὸ τῆς ἱερουργίας ἡμέρᾳ τε καὶ νυκτί, καὶ τῇ μετ’ αὐτὴν εὐλαβεῖσθαι δέον»

(ἅγιος Συμεὼν Θεσσαλονίκης (+1429) P. G. τ. 155 στ. 865C, 868A)

καὶ «μὴ προσέρχεσθαι γυναικί»

(Ἐξ. ιθ’ 15, Α’ Βασ. κα’ 5).

MTheodorakis έγραψε:«Φυλαξάτωσαν ἑαυτοὺς οἱ ἱερωμένοι ἐν τῷ μέλλειν ἱερουργεῖν, καὶ μετὰ τὴν ἱερουργίαν κατ’ αὐτὴν τὴν ἡμέραν...Εἰ οὖν οὐ πλείω, κἄν τῇ πρὸ τῆς ἱερουργίας ἡμέρᾳ τε καὶ νυκτί, καὶ τῇ μετ’ αὐτὴν εὐλαβεῖσθαι δέον»

(ἅγιος Συμεὼν Θεσσαλονίκης (+1429) P. G. τ. 155 στ. 865C, 868A)

καὶ «μὴ προσέρχεσθαι γυναικί»

(Ἐξ. ιθ’ 15, Α’ Βασ. κα’ 5).

Μανόλη, ἡ σύνδεσι τῶν δύο ἀνωτέρω φράσεων γίνεται ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Συμεών;

Τὸ καὶ «μὴ προσέρχεσθαι γυναικί» δὲν τὸ ἀναφέρει ὁ ἅγιος, ἀλλὰ σὲ αὐτὴν τὴν ἑνότητα εἶναι σαφὴς ὅτι μιλᾶ γιὰ τὴν σαρκικὴ ἐπαφή.

MTheodorakis έγραψε:Τὸ καὶ «μὴ προσέρχεσθαι γυναικί» δὲν τὸ ἀναφέρει ὁ ἅγιος, ἀλλὰ σὲ αὐτὴν τὴν ἑνότητα εἶναι σαφὴς ὅτι μιλᾶ γιὰ τὴν σαρκικὴ ἐπαφή.

Νομίζω ὅτι αὐτὴ ἡ διευκρίνισι ἦταν ἀναγκαία.