Στὴν ἀκολουθία τῶν ἁγίων παθῶν μετὰ τὸν ν’ ψαλμό
«εὐθὺς κάθισμα ἦχος πλ. δ’
Ἕκαστον μέλος τῆς ἁγίας σου σαρκὸς ἀτιμίαν δι’ ἡμᾶς ἔπαθεν· τὰς ἀκάνθας ἡ κεφαλή, τὰ ῥαπίσματα ἡ μορφή καὶ ἡ χεὶρ τὸν κάλαμον. Οὗτως ἑαυτὸν ταπεινῶν ὄφθης τοὺς ἐκ γῆς ἀνυψῶν Χριστὲ ὁ Θεός, δόξα σοι»
(χφφ. τριῴδια Σινὰ 735 ι’ αἰ. φ. 184v, 736 τοῦ ἔτους 1028, Βατοπεδίου 1190 ια’ αἰ. φ. 89v, Μ. Λαύρας Δ-45 ια’ αἰ. φ. 304v).