Οἱ ἀριθμοὶ 1, 2, 3... ἑλληνικὴ ἐφεύρεσις!
Μαθαίνουμε ἀπὸ τὰ σχολικά μας χρόνια καὶ ὅλος ὁ κόσμος νομίζει ὅτι οἱ ἀριθμοὶ 1, 2, 3... εἶναι ἀραβικοί. ὅμως ἐδῶ καὶ 20 χρόνια ἔχει δημοσιευθῆ μία ἐπιστημονικὴ μελέτη διεθνοῦς κύρους, ἡ ὁποία μεταξὺ ἄλλων ἀποδεικνύει ὅτι οἱ ἀριθμοὶ 1, 2, 3... εἶναι ἑλληνικὴ ἐφεύρεσις! 20 ὁλόκληρα χρόνια ἔχουν περάσει, καὶ ὄχι μόνον ἡ διεθνὴς κοινότης δὲν τὸ ἔχει πάρει χαμπάρι αὐτό (μαθαίνουμε πάντως ὅτι ἡ πανεπιστημιακὴ κοινότης τῆς ῾Ισπανίας γνωρίζει τὸ θέμα), ἀλλὰ καὶ οἱ ῞Ελληνες μαθηματικοί, καθηγητές, ἐπιστήμονες καὶ λοιποὶ λόγιοι καὶ μορφωμένοι τοῦ ἔθνους καὶ τοῦ γένους ἀκόμη νὰ περάσουν αὐτὴν τὴν πληροφορία σὲ ὅλα τὰ ἑλληνικὰ σχολικὰ ἐγχειρίδια καὶ σὲ ὅλες τὶς ἑλληνικὲς ἐγκυκλπαιδεῖες.
῾Η μελέτη στὴν ὁποία ἀναφέρομαι εἶναι τὸ ὀγκῶδες σύγγραμμα (900 σελίδων) «Τὸ ἀλφάβητο» τοῦ φιλολόγου, διδάκτορος θεολογίας, παλαιογράφου, παπυρολόγου, λατινιστοῦ, ἑβραϊστοῦ καὶ ἱστορικοῦ Κωνσταντίνου Σιαμάκη, Θεσσαλονίκη 1988. τί λέει λοιπὸν «Τὸ ἀλφάβητο» γιὰ τοὺς ἀριθμοὺς ἢ πιὸ σωστὰ γιὰ τὸ ἀριθμητάριο 1, 2, 3...;
Στὶς προϊστορικὲς γραφὲς γιὰ ἀριθμοὺς οἱ ἄνθρωποι χρησιμοποιοῦσαν κάποια ἁπλὰ σύμβολα, δηλαδὴ
Ι = 1
ΙΙ = 2
ΙΙΙ = 3
ἢ · = 1
·· = 2
··· = 3
— = 10
Ο = 100, καὶ τὰ λοιπά.
Οἱ ἀρχαῖοι ῞Ελληνες ἀφοῦ παρέλαβαν τὸ ἀλφάβητο, κάποια στιγμὴ (ἴσως γύρω στὸν 11ο αἰῶνα π.Χ. ἢ καὶ ἀρχὲς τοῦ 10ου αἰῶνος π.Χ.) ἐπινόησαν ἕνα ἀκροφωνικὸ ἀριθμητάριο, δηλαδὴ συμβόλιζαν κάποιους ἀριθμοὺς μὲ τὸ ἀρχικὸ γράμμα τῆς ὀνομασίας τους:
Ι = 1
Π = 5
Δ = 10
Η = ἑκατόν (ΗΕΚΑΤΟΝ)
Χ = 1000, καὶ λοιπά.
αὐτὴ εἶναι ἡ ἀρχαιότερη χρῆσι βραχυγραφίας στὴν ἀλφαβητικὴ γραφή.
Λίγο ἀργότερα (μεταξὺ 1000 καὶ 800 π.Χ.) ἐπινόησαν ἕνα τελειότερο τακτικὸ ἀριθμητάριο, τὸ ὁποῖο εἶναι σὲ μερικὴ χρῆσι μέχρι σήμερα, δηλαδὴ ἐδῶ καὶ 3000 χρόνια! ἐδῶ πλέον ἔδωσαν σὲ κάθε γράμμα τοῦ ἀλφαβήτου μία συγκεκριμένη ἀριθμητικὴ ἀξία:
α΄ = 1
β΄ = 2
γ΄ = 3
δ΄ = 4
ι΄ = 10
ια΄ = 11
κ΄ = 20
ν΄ = 50
ρ΄ = 100
σ΄ = 200
ω΄ = 800.
