symbole.gr

Ἡ εἰς τά τεύχη 1, 2 καί 3 τῆς ΣΥΜΒΟΛΗΣ ἐργασία/μελέτη τοῦ Διονυσίου Μπιλάλη Ἀνατολικιώτου, ἱδρυτοῦ καί διευθυντοῦ αὐτῆς καί τῶν Διαλόγων Συμβολῆς, περί τῆς στιχολογίας τοῦ ψαλτηρίου, εἶναι ἡ πλέον ἐμπεριστατωμένη καί ἀκριβής.
Οὕτω κατά τήν ἐξαιρετικήν περίπτωσιν τῆς Ε΄ ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν, λόγῳ τοῦ μεγάλου κανόνος, ἔχουμε καί κατά τήν Κυριακήν Δ΄ Νηστειῶν ἑσπέρας στιχολογία τοῦ ψαλτηρίου, ὅπως σαφῶς ὁρίζεται στό ΤΑΣ καί στό Τριῴδιον.
Αὐτήν τήν ἐξαιρετικήν περίπτωσιν καί διάταξιν, ὁ ἐκδότης τοῦ ΤΑΣ 2010 ἔκρινε ὅτι ἔπρεπε νά διαγράψῃ ἐκ τοῦ «ὑμετέρου (του) τυπικοῦ» (sic) καθ᾿ ὅσον «οὐδ᾿ ὑπάρχει ἐν τοῖς πίναξι τοῦ Ψαλτηρίου κάθισμα δι᾿ αὐτὴν τὴν περίπτωσιν» (σ. 365 ὑποσημ. 8).

Σημ.: Εὐχαριστῶ τόν Δημ. Καλπακίδη, ὁ ὁποῖος ἐκ τῆς ὑποβληθείσης ἀπορίας του διά τήν διάταξιν τοῦ Τριῳδίου, ἀλλ᾿ ἐν ταὐτῷ καί τήν ὑποψίαν του διά τήν διαφορετικότητα τῆς Ε΄ ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν, μέ ὡδήγησε στήν ἀνωτέρω (διά μίαν ἀκόμη φοράν) διαπίστωσιν ἐπεμβάσεως ἐπί τοῦ κειμένου τοῦ ΤΑΣ ἀφ᾿ ἑνός καί πρός τήν ἐξαίρετον ἐργασίαν τοῦ Διονυσίου ἀφ᾿ ἑτέρου.

Εὐχαριστῶ καὶ ἐγώ, πάτερ Μάξιμε. εἶναι δύσκολο νὰ ἔχῃς ὑπόψει σου ὅλες τὶς παραμέτρους τῶν τυπικῶν διατάξεων, γι᾿ αὐτὸ ἡ ἐνασχόλησις μὲ τὸ τυπικὸ πρέπει νὰ γίνεται ὁμαδικῶς, δηλαδὴ μὲ μικρὲς ὁμάδες δύο ἢ τριῶν μελῶν. λιγώτερα πρόσωπα εἶναι ἀνεπαρκῆ, περισσότερα δὲν μποροῦν νὰ ἔχουν μία κοινὴ γραμμή. τὸ ἴδιο καὶ στὴν μουσική. τρεῖς ἦσαν οἱ μουσικοδιδάσκαλοι ποὺ ἐφηῦραν καὶ καθιέρωσαν τὴν νέα μέθοδο. οἱ σύγχρονοί τους ποὺ ἐργάστηκαν μεμονωμένα δὲν εὐδοκίμησαν. γι᾿ αὐτὸ θαυμάζω ἰδιαιτέρως ἀνθρώπους σὰν τὸν μακαριστὸ Γεώργιο ῾Ρήγα καὶ τὸν σύγχρονό μας ζῶντα ἱερέα Κωνσταντῖνο Παπαγιάννη, οἱ ὁποῖοι ἂν καὶ ἐργάστηκαν μόνοι τους, κατάφεραν νὰ συντάξουν σπουδαῖα καὶ ἀξιόλογα τυπικά. αὐτὸ φανερώνει ὅτι πρόκειται γιὰ ἀνθρώπους μὲ ἔκτακτη εὐφυΐα καὶ ἱκανότητες πάνω ἀπὸ τὸν μέσο ὅρο.