῾Η ἀξία τῆς σιωπῆς

Κανόνες Δ. Συζήτησης
῾Η χρῆσις τοῦ δημοσιευομένου ὑλικοῦ καὶ τῶν συνημμένων ἀρχείων διέπεται ἀπὸ τοὺς παρακάτω ὅρους·
α) γιὰ τὰ πνευματικὰ δικαιώματα viewtopic.php?f=138&t=430&p=1237#p1236
β) γιὰ τὰ ἐμπορικὰ δικαιώματα viewtopic.php?f=138&t=430&p=1237#p1237

῾Η ἀξία τῆς σιωπῆς

Δημοσίευσηαπό Dionysios » Κυρ 29 Μαρ 2009, 19:05:17

῞Οπως ἔγραψα καὶ ἐδῶ viewtopic.php?f=232&t=429#p1232, ἕνα σπουδαῖο μάθημα ψαλτικῆς καὶ λειτουργικῆς ποὺ διδάσκει ὁ Βασίλειος ᾿Εμμανουηλίδης καὶ κάθε ἄλλος σωστὸς καὶ παραδοσιακὸς ψάλτης εἶναι ἡ ἀξία καὶ ἡ ἀναγκαιότης τῆς συντόμου σιωπῆς. ὁ σωστὸς ψάλτης ἀναμένει νὰ ὁλοκληρώσῃ ὁ λειτουργὸς τὴν ἐκφώνησί του ἢ ὁ ἀναγνώστης τὴν ἀπαγγελία τοῦ στίχου, ἀφήνει νὰ περάσουν ἐλάχιστα δευτερόλεπτα, 2 ἢ 3 ἢ ἕως 5 κατὰ περίπτωσιν, προτοῦ ἀρχίσῃ νὰ ψάλλῃ, λέει τὸ «ἀμὴν» ἢ τὸ ἀπήχημα «νὲ» καὶ πάλι περιμένει 1 ἢ 2 δευτερόλεπτα. ἐνῷ οἱ ἄλλοι δὲν ἀφήνουν καθόλου ἕνα τέτοιο κενὸ ἡσυχίας, ἀρχίζουν νὰ ψάλλουν ἀμέσως μετὰ τὴν τελευταία συλλαβή τοῦ προηγουμένου, εἰδικῶς δὲ πολλοὶ λειτουργοὶ ἀρχίζουν τὶς ἐκφωνήσεις των προτοῦ κἂν τελειώσῃ ὁ ψάλτης! κυριολεκτικῶς τρῶνε τὶς τελευταῖες συλλαβὲς τοῦ ψάλτη, τὶς σκεπάζουν μὲ τὶς ἀγριοφωνάρες τους καὶ σκοτώνουν τὴν ἱεροπρέπεια τῆς ἀκολουθίας.

Πολλὰ μποροῦμε νὰ ποῦμε πάνω σ᾿ αὐτὸ τὸ θέμα, γιὰ τὴν ἀξία τὴν ψυχολογικὴ τὴν λατρευτικὴ τὴν προσευχητικὴ αὐτῆς τῆς σιωπῆς, γιὰ τὴν ἀξία της καὶ ὡς μουσικῆς ἀναπνοῆς ἐκ μέρους τοῦ ἀκροατοῦ-πιστοῦ. δὲν εἶναι τυχαῖο αὐτὸ ποὺ κάνει ὁ ᾿Εμμανουηλίδης (καὶ τὸ ἴδιο κάνουν καὶ πολλοὶ ἄλλοι σωστοὶ ψάλτες), εἶναι στάσι ζωῆς, εἶναι λειτουργικὴ ἀντίληψι, εἶναι σεβασμὸς πρὸς τοὺς ἄλλους ψάλτας, πρὸς τοὺς λειτουργοὺς πρωτίστως, ἀλλὰ πάνω ἀπ᾿ ὅλα εἶναι σεβασμὸς πρὸς τὸ ἐκκλησίασμα, πρὸς τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, πρὸς τοὺς βεβαπτισμένους χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι εἶναι μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ· ἑπομένως πρέπει νὰ τοὺς ὑπηρετοῦμε μὲ σεβασμὸ πρὸς τὰ πρόσωπά τους, διότι αὐτὸς ὁ σεβασμὸς μεταβαίνει πρὸς τὴν κεφαλὴ τοῦ σώματος, τὸν Κύριο ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστό.

