symbole.gr

«εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα» (Ἐφ. δ’ 5)

«καὶ αὐτός ἐστιν ἡ κεφαλὴ τοῦ σώματος, τῆς ἐκκλησίας…τοῦ σώματος αὐτοῦ, ὅ ἐστιν ἡ ἐκκλησία» (Κολ. α’ 18, 24).

«Μία ἐστὶν αὐλὴ ἁγία τοῦ Θεοῦ»

(Μ. Βασιλείου (+379) Εἰς τὸν κη’ ψαλμὸν § 3 ἔκδ. ΕΠΕ τ. 5 σ. 106).



«Οἱ γὰρ εἰς πολλὰ διῃρημένοι μέρη, οὐκ ἄν δύναιντο ταύτῃ καλεῖσθαι τῇ προσηγορίᾳ· τὸ γὰρ τῆς ἐκκλησίας ὄνομα, συμφωνίας ὄνομα καὶ ὁμονοίας ἐστί»

(Ἰ. Χρυσοστόμου (+407) Πρὸς Γαλάτας κεφ. α’ ἔκδ. ΕΠΕ τ. 20 σ. 176).



«ὡς δὲ εἷς ὁ νυμφίος, μία καὶ ἡ νύμφη»

(ἁγ. Νεκταρίου (+1920) Ὀρθόδοξος ἱερὰ κατήχησις ἔκδ. Ῥηγοπούλου 1984 σ. 104).

Ὁ Χριστὸς μιλάει γιὰ μία ἐκκλησία:

«σὺ εἶ Πέτρος, καὶ ἐπὶ ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τὴν ἐκκλησίαν, καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματ. ιστ’ 18).

«ἐὰν δὲ παρακούσῃ αὐτῶν, εἰπὲ τῇ ἐκκλησίᾳ· ἐὰν δὲ καὶ τῆς ἐκκλησίας παρακούσῃ, ἔστω σοι ὥσπερ ὁ ἐθνικὸς καὶ ὁ τελώνης» (Ματ. ιη’ 17).

«Ἐγώ, φησίν, ὁ ἐκκλησιαστής. ἐμάθομεν δὲ τίς ὁ ἐκκλησιαστὴς ὁ τὰ πεπλανημένα τε καὶ διεσκορπισμένα συνάγων εἰς ἓν καὶ ποιῶν τὰ πάντα μίαν ἐκκλησίαν καὶ μίαν ποίμνην, ἵνα μηδὲν ἀνήκοον ᾖ τῆς καλῆς τοῦ ποιμένος φωνῆς τῆς τὰ πάντα ζωοποιούσης»

(ἁγ. Γρηγορίου Νύσσης (+395) Εἰς τὸν Ἐκκλησιαστὴν ὁμιλία β’ ἀρχὴ ἔκδ. ΕΠΕ τ. 6 σ. 326).



«Παρεισβέβληκε μὲν γὰρ, ἀπειθησάντων αὐτῶν, ἡ ἐξ ἐθνῶν Ἐκκλησία, ἣν καὶ νοητὴν Σιὼν εἶναί φαμεν. Κεκλήσονται δὲ κἀκεῖνοι, ἔσονται μία ποίμνη, εἷς ποιμὴν, ὥστε μηκέτι δύο Σιὼν ὀνομάζεσθαι, ἄμφω δὲ εἰς μίαν Ἐκκλησίαν τελεῖν, ἑνὸς τοῦ πάντων ἀρχιποίμενος ὑπὸ χεῖρα γεγενημένους»

(ἁγ. Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας (+444) Ἑρμηνεία εἰς τὸν προφήτην Ἡσαΐαν ἔκδ. PG τ. 70 στ. 1069C).