Ἴδιοι ὕμνοι

[MTheodorakis]

Τὸ δοξαστικὸ τῶν ἑσπερίων τοῦ ὁσίου Εὐθυμίου τοῦ μεγάλου 20 Ἰανουαρίου εἶναι παρόμοιο μὲ αὐτὸ τῶν ἀποστίχων τοῦ ὄρθρου τοῦ ὁσίου Στεφάνου τοῦ νέου 28 Νοεμβρίου.

[MTheodorakis]

Τὸ μεσῴδιο κάθισμα τοῦ ἁγίου Σάβα (5 Δεκεμβρίου) εἶναι παρόμοιο μὲ τὸ μετὰ τὸν πολυέλεο κάθισμα τοῦ Μ. Ἀντωνίου (17 Ἰανουαρίου).

[MTheodorakis]

Τὸ κάθισμα μετὰ τὴν β' στιχολογίαν τοῦ ἁγίου Σάβα (5 Δεκεμβρίου) συμπίπτει μὲ τὸ μεσῴδιο τοῦ Μ. Ἀντωνίου (17 Ἰανουαρίου).

[MTheodorakis]

Τὸ δοξαστικὸ τῶν ἑσπερίων τῆς 11 Νοεμβρίου εἶναι ὅμοιο μὲ αὐτὸ τῶν ἀποστίχων τοῦ ὄρθρου τῆς 10 Δεκεμβρίου.

[MTheodorakis]

Τὸ α' κάθισμα τῆς ἁγίας Παρασκευῆς (26 Ἰουλίου) συμπίπτει μὲ τὸ β' μεσῴδιο κάθισμα τῆς 29 Ἰουλίου (ἁγίας Θεοδότης).

[MTheodorakis]

Τὸ δοξαστικὸ τῶν ἀποστίχων τοῦ ὄρθρου τοῦ ἁγίου Νικήτα (15 Σεπτεμβρίου) «Σήμερον ἡ οἰκουμένη πᾶσα...» ὑπάρχει καὶ στὶς ἀκολουθίες τῶν ἁγίων Ἀρτεμίου (20 Ὀκτωβρίου), Δημητρίου (μεθέοτρα 27 Ὠκτωβρίου) καὶ Γεωργίου (23 Ἀπριλίου).

[MTheodorakis]

Τὸ μεσῴδιο κάθισμα τοῦ ὁσίου Χαρίτωνος (28 Σεπτεμβρίου) εἶναι παρόμοιο μὲ αὐτὸ τῆς β’ στιχολογίας τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος (12 Δεκεμβρίου) καὶ τὸ μεσῴδιο τοῦ ἁγίου Σωφρονίου Ἱεροσολύμων (11 Μαρτίου).

[MTheodorakis]

Τὸ προεόρτιο κοντάκιο τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου (24 Μαρτίου) εἶναι σχεδὸν τὸ ἴδιο μὲ τὸ θεοτοκίο μετὰ τὰ καθίσματα μετὰ τὸν πολυέλεο τοῦ Μ. Ἀντωνίου (17 Ἰανουαρίου· ἐπισήμανση Δημητρίου Καλπακίδη).

[Dionysios]

Τὸ προεόρτιο κοντάκιο τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου (24 Μαρτίου) εἶναι σχεδὸν τὸ ἴδιο μὲ τὸ θεοτοκίο μετὰ τὰ καθίσματα μετὰ τὸν πολυέλεο τοῦ Μ. Ἀντωνίου (17 Ἰανουαρίου· ἐπισήμανση Δημητρίου Καλπακίδη).

῾Ωραία ἡ παρατήρησι τοῦ Δημητρίου Καλπακίδη. ἴσως δὲν εἶναι καὶ τόσο περίεργο νὰ συμβαίνῃ αὐτό, διότι ἀπολυτίκια, καθίσματα καὶ κοντάκια στὴν πραγματικότητα ἀνήκουν στὸ ἴδιο εἶδος ὑμνογραφίας καὶ δὲν εἶναι σπάνιες οἱ περιπτώσεις νὰ ἐναλλάσσουν θέσεις. τὸ "Κατεπλάγη ᾿Ιωσήφ" εἶναι κάθισμα ἀλλὰ τὸ προσ-όμοιό του "῾Η ἀμνάς σου ᾿Ιησοῦ" εἶναι ἀπολυτίκιον. τὸ "Τῇ ὑπερμάχῳ" εἶναι κοντάκιον, ἀλλὰ πολλὰ προσόμοιά του χρησιμοποιοῦνται ὡς απολυτίκια (εἰδικὰ ἀπὸ τὸν μακαριστὸ ὑμνογράφο Γεράσιμο Μικραγιαννανίτη). καὶ ὅλα τὰ θεοτοκία τῶν ἀναστασίμων ἀπολυτικίων (δηλ. θεοτοκία ἀπολυτίκια) γίνονται καὶ καθίσματα στὴν ἀκολουθία τοῦ σαββάτου. τὸ ἀναστάσιμον κάθισμα τοῦ βαρέος ἤχου "᾿Εσφραγισμένου τοῦ μνήματος" εἶναι τὸ ἀπολυτίκιον τῆς κυριακῆς τοῦ Θωμᾶ, ἐνῷ τὸ θεοτοκίο κάθισμα πάλι τοῦ βαρέος "Χαῖρε, κεχαριτωμένη" (ἀμφότερα τῆς β΄ στιχολογίας τῆς κυριακῆς) εἶναι τὸ ἀπολυτίκιον τῆς θεοτόκου γιὰ τὴν 1η σεπτεμβρίου (εἶναι ἀπολυτίκιο ἐκεῖ καὶ ὄχι θεοτοκίο). εἶναι γνωστὰ βέβαια αὐτά, ἀλλὰ ἡ ὑπενθύμισι μᾶς βοηθεῖ κάπως νὰ κατανοήσουμε πῶς τὸ θεομητορικὸν κοντάκιον τῆς 24ης μαρτίου εἶναι δυνατὸν νὰ χρησιμοποιηθῇ ὡς θεοτοκίον κάθισμα μιᾶς ἄλλης ἡμέρας.

[MTheodorakis]

Τὸ δοξαστικὸ τῶν ἀποστίχων τοῦ ὄρθρου τοῦ ὁσίου Μακαρίου (19 Ἰανουαρίου) συμπίπτει μὲ αὐτὸ τῆς λιτῆς τοῦ ὁσίου Εὐθυμίου (20 Ἰανουαρίου).