Σημείωσις συντονιστοῦ. Τὰ δύο πρῶτα μηνύματα τοῦ παρόντος θέματος ἀντεγράφησαν ἀπὸ ἄλλο θέμα. (Δ.Α.)
Η εγκύκλιος [του 1880] θεωρώ ότι είναι μια αγωνιώδης φωνή της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας για διάσωση της Ψαλτικής παράδοσης.
Να "κρύβει" και υπερβολές; ίσως.
Προσωπικά νομίζω ότι η "απαγόρευση" αυτή έχει να κάνει και με το θέμα του Τυπικού και με το θέμα των συνθέσεων.
Κάνω μια σκέψη, ότι υπήρχε προτίμηση στο "Μακάριος ανήρ" του Πέτρου (ή το συντετμημένο υπό Μανούλ)
Ψαλτών του Πατριαρχικού Ναού κι όχι των Ανοιξανταρίων του Φωκαέως ή κάποιου άλλου "εξωτερικού" μουσικού (;) ή του "νεώτερου" τότε Γεωργ. Ραιδεστινού.
Αντίστοιχα κάτι ανάλογο να συμβαίνει και στο "Θεοτόκε Παρθένε" του Μπερεκέτη.
Πάντως η εγκύκλιος εξηγεί ότι δεν ψάλλονται ούτε τα Ανοιξαντάρια, ούτε το "Θεοτόκε Παρθένε" του Μπερεκέτη επειδή "ετονίσθησαν διά τας αγρυπνίας".
Βέβαια στις Ενορίες αγρυπνίες δεν προβλέπονται...
..............................................................