συμβολή

http://www.filodimos.gr/2007/2-23.shtml?events-imka.htm

ΦΥΛΛΟ ΤΗΣ 23/2/2007

ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΙ ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΟΙ ΕΣΠΕΡΙΝΟΙ

    Ἡ ἱεραποστολικὴ δραστηριότης τῆς ἐκκλησίας μας κατὰ τὴν περίοδο τῆς μεγάλης τεσσαρακοστῆς εἶναι ἐντονώτερη. Στὰ πλαίσια αὐτὰ ἐντάσσονται καὶ οἱ κατανυκτικοὶ ἑσπερινοί, οἱ ὁποῖοι τελοῦνται ἐκ περιτροπῆς στοὺς ἱεροὺς ναοὺς τῆς πόλεως τοῦ Αἰγίου.

Ὁ πρῶτος κατανυκτικὸς ἑσπερινὸς ἐτελέσθη τὴν Κυριακὴ ἑσπέρας 18 Φεβρουαρίου ἐ.ἔ. στὸν ἱερὸ ναὸ παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Αἰγίου χοροστατοῦντος τοῦ σεβασμιωτάτου μητροπολίτου μας, κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ὁποίου ὡμίλησε ὁ πανοσιολογιώτατος ἀρχιμανδρίτης π. Φιλάρετος Κωνσταντακόπουλος, καθηγούμενος τῆς ἱερᾶς μονῆς Ἁγίας Λαύρας Καλαβρύτων, μὲ θέμα: «Ἡ νηστεία καὶ ἡ πνευματικὴ ὠφέλειά της».  Ὁ ὁμιλητής, ὡς ἔμπειρος πνευματικὸς ὁδηγός, ἀναφέρθηκε στὸ μέγα θέμα τῆς νηστείας ξεκινῶντας ἀπὸ τὴν ἐτυμολογία τῆς λέξεως καὶ στὴν συνέχεια μὲ συχνὲς ἀναφορὲς στὴν Ἁγία Γραφή, Παλαιὰ καὶ Καινὴ Διαθήκη, εἶπε ὅτι ἡ νηστεία εἶναι θεσμός, ποὺ ἡ ἀρχή του ἀνάγεται ἀκόμη εἰς τὸν παράδεισον μετὰ τὴν πτώση τῶν πρωτοπλάστων, ἀλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος διὰ τοῦ λόγου του καὶ τοῦ προσωπικοῦ παραδείγματός του ἐπιβεβαίωσε.

Ἀκολούθως ἀναφέρθηκε ἀναλυτικῶς εἰς τὴν οὐσίαν τοῦ θέματος, δηλαδὴ τί εἶναι καὶ τί σημαίνει νηστεία, διακρίνοντας τὴν σωστὴν θεσμοθετημένην ἀπὸ τὴν ἐκκλησία νηστεία ἀπ' αὐτὴν τὴν κακοποιημένη πολλάκις ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους νηστεία. Στηριζόμενος σὲ πατερικὲς ἀπόψεις καὶ κανονικὲς θέσεις, ξεκαθάρισε καὶ ἔδωσε στὸ ἐκκλησίασμα γνήσιες καὶ αὐθεντικὲς ἀπαντήσεις περὶ νηστείας, καλώντας τους νὰ μὴν ἀκολουθοῦν τὶς ἐκκοσμικευμένες περὶ νηστείας ἀντιλήψεις καὶ θεωρίες.  Ἀνεφέρθη ἐπίσης στὶς θεσμοθετημένες καὶ καθιερωμένες χρονικὲς περιόδους νηστείας ὑπὸ τῆς ἐκκλησίας καθ' ὅλο τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἔτος.  Κλείνοντας ὑπογράμμισε ὅτι ἡ νηστεία ἀποτελεῖ τὴν βάση τῆς πνευματικῆς ζωῆς καὶ ἄρα τὴν ἀναγκαία προϋπόθεση, γιὰ τὴν βίωση τῶν ἄλλων χριστιανικῶν ἀρετῶν, ποὺ θὰ δώσουν τὴν δυνατότητα στὸν ἀγωνιζόμενο χριστιανὸ νὰ κατορθώσει τὴν θέωσή του...

