Κρυφές ἠχογραφήσεις ψαλτῶν ἐν ὥρᾳ δοκιμῆς!
῞Οταν ὑπάρχῃ μία κενὴ θέσι ψάλτου σὲ κάποιον ναό, εἴθισται νὰ καλοῦνται διάφοροι ἱεροψάλτες εἰς ἀκρόασιν (γιὰ δοκιμὴ δηλαδή), νὰ ψάλλουν εἴτε σὲ κάποια ἀκολουθία εἴτε ἐκτὸς ἀκολουθίας καὶ ἐν συνεχείᾳ νὰ ἐπιλέγεται ὁ ἀναπληρωτὴς τοῦ κενοῦ. ὅσοι ἀγαπητοὶ ψάλτες πηγαίνουν σὲ τέτοιες «ἀκροάσεις», ἂς ἔχουν ὑπόψει τους ὅτι εἶναι πολὺ πιθανὸν νὰ ἠχογραφηθοῦν ἐν ἀγνοίᾳ τους ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς ἢ ἄλλους παράγοντες τοῦ ναοῦ κατὰ τὴν ὥρα ποὺ θὰ ψάλλουν ἢ θὰ συνομιλοῦν. καὶ αὐτὸ συνήθως γίνεται, χωρὶς νὰ τοὺς ἐνημερώσῃ καὶ χωρὶς νὰ τοὺς εἰδοποίησῃ κανείς!
Εἶναι μία συνήθεια ποὺ διαδίδεται ὅλο καὶ περισσότερο τὰ τελευταῖα χρόνια σὲ πόλεις καὶ χωριά, καθὼς πλέον ἡ ἠχογράφησι εἶναι πολὺ εὔκολη. καὶ μετὰ οἱ ἠχογραφήσεις αὐτὲς μπορεῖ νὰ κυκλοφοροῦν μεταξὺ κληρικῶν καὶ ψαλτῶν ἐν ἀγνοίᾳ τοῦ βασικοῦ πρωταγωνιστοῦ! φανταστῆτε νὰ λέγουν δύο ἄνθρωποι· «θὲς νὰ καλέσῃς τὸν τάδε γιὰ ψάλτη στὸν ναό σου; σοῦ τὸν συνιστῶ, ἔχει ὡραία φωνή, εἶναι πολὺ καλὸς καὶ λοιπά. ἔχω ἠχογράφησι, ἀπὸ πέρυσι ποὺ ἦρθε νὰ δοκιμαστῇ στὸν ναό μας καὶ ἐνθουσίασε τὸν κόσμο. θὰ σοῦ δώσω τὴν κασέττα νὰ ἀκούσῃς»! φανταστῆτε βέβαια καὶ τὸ ἀντίθετο· «μὴν τὸν πάρῃς αὐτόν, δεν εἶναι καλός, ἄκου ἐδῶ πῶς τὰ εἶπε, ὅταν ἦρθε σὲ μᾶς».
Φανταστῆτε ἐπίσης ὁ ὑποψήφιος ψάλτης νὰ βρίσκεται ἐνώπιον κάποιας ἐπιτροπῆς ἀκροάσεως, καὶ νὰ τοῦ ζητοῦν νὰ ψάλῃ ἕνα δύσκολο μέλος, ἕνα ἀργὸ καὶ σπάνιο κομμάτι, κάποια ἀργὴ δοξολογία ἢ ἄλλο ἀργὸ καὶ καλοφωνικὸ μάθημα, ἐννοῶ κάποιο μάθημα ποὺ κανονικὰ δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ τοῦ τὸ ζητήσουν, κάποιο «ἐκτὸς ὕλης». καὶ ἂς ποῦμε ὅτι ὁ ψάλτης εἶναι ἀπὸ τοὺς καλοὺς καὶ δοκίμους, τεχνίτης ἀληθινός, καὶ θὰ ἀποδώσῃ σωστὰ καὶ ἄνετα τὸ ὅποιο μάθημα· δὲν εἶναι ὅμως πάντοτε τὰ μέλη τῆς ἐπιτροπῆς τοῦ ἰδίου ἢ ἀνωτέρου ἐπιπέδου μὲ τὸν δοκιμαζόμενο, ἀλλ᾿ ἔστιν ὅτε καὶ κατωτέρου. γιά ποιό λόγο τοῦ ζητήθηκε νὰ ψάλῃ αὐτὸ τὸ μέλος; μήπως ὄχι γιὰ νὰ δοκιμαστῇ, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸν ἠχογραφήσουν κρυφὰ καὶ νὰ μποροῦν ὕστερα κάποιοι νὰ ἀξιοποιήσουν πρὸς ὄφελός τους τὴν ἠχογράφησι;
Δὲν ξέρω τὴν νομιμότητα ποὺ ἔχει ἢ δὲν ἔχει αὐτὴ ἡ νεωτέρα συνήθεια οὔτε γνωρίζω ποῦ ἀρχίζουν καὶ ποῦ τελειώνουν τὰ ὅρια τῆς ὅποιας νομιμότητος. θεωρῶ ὅμως ὅτι καλὸν θὰ εἶναι οἱ ψάλτες, ὅταν πηγαίνουν νὰ δοκιμαστοῦν σὲ κάποιον ναὸ ἢ εἰς ἀκρόασιν ἀπὸ κάποια ἐπιτροπή, νὰ ἠχογραφοῦν οἱ ἴδιοι τὴν συμμετοχή τους. καὶ τοὐλάχιστον στὴν περίπτωσι τοῦ ναοῦ, ποὺ εἶναι δημόσιος χῶρος καὶ δημόσια λατρεία, νὰ εἶναι ἐμφανὲς τὸ μηχάνημα ἐγγραφῆς, νὰ ἔχουν δὲ καὶ μάρτυρες ὅτι ἠχογράφησαν ἐκείνη τὴν ἡμέρα καὶ ὥρα· γιὰ νὰ μὴ βρεθοῦν κάποια στιγμὴ πρὸ ἐκπλήξεων ὄχι πάντοτε εὐχάριστων.