Τὰς θύρας, τὰς θύρας

[MTheodorakis]

Μὲ τὸ παράγγελμα «Τὰς θύρας, τὰς θύρας πρόσσχωμεν» κλείνονται οἱ θύρες τοῦ κυρίως ναοῦ, γιὰ τὴν ἁγία ἀναφορά, μέχρι τὴν ἐκφώνηση «Καὶ ἔσται τὰ ἐλέη τοῦ μεγάλου Θεοῦ...» (χφ. Βαρβερινῆς 336 (τὸ ἀρχαιότερο σωζόμενο χειρόγραφο Εὐχολόγιο, η’ αἰ.) ἔκδ. S. Parenti – E. Velkovska L’ Eucologio Barberini gr. 336 2000 σσ. 143, 145, 170, 172, Εὐχολόγιον μονῆς Σωτῆρος Μεσσήνης τοῦ ἔτους 1132 ἔκδ. A. Jacob Un eucologe du Saint-Sauveur ‘’in Lingua Phari’’ de Messine, Le Bodleianus Auct. E. 5.13 στὸ Bulletin de l’ Institut historique belge de Rome 50 (1980) σ. 336, Εὐχολόγιο J. Goar ἐκδ. α’ 1647, β’ 1667, γ’ 1730 σσ. 156, 210, 211, 503, Dmitrievskij τ. 2 Εὐχολόγια σσ. 345, 772, Π. Τρεμπέλα Μικρὸν Εὐχολόγιον ἔκδ. β’ 1998 τ. 1 σ. 224 καὶ πρωτ. Θ. Κουμαριανοῦ ῾῾Τὰς θύρας, τὰς θύρας πρόσχωμεν᾿᾿ Πύλες τοῦ ναοῦ ἤ θύρες τοῦ ἁγίου βήματος; ἔκδ. Ἐπιστημονικὴ ἐπετηρὶς Θεολογικῆς σχολῆς Ἀθηνῶν τ. 32 (1997) σσ. 537-565).