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

http://kopanakinews.wordpress.com/2009/08/20/577/

Τὸ «ΚΡΙΤΣΙ» ξαναζωντάνεψε καὶ φέτος

Θεία λειτουργία στὸ ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Νικολάου

τελέσθηκε ἀπὸ τὸν Πανοσιολογιότατο Ἀρχιμανδρίτη Φιλαρετο

Ἡ καθιερωμένη, γιὰ τὸ πρῶτο Σάββατο μετὰ τῆς Παναγιᾶς, θεία λειτουργία στὸ ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Νικολάου στὸ Κρίτσι (τώρα λέγεται Ἅγιος Νικόλαος), συνοικισμὸ τῆς τέως κοινότητος τοῦ ᾿Αρτικίου (καὶ νῦν δημοτικοῦ διαμερίσματος τοῦ δήμου Ἀετοῦ Μεσσηνίας) τελέ­σθηκε τὴν Πέμπτη 20-8-2009 ἀπὸ τὸν πανοσιολογιότατο ἀρχιμανδρίτη Φιλάρετο (καθηγούμενο τῆς ἱερᾶς μονῆς Ἁγίας Λαύρας), ὁ ὁποῖος ἕλκει τὴν καταγωγὴ ἀπὸ τὸν συνοικισμὸ αὐτόν.  Ἡ τροποποίηση αὐτὴ ἔγινε, γιατὶ τὸ Σάββατο 22-8-2009 ἦταν προγραμματισμένο νὰ ἔλθει στὸ Ἀρτίκι ὁ μητροπολίτης Χρυσόστομος πρὸς περαίωση τῆς διαδικασίας τῶν ἐγκαινίων τῆς ἐκκλησίας τοῦ χωριοῦ, τοῦ ἁγίου Δημητρίου.  Τὸ Κρίτσι, ὡς γνωστόν, εἶναι ἀκατοίκητο ἀπὸ πολλὰ χρόνια.

Στὸ Κρίτσι παρευρέθηκε καὶ φέτος ἀρκετὸς κόσμος ἀπὸ τὰ γύρω χωριὰ μὲ αἰσθητὴ τὴν παρουσία τῶν Ἀρτικαίων κ αὶ τῶν Κοπανακαίων. Βεβαίως καὶ οἱ Σαρακιναδαῖοι ἔδωσαν τὸ παρόν, καθὼς καὶ ἄλλοι ἀπὸ ἄλλα χωριά. Αἰσθητὴ ἐπίσης ἦταν ἡ ἀπουσία κάποιων ἐκπροσώπων τῶν οἰκογενειῶν τῶν Κριτσαίων, δηλαδὴ τῆς οἰκογένειας τοῦ Μήτσου Νικολόπουλου καὶ τοῦ Γιώργη Γιωργιόπουλου.

...................

Μετὰ τὴ θεία λειτουργία, ἀκολούθησε στὸν προαύλιο χῶρο τῆς ἐκκλησίας γεῦμα μὲ παραδοσιακὴ γουρουνοπούλα*, «γιούλμπασι», καὶ ἄλλα ἐδέσματα, ποὺ εἶχαν προετοιμασθεῖ ἀπὸ τέως κατοίκους τοῦ Κριτσιοῦ ὑπὸ τὴν μέριμνα τοῦ Γιάννη Ἀναγνωστόπουλου, τοῦ Γιώργου Μπουλούκου (Γιαννόπουλου) καὶ τῶν ἀδελφῶν Κωνσταντακόπουλων (Ἠλία καὶ Γιάννη, ποὺ εἶναι ἀδέλφια τοῦ καθηγουμένου Φιλάρετου).  Ὡραιότατα ἦταν καὶ τὰ μαυρόσυκα ποὺ προσεφέρθηκαν ἀπὸ τὸ Γιῶργο Γιαννόπουλο, ἀπὸ τὸ κτῆμα του ἐκεῖ στὸ Κρίτισι.

Καὶ τοῦ χρόνου μὲ ὑγεία νὰ παρευρεθοῦμε στὴ λειτουργία στὸν Ἅγιο Νικόλαο τοῦ Κριτσιοῦ.

Γιάννης Μητρόπουλος, Ἀρτικαῖος

* Σημείωσις «Συμβολῆς».  ὁ μακαριστὸς ἀρχιμανδρίτης Φιλάρετος δὲν ἔτρωγε κρέας λόγῳ τῆς μοναχικῆς του ἰδιότητος.  εὐλογοῦσε τὰ παρατιθέμενα στὴν τράπεζα ἐδέσματα, ἀλλὰ ὁ ἴδιος φρόντιζε νὰ τρώῃ ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα (π.χ. αὐγά, τυρί, κ.λπ.) ἐκτὸς ἀπὸ κρέας.

Λίγα λόγια γιὰ τὸ Κρίτσι

 To Κρίτσι ἦταν συνοικισμὸς τῆς Κοινότητος Ἀρτικίου. Ἔχει παύσει νὰ κατοικεῖται ἀπὸ πολλὰ χρόνια.  Ἀπὸ τὸ 1956, μὲ τὸ Β.Δ. τῆς 18-5-1956 περὶ μετονομασίας συνοικισμῶν καὶ κοινοτήτων, ποὺ δημοσιεύτηκε στὸ ΦΕΚ 125/21-5-1956, μετονομάστηκε σὲ Ἅγιο Νικόλαου λόγῳ τοῦ ὅτι τὸ ἐκκλησάκι ποὺ ὑπάρχει ἐκεῖ εἶναι ἀφιερωμένο στὸν Ἅγιο Νικόλαο.