Αὐτὸ ποὺ κάνομε ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι (ἐγὼ πρῶτος), τὸ νὰ ἀρχίζωμε νὰ ψάλλωμε πρὶν κὰν τελειώσῃ τὴν τελευταία συλλαβὴ ὁ ἄλλος, δὲν εἶναι ἁπλῶς μία κακὴ συνήθεια, εἶναι κάτι πολὺ βαθύτερο· δείχνει ἄγχος, ἀσέβεια, ἔλλειψι μουσικῆς καὶ ψαλτικῆς παιδείας, ἔλλειψι λειτουργικῆς εὐαισθησίας, δείχνει μία ἐκκοσμικευμένη ἀντιλατρευτικὴ ἐξωεκκλησιαστικὴ ἀντίληψι.



copyright 2009 Διονύσιος Μπιλάλης ᾿Ανατολικιώτης
Διονύσιος ᾿Ανατολικιώτης, http://www.symbole.gr
e-mail: symbole@mail.com — Skype: dionysios-anat
«γηράσκω ἀεί διορθούμενος», τρίτη 11/7/2000
Άβαταρ μέλους
Dionysios
 
Δημοσ.: 3950
Εγγραφη: Πέμ 11 Σεπ 2008, 21:30:05
Τοποθεσια: ᾿Αθῆναι

Re: Κυριακή 29 μαρτίου 2009

Δημοσίευσηαπό Maximos » Δευτ 30 Μαρ 2009, 08:23:24

Τά παραπάνω εἶναι ἄκρως σημαντικά, θεμελιώδη καί οὐσιαστικά τῆς θείας λατρείας καί τῆς κοινῆς ἐν τῷ ναῷ προσευχῆς. Ἡ διέπουα τήν σύναξιν «ἀτμόσφαιρα» ἐπικεντρώνεται στήν λέξη «Εἰρήνη». Αὐτή εἶναι ἡ κεντρική λέξη, πολλάκις ἐπαναλαμβανομένη ὑπό τοῦ προεστῶτος τῆς συνάξεως καί ἔχει ἀπύθμενο βάθος καί οὐσία. Ἔχει ἀπόλυτη σχέση μέ ἀναπνοές καί κτύπους καρδιᾶς, μέ τήν εἰρήνη καί ἡρεμία πού μόνον πρέπει νά προσφέρει καί νά ἐξασφαλίσει ἡ ἐν τῷ ναῷ λατρεία. Αὐτά, σήμερα, νομίζουμε ὅτι εἶναι θέσεις θρησκειῶν τῆς ἀνατολῆς καί ἀποκρυφιστικῶν λατρειῶν. Εἶναι θέσεις τῆς ἀσκητικῆς καί νηπτικῆς θεωρίας τῶν μεγάλων πατέρων τῆς ἀνατολῆς καί τῶν μεγάλων μοναστικῶν κέντρων, ὅπως ἔχουν διασωθεῖ σέ συγγράμματά τους, ἅτινα ἀγνοοῦμε παντελῶς. Ἔχουν σχέση μέ τήν μονολόγιστον εὐχήν καί τό κομποσχοίνι. Δέν θά ἐπεκταθῶ, μέ κίνδυνο νά θεωρηθοῦν παράξενα αὐτά, ἀλλά εἶναι ἀληθῆ. Ἔχουν οὐσιαστική σημασία. Ὀ χρόνος ἐκτελέσεως ἤ ὁ ρυθμός, τό πότε καί πῶς, ἔχουν ἄμεση σχέση μέ τήν δημιουργία κατάλληλων συνθηκῶν προσευχῆς καί κατανύξεως. Τά ἀργά μαθήματα, ἐπί παραδείγματι, εἶναι ἄκρως προσευχητικά —καί τί ἄλλο θά ἦταν—, ἐάν ὅμως δέν ἐκτελοῦνται μέ τό σωστό χρόνο ἔχουν τά ἀντίθετα ἀποτελέσματα, ὅπως συμβαίνει μέ ὅλα τά μέλη ἄν δέν ἐκτελοῦνται ὀρθῶς καί μέ τήν πρέπουσα χρονική ἀγωγή καί ἀκολουθία, μέ σεβασμό σέ ὅλα τά παραπάνω πού ἐπεσήμανε ὁ Διονύσιος, τά ὁποία προσυπογράφω, ἄν καί ἄγνωστα στούς περισσοτέρους, τά ὁποῖα μάλιστα, ὅπως συνήθως συμβαίνει μέ τούς ἀδαεῖς καί ἠμιμαθεῖς, ἴσως προκαλοῦν θυμηδίαν, πλήν ὅμως, ἐπαναλαμβάνω, εἶναι ἄκρως σημαντικά καί οὐσιαστικά τῆς θ. λατρείας, τήν οὐσίαν τῆς ὁποίας, δυστυχῶς, παχυλῶς ἀγνοοῦμε. Καί ὅ,τι ἀγνοοῦμε, εἴμεθα ἔτοιμοι καί νά τό ἀπορρίψωμεν ἤ δέν τοῦ δίνουμε τήν πρέπουσα σημασίαν. Αὐτά ὅμως τά ἐγνώριζον πολύ καλῶς οἱ Πατέρες μας καί τά ἀντιμετώπιζον ἐν εἴδει λυτρωτικοῦ μυστηρίου, ἀναγομένου στήν σφαῖρα τῆς ἀληθοῦς πνευματικότητος.
Δυστυχῶς τήν ἠχορύπανση καί ἀκαταστασία τῆς σημερινῆς καθημερινότητος, τήν ἐγωπάθεια καί ἐπείδειξη, τήν ἐπιβολή τοῦ ἑνός ἔναντι τοῦ ἄλλου, τήν καταστρατήγηση νόμων καί ἠθικῆς, μέ ὅ,τι συνεπάγεται, τήν ἔχουμε μεταφέρει καί ἐντός τοῦ ναοῦ τοῦ Θεοῦ. Μιά τέτοια λατρεία σαφῶς δέν εἶναι δεκτή καί εὐάρεστος στό Θεό καί σέ μᾶς ἐπιστρέφει μέ ἀντίθετα ἀποτελέσματα καί συνέπειες, γιά τίς ὁποῖες σαφῶς δέν εὐθύνεται ὁ Θεός.
π. Μάξιμος Μ. Ματθαῖος
Maximos
 
