symbole.gr

Ἡ εὐχὴ τῆς θείας λειτουργίας, δηλαδὴ ἡ εὐχὴ τῆς ἀναφορᾶς, σὲ ὅλες τὶς λειτουργίες, πλὴν τῆς τοῦ Γρηγορίου τοῦ θεολόγου, ἀπευθύνεται πρὸς τὸν Θεὸν Πατέρα, καθὼς «ὁ πατὴρ μου δίδωσιν ὑμῖν τὸν ἄρτον ἐκ τοῦ οὐρανοῦ τὸν ἀληθινὸν» (Ἰω. f', 32) καὶ «Πάτερ ἡμῶν... τὸν ἄρτον... δὸς ἡμῖν» (Μτ. f').

Κάτι ἔχει γράψει ὁ μακαριστὸς Φουντούλης ὅτι ὑπάρχει ἕνα σημεῖο, μία σύντομος εὐχὴ καὶ στὶς ἄλλες λειτουργίες, ποὺ ἀπευθύνεται ἐπίσης στὸν Υἱό.

Πρόκειται γιὰ τὶς εὐχές-δάνεια ἀπὸ τὴν λειτουργία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ θεολόγου-«Οὐδεὶς ἄξιος...»(«τῶν χερουβικῶν λεγομένων» (Βαρβερινὸς κώδιξ η' αἰ.)) καὶ «Πρόσσχες Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ...» πρὸ τὴς ἐκφωνήσεως «Τὰ ἅγια τοῖς ἁγίοις» (Ἰ. Φουντούλη Ἀπαντήσεις τ. Δ' σ. 194).

«Τὸ ἀντίδωρο ὑψοῦται (δὲν εὐλογεῖται) ἀμέσως μετὰ τὸ ῾῾Ἐξαιρέτως...᾿᾿ καὶ κατὰ τὴν ψαλμωδία τοῦ μεγαλυναρίου τῆς Θεοτόκου. Μετὰ τὴν λήξη τῆς ψαλμωδίας του ὁ ἱερεὺς συνεχίζει ῾῾Τοῦ ἁγίου Ἰωάννου...᾿᾿»

(Ἰ. Φουντούλη Λειτουργικὴ Α’ 1993 σ. 237 ).