Τὸ ὄνομα Κρίτσι πρωτομνημονεύτηκε ὡς οἰκισμός, ὅπως καὶ τὸ Ἀρτίκι, στὸ νόμο ΚΕ΄ τῆς 5-12-1845 ποὺ δημοσιεύτηκε στὸ ὕπ. ἀριθ. 32/8-12-1845 ΦΕΚ καὶ ὑπήχθη τότε στὸ Δῆμο Τριπύλης, ὅπου στὸν ἴδιο Δῆμο ὑπαγόταν καὶ ἡ Σαρακινάδα.

...............................

 Ἀπὸ τὶς ἀπογραφὲς τὸ Κρίτσι δὲν φαίνεται νὰ ξεπέρασε ποτὲ τοὺς 100 κατοίκους. Στὶς ἀπογραφὲς τοῦ 1920, 1928, 1940 καὶ 1951 εἶχε ἀντίστοιχα  82, 63, 58, καὶ 91 κατοίκους...

 Ἀπὸ τὸ Κρίτσι κατάγονται οἱ οἰκογένειες τῶν Ἀναγνωστοπουλαίων (Νικόλαου ἢ παπα-Νικολῆ, Δημητρίου, Γεωργίου, Ἠλία καὶ Σωτηρίου), Νικολοπουλαίων (Δημητρίου, Ἀθανασίου), Κωνσταντακοπουλαίων (Γεωργάκη, Ἀναστασίου ἢ Τσαμάκου, Κωνσταντάκη), τοῦ Βασίλη Γιαννόπουλου, τοῦ Κωνσταντῆ Μελᾶ (Σωτήρη, Μήτσου , Γιαννούλας, Χριστίνας, Ἀθηνᾶς, Βγαίνως). Ὁ Νικόλαος Ἀναγνωστόπουλος (ἢ παπα-Νικολῆς) ἦταν ἱερέας καὶ γιὰ ἕνα χρονικὸ διάστημα ἦταν παπᾶς στὸ Ἀρτίκι. Ὁ γιός του Γιάννης ἔχει προσφέρει σημαντικὰ στὴν ἀνακαίνιση τῆς ἐκκλησίας τοῦ Κριτσιοῦ καὶ τὴν ἀξιοποίηση τοῦ περιβάλλοντος χώρου καὶ τοῦ χώρου παρὰ τὸ Κεφαλάρι.

Ἀπὸ τὸ Κρίτσι ἕλκει τὴν καταγωγὴ καὶ ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Φιλάρετος, τωρινὸς καθηγούμενος τῆς ἱερᾶς μονῆς Ἁγίας Λαύρας, κατὰ κόσμο Ἀναστάσιος Κωνσταντακόπουλος τοῦ Κωνσταντίνου. Ὁ παπποῦς του, ὁ μπαρμπα-Τάσης ὁ Τσαμάκος, ὅταν ζοῦσε, ἦταν ὁ ψάλτης τοῦ χωριοῦ καὶ κατὰ διαστήματα αὐλακάρης καὶ  λιτρουβιάρης. Ἦταν δὲ ὁ μοναδικὸς στὴν περιοχὴ ποὺ εἶχε καὶ μελίσσια μὲ τὶς πατροπαράδοτες κερῆθρες.

Ὁ Γιάννης Ἀναγνωστόπουλος εἶναι ὁ κύριος διοργανωτὴς τοῦ πανηγυριοῦ ποὺ γίνεται στὸ Κρίτσι, τὸ πρῶτο Σάββατο μετὰ τὸ Δεκαπενταύγουστο, κάθε χρόνο, διότι τότε βρίσκεται κόσμος στὰ γύρω χωριὰ καὶ συμμετέχει στὴ θεία λειτουργία, ὅπου πρωτοστατεῖ ὁ ἀρχιμανδρίτης π. Φιλάρετος, ἡγούμενος τῆς ἱ. μονῆς Ἁγίας Λαύρας. Παλαιότερα, ὅταν κατοικεῖτο τὸ Κρίτσι, λειτουργοῦσαν τὸ ἐκκλησάκι κανονικὰ τοῦ ἁγ. Νικολάου στὶς 6 Δεκεμβρίου, καὶ τότε εἶχαν καὶ τὸ πανηγύρι  τους, χωρὶς ὅμως ὄργανα, κλαρίνα κ.λπ..