Δημοσ.: 35
Εγγραφη: Παρ 12 Σεπ 2008, 05:04:33

Re: ῾Η ἀξία τῆς σιωπῆς

Δημοσίευσηαπό Ιωαννίδης Δημήτριος » Πέμ 02 Απρ 2009, 17:14:57

Άκρως διδακτικά και επικοδομητικά και τα δύο προηγούμενα δημοσιεύματα. Τι καλά θα ήταν να διαβάσουν αυτές τις γραμμές, όλοι οι " Λειτουργοί " είτε αυτοί είναι Κληρικοί, είτε Ιεροψάλτες. Θυμάμαι κάποτε, είχα έναν Προϊστάμενο σε κάποια Ενορία που υπηρετούσα, ο οποίος νόμιζες ότι το έκανε επίτηδες και δεν με άφηνε στην κυριολεξία, ούτε ένα " Κύριε ελέησον " σωστο να πώ. Πόσες φορέςμετά την Ακολουθία, θέλησα να το συζητήσω μαζί του μέσα στο Γραφείο. Κουνούσε το κεφάλι και όταν " λειτουργούσαμε ", έκανε πάλι τα ίδια.
Κάποια μέρα, ΠΑΝΤΑ μέσα στο Γραφείο, του είπα : " Δεν μου λές Παπούλη, θα σου άρεσε εσένα, να σου κόβω κάθε Εκφώνηση και να μη σ' αφήνω να τελειώσεις τίποτα " ; Με κοίταξε πλάγια και σηκώθηκε και έφυγε.
Την επομένη Κυριακή, άνοιξε το ίδιο "τεφτέρι ". Τότε άρχισα κι εγώ, να τον κόβω σε όλες ανεξαιρέτως τις Εκφωνήσεις του, προλέγοντας ότι ήταν να πώ και αρχίζοντας Τροπάρια, πρίν ακόμα φτάσει έστω και στο μέσον της Εκφώνησης. Στον Όρθρο, δεν τον ένοιαξε. Όταν όμως συνέχισα το ίδιο Τροπάριο και στην Λειτουργία, βγήκε στην Ωραία Πύλη και μου είπε : " Και τώρα τι κάνουμε " ; Τίποτα Παπά μου, απάντησα εγώ. Απλούστατα, ακολουθώ την ίδια τη δική σου τακτική.
Όταν μαζευτήκαμε στο Γραφείο για καφέ, εκείνος δεν ήλθε. Πήγα αμέσως μέσα στον Ναό και τον βρήκα να κάθεται σε μια καρέκλα με σκημένο το κεφάλι. Τον ρώτησα τον λόγο, που δεν ήλθε στο Γραφείο ( πράγμα που εκείνος είχε καθιερώσει και μάλιστα με περισσή φροντίδα. Δηλαδή κρασάκι, γωνίτσες από ζυμωτό πρόσφορο και κουλουράκια ή κέϊκ στον καφέ ) και μου απάντησε : " Δεν έρχομαι γιατί σε ντρέπομαι. Τώρα κατάλαβα τι εννοούσες όλο αυτό τον καιρό, που διαμαρτυρόσουν ".
Τον πήρα από το χέρι, πήγαμε στο Γραφείο και από τότε, πέρασα μία από τις καλύτερες συνεργασίες που είχα στην Ιεροψαλτική μου Διακονία. Ας είναι καλά.
Δημήτριος Ιωαννίδης
Άρχων Πρωτοψάλτης της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως
Ιωαννίδης Δημήτριος
 
Δημοσ.: 554
Εγγραφη: Τετ 21 Ιαν 2009, 11:47:12


Επιστροφή στην Πρακτικά ζητήματα ψαλτικῆς

Μελη σε συνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση : Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 1 επισκέπτης

cron