τὰ δύο αὐτὰ ἀριθμητάρια, τὸ ἀρχαιότερο ἀκροφωνικὸ καὶ τὸ λίγο μεταγενέστερο τακτικό, ἐπινοήθηκαν πιθανώτατα στὸ Ἄργος τῆς Πελοποννήσου καὶ ἀπὸ ἐκεῖ μεταδόθηκαν στοὺς ὑπόλοιπους ῞Ελληνες.
Τὸ σημερινὸ παγκόσμιο ἀριθμητάριο 1, 2, 3, 4... εἶναι τὸ τελειότερο ἀπὸ ὅλα καὶ εἶναι ἑλληνικὸ καὶ συγκεκριμένα μακεδονικό. τὸ ἐπινόησαν οἱ Μακεδόνες μαθηματικοὶ τοῦ ᾿Ινδοβακτριανοῦ Μακεδονικοῦ κράτους, ποὺ ἦταν τὸ μεγαλείτερο καὶ μακροβιώτερο ἀπὸ ὅλα τὰ ῾Ελληνικὰ κράτη τῆς μετὰ τὸν μέγα ᾿Αλέξανδρο ἐποχῆς. τὸ ἐπινόησαν μεταξὺ τῶν ἐτῶν 322 π.Χ. καὶ 30 μ.Χ..
᾿Απὸ τοὺς ῞Ελληνες Μακεδόνες τοῦ ᾿Ινδοβακτριανοῦ κράτους πῆραν αὐτὸ τὸ ἀριθμητάριο οἱ ᾿Ινδοί. τὸν 6ο μὲ 7ο αἰῶνα μ.Χ. πλέον οἱ νεστοριανοὶ ἱεραπόστολοι μαθαίνουν τὰ 9 σύμβολα αὐτοῦ τοῦ ἀριθμηταρίου (1 2 3 4 5 6 7 8 9· δὲν ἔχουν τὸ σύμβολο γιὰ τὸ μηδὲν) ἀπὸ τοὺς ᾿Ινδούς, ἀπὸ τοὺς ὁποίους τὰ πῆραν οἱ Ἄραβες. τὸν 9ο αἰῶνα βάζουν καὶ τὸ σύμβολο 0 γιὰ τὸ μηδέν, καὶ τὸ ἀριθμητάριο παίρνει τὴν σημερινὴ τελική του μορφὴ τῶν 10 συμβόλων. καὶ ἀπὸ τοὺς Ἄραβες αὐτὸ τὸ τέλειο ἑλληνικὸ ἀριθμητάριο, ἀπὸ τὶς τελειότερες καὶ ὠφελιμώτερες εὐεργεσίες τῶν ῾Ελλήνων Μακεδόνων τοῦ μεγάλου ᾿Αλεξάνδρου στὶς μελλοντικὲς γενιές, μεταδόθηκε σταδιακῶς σὲ ὅλον τὸν κόσμο.
Τὸ σύμβολο γιὰ τὸ μηδὲν (0) πάλι ἦταν γνωστὸ στοὺς ῞Ελληνες μαθηματικοὺς ἀπὸ τὴν πρὸ Χριστοῦ ἑλληνιστικὴ ἐποχή, διότι τὸ χρησιμοποιεῖ εὐρύτατα καὶ σὰν πασίγνωστο ὁ Κλαύδιος Πτολεμαῖος (2ος αἰῶνας μ.Χ.). δηλαδὴ τὸ 0 σὰν σύμβολο εἶχε ἐπινοηθῆ πρὶν γίνῃ γνωστὸ τὸ ἀριθμητάριο 1 2 3 4 5... καὶ ἀνεξάρτητα ἀπὸ ἐκεῖνο. ὁ ῞Ελληνας ἐφευρέτης πῆρε τὸ μηδὲν 0, καὶ τὰ 9 πρῶτα γράμματα τοῦ ἀλφαβήτου Α Β Γ Δ Ε F Ζ Η Θ σὰν 1 2 3 4 5 6 7 8 9. ἔτσι ὡλοκλήρωσε τὸ τέλειο ἀριθμητάριο ποὺ ἔχουμε καὶ σήμερα.
Περισσότερες πληροφορίες καὶ ἀποδείξεις γι᾿ αὐτὴν τὴν καταπληκτικὴ πορεία καὶ ἐξέλιξι τῶν ἀριθμῶν στὸ βιβλίο «Τὸ ἀλφάβητο» τοῦ Κωνσταντίνου Σιαμάκη, Θεσσαλονίκη 1988. Διάθεσις: Βιβλιοπωλεῖον Νεκτάριος Παναγόπουλος, Χαβρίου 3 καὶ Κολοκοτρώνη, ᾿Αθῆναι, τηλ. 210.322.4819.