Κείμενα Διονυσίου ᾿Ανατολικιώτου Τὸ σύνδρομο τῶν Βαλκανίων καὶ οἱ εὐχὲς τῆς ἐκκλησίας (2001)
ΤΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ
ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΧΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Δὲν πέρασε καλὰ καλὰ ἑνάμισι ἔτος ἀπὸ τὴν λῆξι τοῦ ἐπαίσχυντου καὶ ἄδικου πολέμου στὸ Κοσσυφοπέδιο, καὶ γινόμαστε μάρτυρες τῶν φρικτῶν ἀποτελεσμάτων του, ποὺ ἐξαπλώνονται σὲ ὅλα τὰ ἐμπλεκόμενα μέρη. καὶ ἀποδεικνύεται γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ ἡ τραγικὴ ἀλήθεια ὅτι σὲ ἕναν πόλεμο δὲν ὑπάρχουν νικητές· μόνο ἡττημένοι. ἀναφέρομαι φυσικὰ στὸ «σύνδρομο τῶν Βαλκανίων», ὅπως ὀνομάζονται οἱ θανατηφόρες ἀσθένειες (λευχαιμία, καρκίνος καὶ λοιπὲς) ποὺ προκαλοῦν οἱ χημικὲς καὶ ἄλλες οὐσίες ποὺ περιέχονταν στὶς βόμβες ποὺ χρησιμοποιήθηκαν τότε. καὶ φαίνεται ὅτι ὅσο θὰ περνᾷ ὁ καιρὸς αὐτὰ τὰ συμπτώματα θὰ πληθαίνουν ἀντὶ νὰ λιγοστεύουν. τὸ «σύνδρομο» τείνει νὰ πάρῃ τὴν μορφὴ ἐπιδημίας, χτυπάει ὄχι μόνον στρατιῶτες ἀλλὰ καὶ ἀθῶα παιδιά, καὶ δὲν γνωρίζει περιορισμὸ μεταξὺ τῶν συνόρων ἑνὸς κράτους· εἶναι μία ἀπειλὴ γιὰ ὅλη τὴν περιοχὴ τῶν Βαλκανίων καὶ τὴν ὑπόλοιπη Εὐρώπη.
῾Η ἐκκλησία ἔχει εἰδικὲς εὐχὲς γιὰ τὸν πόλεμο, μὲ τὶς ὁποῖες παρακαλεῖ τὸν ἄρχοντα τῆς εἰρήνης Κύριο 'Ιησοῦ Χριστὸ νὰ ἐπεμβῇ, νὰ σταματήσῃ τὸ κακὸ καὶ νὰ προστατέψῃ τὸν λαό του. προκαλεῖ ὅμως τὸν θαυμασμό μας τὸ ὅτι πολλὰ σημεῖα αὐτῶν τῶν εὐχῶν ἀναφέρονται ὄχι μόνο στὶς καθαυτὸ πολεμικὲς καταστροφὲς ἀλλὰ καὶ στὰ ἐπακόλουθα τῶν πολέμων, ποὺ εἶναι ἡ φτώχεια, ἡ ἔλλειψι τροφίμων καὶ ἀναγκαίων εἰδῶν, ἡ προσφυγιά, ἡ κακὴ ὑγιεινὴ καὶ κυρίως οἱ διάφορες θανατηφόρες ἐπιδημίες· ἄρα περιλαμβάνουν καὶ τὴν περίπτωσι ποὺ μᾶς ἀπασχολεῖ σήμερα. αὐτὸ εἶναι δεῖγμα τοῦ ἁγιοπνευματικοῦ φωτισμοῦ ποὺ εἶχαν οἱ συντάκτες τῶν εὐχῶν, οἱ ὁποῖοι ἔθεσαν κατάλληλες δεήσεις γιὰ τὴν ἀπομάκρυνσι αὐτῶν τῶν δεινῶν. ἀξίζει νὰ δοῦμε μερικὰ χαρακτηριστικὰ ἀποσπάσματα.
«...καὶ δὸς τῷ λαῷ σου λύτρωσιν καὶ ἐλευθερίαν τῶν πειρασμῶν καὶ τῆς τοῦ θανάτου τομῆς ἄφεσιν» (= καὶ δῶσε στὸν λαό σου λύτρωσι καὶ ἐλευθερία ἀπὸ τοὺς πειρασμοὺς καὶ ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὸν χωρισμὸ τοῦ θανάτου).
«...στῆσον τὸ δρέπανον τοῦ θανάτου, ὥστε μὴ καθ' ἡμῶν προβῆναι· ...στῆσον τῆς λοιμώδους νόσου τὴν δικαίαν ταύτην φθοράν» (= σταμάτησε τὸ δρεπάνι τοῦ θανάτου, ὥστε νὰ μὴν προχωρήσῃ ἐναντίον μας· ...σταμάτησε αὐτὴν τὴν δίκαιη καταστροφὴ αὐτῆς τῆς θανατηφόρου νόσου).
«...καὶ ἐξελοῦ ἡμᾶς ἀπὸ ταύτης τῆς δεινῆς καὶ λοιμώδους νόσου, τῆς τομῆς τοῦ θανάτου, τῆς ψυχικῆς δηλαδὴ καὶ σωματικῆς· ἡ γὰρ φοβερὰ αὕτη καὶ ἀπροσδόκητος συμφορὰ οὐ μόνον σώματα εἰς τέλος νεκροῖ καὶ διαφθείρει, ἀλλὰ καὶ ψυχὰς τελείως ἀπόλλυσιν, ἀμετανοήτως ἡμῶν διακειμένων καὶ προσκεκρουκότων ἐντεῦθεν σοὶ τῷ Θεῷ ἡμῶν» (= καὶ γλίτωσέ μας ἀπὸ αὐτὴν τὴν φοβερὴ καὶ θανατηφόρο νόσο, ἀπὸ τὸν χωρισμὸ τοῦ θανάτου, τὸν ψυχικὸ δηλαδὴ καὶ σωματικό· διότι αὐτὴ ἡ φοβερὴ καὶ ἀπρόσμενη συμφορὰ ὄχι μόνο τὰ σώματα νεκρώνει καὶ διαφθείρει ἐντελῶς, ἀλλὰ καὶ τὶς ψυχὲς καταστρέφει τελείως, ἀφοῦ ἐμεῖς συνεχίζουμε νὰ ζοῦμε ἀμετανόητοι καὶ ἀπὸ ἐδῶ ἀντιμαχόμαστε ἐσένα τὸν Θεό μας).
Τὶς εὐχὲς αὐτὲς μπορεῖ νὰ τὶς βρῇ κανεὶς στὰ εὐχολόγια τῆς ἐκκλησίας καὶ σὲ διάφορα προσευχητάρια. συγκεντρωμένες ὅλες μαζὶ σὲ ἕνα βιβλίο μὲ μετάφρασι καὶ εἰδικὲς εἰσαγωγὲς κυκλοφόρησαν τὸ 1999 σὲ εἰδικὴ ἔκδοσι μὲ τίτλο «'Ακολουθία ἐπὶ ἀπειλῇ πολέμου» (ἀπ' ὅπου καὶ τὰ παραθέματα) ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις «Κάλαμος».
(ἐδημοσιεύθη τῷ 2001)