Μ. Ἀθανάσιος (+373)
Δημοσιεύτηκε: Τετ 06 Μάιος 2009, 15:04:03«πάντας εἶναι βούλεται, ἵνα καὶ φιλανθρωπεύεσθαι δύνηται» (Κατὰ εἰδώλων, 41 ἔκδ. Ε.Π.Ε. τ. 1 σ. 206).
Κατὰ τὴν δευτέραν παρουσίαν «οὐκέτι παθεῖν, ἀλλὰ λοιπὸν τοῦ ἰδίου σταυροῦ τὸν καρπὸν ἀποδοῦναι πᾶσιν ἔρχεται» (Περὶ ἐνανθρωπήσεως, 56 τ. 1 σ. 372).
«Βέλτιον γὰρ ἀποροῦντας σιωπᾶν καὶ πιστεύειν, ἤ ἀπιστεῖν διὰ τὸ ἀπορεῖν» (Κατὰ ἀρειανῶν λόγος β’, 36 τ. 2 σ. 316).
«ὁ Σωτὴρ οὐχ ἁπλῶς ἐνετείλατο βαπτίζειν, ἀλλὰ πρῶτόν φησι· ‘’μαθητεύσατε’’, εἶθ’ οὕτω· ‘’βαπτίζετε’’ (ὅπ πρ., 42 τ. 2 σ. 334).
«οὐ γὰρ ἡμῶν εὕρεμα τὸ εὐεργετεῖν, ἀλλὰ τοῦ Θεοῦ» (Κατὰ ἀρειανῶν λόγος γ’, 19 τ. 3 σ. 66).
«Μηκέτι παίζετε εἰς τὴν θεότητα» (Πρὸς Σεραπίωνα ἐπιστολὴ δ’, 7 τ. 4 σ. 244).
«ἐσταυρωμένος σαρκί, νεκροὺς ἐκ πολλοῦ χρόνου σαπέντας ἤγειρε» (Ἐπιστολὴ πρὸς Μάξιμον, 4 τ. 4 σ. 342).
«τοὺς ἀπὸ τῶν ἀποστόλων κανόνας» (ἀπολογητικὸς β’, 30 τ. 8 σ. 108).
«ἡ τῶν ἀποστόλων διάταξις» (Περὶ τῶν γεγενημένων παρ’ ἀρειανῶν, 36 τ. 9 σ. 284).
«Κεκλήμεθα γάρ, ἀδελφοί, καὶ νῦν συγκαλούμενοι ὑπὸ τῆς σοφίας καὶ κατὰ τὴν εὐαγγελικὴν παραβολὴν ἐπὶ τὸ δεῖπνον ἐκεῖνο τὸ μέγα τὸ ὑπερκόσμιον καὶ πάσῃ τῇ κτίσει διαρκοῦν» (μβ’ ἑορταστικὴ ἐπιστολὴ τ. 10 σ. 350).
Κατὰ τὴν δευτέραν παρουσίαν «οὐκέτι παθεῖν, ἀλλὰ λοιπὸν τοῦ ἰδίου σταυροῦ τὸν καρπὸν ἀποδοῦναι πᾶσιν ἔρχεται» (Περὶ ἐνανθρωπήσεως, 56 τ. 1 σ. 372).
«Βέλτιον γὰρ ἀποροῦντας σιωπᾶν καὶ πιστεύειν, ἤ ἀπιστεῖν διὰ τὸ ἀπορεῖν» (Κατὰ ἀρειανῶν λόγος β’, 36 τ. 2 σ. 316).
«ὁ Σωτὴρ οὐχ ἁπλῶς ἐνετείλατο βαπτίζειν, ἀλλὰ πρῶτόν φησι· ‘’μαθητεύσατε’’, εἶθ’ οὕτω· ‘’βαπτίζετε’’ (ὅπ πρ., 42 τ. 2 σ. 334).
«οὐ γὰρ ἡμῶν εὕρεμα τὸ εὐεργετεῖν, ἀλλὰ τοῦ Θεοῦ» (Κατὰ ἀρειανῶν λόγος γ’, 19 τ. 3 σ. 66).
«Μηκέτι παίζετε εἰς τὴν θεότητα» (Πρὸς Σεραπίωνα ἐπιστολὴ δ’, 7 τ. 4 σ. 244).
«ἐσταυρωμένος σαρκί, νεκροὺς ἐκ πολλοῦ χρόνου σαπέντας ἤγειρε» (Ἐπιστολὴ πρὸς Μάξιμον, 4 τ. 4 σ. 342).
«τοὺς ἀπὸ τῶν ἀποστόλων κανόνας» (ἀπολογητικὸς β’, 30 τ. 8 σ. 108).
«ἡ τῶν ἀποστόλων διάταξις» (Περὶ τῶν γεγενημένων παρ’ ἀρειανῶν, 36 τ. 9 σ. 284).
«Κεκλήμεθα γάρ, ἀδελφοί, καὶ νῦν συγκαλούμενοι ὑπὸ τῆς σοφίας καὶ κατὰ τὴν εὐαγγελικὴν παραβολὴν ἐπὶ τὸ δεῖπνον ἐκεῖνο τὸ μέγα τὸ ὑπερκόσμιον καὶ πάσῃ τῇ κτίσει διαρκοῦν» (μβ’ ἑορταστικὴ ἐπιστολὴ τ. 10 σ. 350).