῞Υμνος τῆς ἀγάπης (1Κορ 13,1-19)
Δημοσιεύτηκε: Παρ 09 Ιαν 2009, 15:29:41ΕΠΙΣΤΟΛΗ Α΄ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ΄
ΑΡΧΑΙΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟΝ
1 ᾿Εὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. 2 καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι. 3 καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσομαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι. 4 ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, 5 οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, 6 οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· 7 πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. 8 ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει. εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται. 9 ἐκ μέρους δὲ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν· 10 ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον, τότε τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται. 11 ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. 12 βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην. 13 νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΙ
1 ᾿Εὰν τὶς γλῶσσες τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀλλὰ δὲν ἔχω ἀγάπη, μοιάζω σὰν χάλκινο σκεῦος ποὺ βροντᾷ ἢ σὰν μπρούντζινο κύμβαλο ποὺ κάνει θόρυβο. 2 καὶ ἂν ἔχω τὸ χάρισμα τῆς προφητείας καὶ ἂν κατανοῶ ὅλα τὰ μυστικὰ κι ὅλη τὴν γνῶσι, καὶ ἂν ἔχω τὴν τέλεια πίστι, ὥστε βουνὰ νὰ μετακινῶ, ἀλλὰ δὲν ἔχω ἀγάπη, εἶμαι ἕνα τίποτα. 3 καὶ ἂν δώσω ὅλα τὰ ὑπάρχοντά μου, γιὰ νὰ ταΐσω φτωχούς, κι ἂν παραδώσω τὸ σῶμά μου, γιὰ νὰ καῶ, ἀλλὰ ἀγάπη δὲν ἔχω, τίποτα δὲν ὠφελοῦμαι. 4 ἡ ἀγάπη εἶναι μεγαλόψυχη, δείχνει ἐπιείκεια, ἡ ἀγάπη δὲν ζηλεύει, ἡ ἀγάπη δὲν ἔχει ἐπιπολαιότητα, δὲν φουσκώνει ἀπὸ ἐγωισμό, 5 δὲν συμπεριφέρεται ἄσχημα, δὲν ζητεῖ τὰ δικά της συμφέροντα, δὲν ἐξοργίζεται, δὲν λογαριάζει τὸ κακό, 6 δὲν χαίρει γιὰ τὴν ἀδικία, ἀλλὰ χαίρει μὲ τὴν ἀλήθεια. 7 ὅλα τὰ σκεπάζει, ὅλα τὰ ἐμπιστεύεται, ὅλα τὰ ἐλπίζει, ὅλα τὰ ὑπομένει. 8 ἡ ἀγάπη ποτὲ δὲν ξεπέφτει· ἐνῷ καὶ οἱ προφητεῖες θὰ καταργηθοῦν, καὶ τὰ χαρίσματα τῶν γλωσσῶν θὰ σωπάσουν, καὶ ἡ γνῶσι θὰ καταργηθῇ. 9 διότι δὲν ἔχομε ὡλοκληρωμένη γνῶσι οὔτε ὡλοκληρωμένη προφητεία. 10 ὅταν ὅμως ἔρθῃ τὸ τέλειο, τὸ μερικὸ θὰ καταργηθῇ. 11 ὅταν ἤμουν νήπιο, λαλοῦσα σὰν νήπιο, εἶχα τὸ μυαλὸ τοῦ νηπίου, σκεπτόμουν σὰν νήπιο. ὅταν ὅμως ἔγινα ἄντρας, κατάργησα τὴν συμπεριφορὰ τοῦ νηπίου. 12 ἔτσι τώρα βλέπομε σὰν μέσα ἀπὸ καθρέφτη, αἰνιγματικά, ἐνῷ τότε θὰ βλέπωμε πρόσωπο μὲ πρόσωπο. τώρα γνωρίζω μόνο ἕνα μέρος, ἐνῷ τότε θὰ ἔχω τέλεια γνῶσι, ὅπως ἀκριβῶς καὶ γνωρίστηκα καλά. 13 τώρα λοιπὸν μένουν ἡ πίστι, ἡ ἐλπίδα, ἡ ἀγάπη· αὐτὰ τὰ τρία· μεγαλείτερη ὅμως ἀπὸ αὐτὰ εἶναι ἡ ἀγάπη.
