Ἀκολουθίες μηναίου κατὰ τὴν Μ. Τεσσαρακοστὴ
Δημοσιεύτηκε: Σάβ 27 Φεβ 2010, 22:15:17Κατὰ τὴν Τετάρτη καὶ Παρασκευὴ τῆς Τυρινῆς καὶ τὴν μεγάλη τεσσαρακοστὴ (ἐκτὸς τὶς 2 Φεβρουαρίου μέχρι τὴν ἀπόδοση τῆς Ὑπαπαντῆς, 10, 24 Φεβρουαρίου, 9, 24 καὶ 25 Μαρτίου) δὲν ψάλλεται ἀπολυτίκιο, κοντάκιο καὶ ἐξαποστειλάριο τοῦ μηναίου (ΤΜΕ, ΤΑΣ).
Κατὰ τὶς ἡμερομηνίες 14 Φεβρουαρίου, 1 Μαρτίου καὶ 1 Ἀπριλίου τὸ μηναῖο περιέχει ἕνα δοξαστικό, κατὰ δὲ τὴν 6 Μαρτίου δύο, στὸν ἑσπερινό. Ὅταν οἱ ἡμέρες αὐτὲς συμπέσουν (μὲ τὸ παλαιὸ ἤ τὸ νέο ἡμερολόγιο) κατὰ τὸ Σάββατο τῆς β’, γ’ ἤ δ’ ἑβδομάδος τῶν νηστειῶν, ψάλλεται Ἀλληλούια (βλ. Συμβολὴ τ. 24 σσ. 30-31), ἄρα δὲν παραλείπεται νεκρώσιμο ἰδιόμελο, ἄρα τὸ πρῶτο δοξαστικὸ ψάλλεται μετὰ τὰ τρία στιχηρὰ προσόμοια τοῦ μηναίου στὸν τελευταῖο στίχο, πρὸ τοῦ νεκρωσίμου δοξαστικοῦ. Τὸ δεύτερο δοξαστικὸ ψάλλεται ὡς δοξαστικὸ τῶν ἀποστίχων τοῦ ὄρθρου, ἐκτὸς ἄν δὲν τελεσθοῦν προηγιασμένα, ὁπότε ψάλλεται στὴ θέση του, ὅπως καὶ ὅταν τύχει ἐκτὸς τεσσαρακοστῆς. Τὰ δοξαστικὰ ψάλλονταν ἐπίσης στὴ θέση τους (καθὼς καὶ τὸ κοντάκιο τοῦ μηναίου - ΤΑΣ κεφ. β’) καὶ ὅταν συνέπιπταν κατὰ τὶς β’, δ’ καὶ ε’ Κυριακὲς τῶν νηστειῶν μέχρι τὸ 1429 (χφ. Λειμῶνος 134 ΤΑΣ φ. 102v), ὁπότε οἱ ἀκολουθίες τῶν Κυριακῶν αὐτῶν δὲν εἶχαν συμπληρωθεῖ . Γιὰ τὶς 17 Φεβρουαρίου ἰσχύει ὅτι καὶ γιὰ τὶς 6 Μαρτίου, καθὼς ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ τήρων, ὁ καὶ στρατηλάτης, τιμᾶται καὶ κατὰ τὸ α’ Σάββατο τῶν νηστειῶν , στὶς 8 Φεβρουαρίου καὶ 8 Ἰουνίου. Ψάλλονται, δηλαδή, κατὰ τὸ Σάββατο τῆς β’ ἑβδομάδος τῶν νηστειῶν δύο μόνο δοξαστικά, ἐνῶ παραλείπονται τὰ προσόμοια τῶν αἴνων ἀκόμα καὶ σὲ ὁποιαδήποτε ἡμέρα ἐκτὸς τεσσαρακοστῆς.
Κατὰ τὶς ἡμερομηνίες 14 Φεβρουαρίου, 1 Μαρτίου καὶ 1 Ἀπριλίου τὸ μηναῖο περιέχει ἕνα δοξαστικό, κατὰ δὲ τὴν 6 Μαρτίου δύο, στὸν ἑσπερινό. Ὅταν οἱ ἡμέρες αὐτὲς συμπέσουν (μὲ τὸ παλαιὸ ἤ τὸ νέο ἡμερολόγιο) κατὰ τὸ Σάββατο τῆς β’, γ’ ἤ δ’ ἑβδομάδος τῶν νηστειῶν, ψάλλεται Ἀλληλούια (βλ. Συμβολὴ τ. 24 σσ. 30-31), ἄρα δὲν παραλείπεται νεκρώσιμο ἰδιόμελο, ἄρα τὸ πρῶτο δοξαστικὸ ψάλλεται μετὰ τὰ τρία στιχηρὰ προσόμοια τοῦ μηναίου στὸν τελευταῖο στίχο, πρὸ τοῦ νεκρωσίμου δοξαστικοῦ. Τὸ δεύτερο δοξαστικὸ ψάλλεται ὡς δοξαστικὸ τῶν ἀποστίχων τοῦ ὄρθρου, ἐκτὸς ἄν δὲν τελεσθοῦν προηγιασμένα, ὁπότε ψάλλεται στὴ θέση του, ὅπως καὶ ὅταν τύχει ἐκτὸς τεσσαρακοστῆς. Τὰ δοξαστικὰ ψάλλονταν ἐπίσης στὴ θέση τους (καθὼς καὶ τὸ κοντάκιο τοῦ μηναίου - ΤΑΣ κεφ. β’) καὶ ὅταν συνέπιπταν κατὰ τὶς β’, δ’ καὶ ε’ Κυριακὲς τῶν νηστειῶν μέχρι τὸ 1429 (χφ. Λειμῶνος 134 ΤΑΣ φ. 102v), ὁπότε οἱ ἀκολουθίες τῶν Κυριακῶν αὐτῶν δὲν εἶχαν συμπληρωθεῖ . Γιὰ τὶς 17 Φεβρουαρίου ἰσχύει ὅτι καὶ γιὰ τὶς 6 Μαρτίου, καθὼς ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ τήρων, ὁ καὶ στρατηλάτης, τιμᾶται καὶ κατὰ τὸ α’ Σάββατο τῶν νηστειῶν , στὶς 8 Φεβρουαρίου καὶ 8 Ἰουνίου. Ψάλλονται, δηλαδή, κατὰ τὸ Σάββατο τῆς β’ ἑβδομάδος τῶν νηστειῶν δύο μόνο δοξαστικά, ἐνῶ παραλείπονται τὰ προσόμοια τῶν αἴνων ἀκόμα καὶ σὲ ὁποιαδήποτε ἡμέρα ἐκτὸς τεσσαρακοστῆς.