Σὲ ἡμέρα κατανύξεως, δηλαδὴ σὲ κάθε ἡμέρα «ὅτε οὐκ ἔστιν ἑορτή» (καὶ κατὰ τὶς τεσσαρακοστές), δὲν ἁρμόζουν ἰδιαίτερα ἐδέσματα. Οἱ ἡμέρες μὲ κόλυβα ὁρίζονται ἀπὸ τὰ τυπικὰ Μεσσήνης
http://www.analogion.com/forum/showthread.php?t=5622&highlight=Messinensis&page=2 τοῦ ἔτους 1131 σσ. 299-304, Διονυσίου, Ἁγιορειτικὸν τυπικὸν τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἀκολουθίας ἐκδ. Καστανιώτη 1995 κ.ἄ., «εἴπερ ἐστιν ἑορταζόμενος ἅγιος, ἔχων κόλυβα» (χφ. Μ.Π.Τ. 59 τυπικὸν ιε’ αἰ. ἔκδ. Dmitrievskij τ. 3 σ. 258), «εἰς τὰς πανηγυρικῶς ἀγομένας ἑορτὰς καὶ μνήμας ἁγίων» (τυπικὸν π. Γ. Ρήγα τοῦ ἔτους 1908 σ. 170).