copyright 2006 Διονύσιος Μπιλάλης ᾿Ανατολικιώτης
ΑΡΧΑΙΟΝ ΚΕΙΜΕΝΟΝ
1 ᾿Εὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον. 2 καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα καὶ πᾶσαν τὴν γνῶσιν, καὶ ἐὰν ἔχω πᾶσαν τὴν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδέν εἰμι. 3 καὶ ἐὰν ψωμίσω πάντα τὰ ὑπάρχοντά μου, καὶ ἐὰν παραδῶ τὸ σῶμά μου ἵνα καυθήσομαι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐδὲν ὠφελοῦμαι. 4 ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται, 5 οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται, οὐ λογίζεται τὸ κακόν, 6 οὐ χαίρει ἐπὶ τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δὲ τῇ ἀληθείᾳ· 7 πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει. 8 ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει. εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται. 9 ἐκ μέρους δὲ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν· 10 ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον, τότε τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται. 11 ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν, ὡς νήπιος ἐφρόνουν, ὡς νήπιος ἐλογιζόμην· ὅτε δὲ γέγονα ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου. 12 βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην. 13 νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΙ
1 ᾿Εὰν τὶς γλῶσσες τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀλλὰ δὲν ἔχω ἀγάπη, μοιάζω σὰν χάλκινο σκεῦος ποὺ βροντᾷ ἢ σὰν μπρούντζινο κύμβαλο ποὺ κάνει θόρυβο. 2 καὶ ἂν ἔχω τὸ χάρισμα τῆς προφητείας καὶ ἂν κατανοῶ ὅλα τὰ μυστικὰ κι ὅλη τὴν γνῶσι, καὶ ἂν ἔχω τὴν τέλεια πίστι, ὥστε βουνὰ νὰ μετακινῶ, ἀλλὰ δὲν ἔχω ἀγάπη, εἶμαι ἕνα τίποτα. 3 καὶ ἂν δώσω ὅλα τὰ ὑπάρχοντά μου, γιὰ νὰ ταΐσω φτωχούς, κι ἂν παραδώσω τὸ σῶμά μου, γιὰ νὰ καῶ, ἀλλὰ ἀγάπη δὲν ἔχω, τίποτα δὲν ὠφελοῦμαι. 4 ἡ ἀγάπη εἶναι μεγαλόψυχη, δείχνει ἐπιείκεια, ἡ ἀγάπη δὲν ζηλεύει, ἡ ἀγάπη δὲν ἔχει ἐπιπολαιότητα, δὲν φουσκώνει ἀπὸ ἐγωισμό, 5 δὲν συμπεριφέρεται ἄσχημα, δὲν ζητεῖ τὰ δικά της συμφέροντα, δὲν ἐξοργίζεται, δὲν λογαριάζει τὸ κακό, 6 δὲν χαίρει γιὰ τὴν ἀδικία, ἀλλὰ χαίρει μὲ τὴν ἀλήθεια. 7 ὅλα τὰ σκεπάζει, ὅλα τὰ ἐμπιστεύεται, ὅλα τὰ ἐλπίζει, ὅλα τὰ ὑπομένει. 8 ἡ ἀγάπη ποτὲ δὲν ξεπέφτει· ἐνῷ καὶ οἱ προφητεῖες θὰ καταργηθοῦν, καὶ τὰ χαρίσματα τῶν γλωσσῶν θὰ σωπάσουν, καὶ ἡ γνῶσι θὰ καταργηθῇ. 9 διότι δὲν ἔχομε ὡλοκληρωμένη γνῶσι οὔτε ὡλοκληρωμένη προφητεία. 10 ὅταν ὅμως ἔρθῃ τὸ τέλειο, τὸ μερικὸ θὰ καταργηθῇ. 11 ὅταν ἤμουν νήπιο, λαλοῦσα σὰν νήπιο, εἶχα τὸ μυαλὸ τοῦ νηπίου, σκεπτόμουν σὰν νήπιο. ὅταν ὅμως ἔγινα ἄντρας, κατάργησα τὴν συμπεριφορὰ τοῦ νηπίου. 12 ἔτσι τώρα βλέπομε σὰν μέσα ἀπὸ καθρέφτη, αἰνιγματικά, ἐνῷ τότε θὰ βλέπωμε πρόσωπο μὲ πρόσωπο. τώρα γνωρίζω μόνο ἕνα μέρος, ἐνῷ τότε θὰ ἔχω τέλεια γνῶσι, ὅπως ἀκριβῶς καὶ γνωρίστηκα καλά. 13 τώρα λοιπὸν μένουν ἡ πίστι, ἡ ἐλπίδα, ἡ ἀγάπη· αὐτὰ τὰ τρία· μεγαλείτερη ὅμως ἀπὸ αὐτὰ εἶναι ἡ ἀγάπη.
copyright 2006 Διονύσιος Μπιλάλης ᾿Ανατολικιώτης