Ἄξιον μνείας εἶναι ὅτι ἀπὸ τὸ Κρίτσι καταγόταν καὶ ἡ οἰκογένεια Ἀναγνωστόπουλου, ποὺ πρὶν ἀπὸ χρόνια μετοίκησε στοὺς Γαργαλιάνους, καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἕνας γόνος αὐτῆς μετανάστευσε στὴν Ἀμερικὴ καὶ ἔγινε πρὸ ἐτῶν ἀντιπρόεδρος τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, ὁ γνωστὸς Ἄγκνιου (Agniu), ὅπως εἶχε μετονομασθεῖ στὴν Ἀμερικὴ καὶ εἶχε ἔλθει γιὰ προσκύνημα στοὺς Γαργαλιάνους.

Τὸ Κρίτσι δὲν εἶχε ποτὲ σχολεῖο. Τὰ παιδιὰ πηγαινοέρχονταν μὲ τὰ πόδια στὸ σχολεῖο τοῦ Ἀρτικίου διανύοντας ἀπόσταση περίπου μιᾶς ὥρας καὶ δέκα πέντε λεπτῶν, περνώντας ἀπὸ τὴν μικρὴ πηγή, τὸ Παλιομανάστηρο. Κάποτε ὁ ἀριθμὸς τῶν παιδιῶν ἦταν 14.  Ἀντιμετώπιζαν μεγάλες δυσκολίες στὸ νὰ καλύπτουν αὐτὴν τὴν ἀπόσταση καθημερινῶς, καὶ ἰδιαίτερα τὸ χειμῶνα μὲ τὸ κρύο, τὶς βροχὲς καὶ ἐνίοτε τὰ χιόνια, ὅταν μάλιστα ἔπρεπε νὰ περνοῦν καὶ μέσα ἀπὸ τὸ ποτάμι παιδιὰ τῆς πρώτης τάξης, ἡλικίας 7 ἐτῶν.

Τὸ σχολεῖο τοῦ Ἀρτικίου ἦταν μονοτάξιο καὶ λειτουργοῦσε πρωὶ καὶ ἀπόγευμα. Ὅταν τελείωνε τὸ πρωινὸ ὡράριο τοῦ σχολείου, ἐνῷ τὰ παιδιὰ τοῦ Ἀρτικίου πήγαιναν στὰ σπίτια τους νὰ φᾶνε, τὰ Κριτσαίικα καὶ τὰ Παναγαίικα περίμεναν στὸ προαύλιο τῆς ἐκκλησίας, τρώγοντας λίγο ψωμοτύρι ποὺ εἶχαν φέρει μαζί τους καὶ παίζοντας, μέχρι νὰ ξαναρχίσουν τὰ ἀπογευματινὰ μαθήματα.  Δὲν ἀρκοῦσε μόνο αὐτό, ἀλλὰ τὸ κάθε παιδὶ εἶχε ὑποχρέωση κάθε πρωὶ τὸ χειμῶνα νὰ πηγαίνει στὸ σχολεῖο κρατώντας καὶ ἕνα σχετικὰ χοντρὸ ξύλο γιὰ τὴν σόμπα τοῦ σχολείου, προκειμένου νὰ ζεσταίνονται τὰ παιδιά.  Ἡ μόνη ἀπαλλαγὴ ποὺ εἶχαν μερικὰ ἀπὸ τὰ Κριτσαίικα παιδιὰ ἦταν ὅτι δὲν ἦταν ὑποχρεωμένα νὰ πηγαίνουν φαγητὸ γιὰ τὸ δάσκαλο μὲ σειρὰ ἐκ περιτροπῆς κάθε μέρα. Τὴν ὑποχρέωση αὐτὴ τὴν εἶχαν μόνο τὰ παιδιὰ τοῦ Ἀρτικίου.

Φαντάζεται κανεὶς ἕνα παιδάκι 7 ἐτῶν νὰ φεύγει ἀπὸ τὸ Κρίτσι γιὰ τὸ σχολεῖο στὶς 6 καὶ μισὴ τὸ πρωὶ καὶ νὰ ἐπιστρέφει στὶς 8 μὲ 8 καὶ μισὴ τὸ βράδυ, ποὺ πλέον εἶχε σουρουπώσει. Τί κινδύνους διέτρεχε στὸ δρόμο, ἰδιαίτερα τὸ χειμῶνα, καὶ πότε νὰ διάβαζε αὐτὸ τὸ παιδὶ τὸ βράδυ μὲ τὸ λυχναράκι, ἂν βέβαια εἶχε καὶ βιβλία, καὶ τί γράμματα νὰ μάθαινε.

Οἱ κάτοικοι τοῦ Κριτσιοῦ ἔχουν μετοικήσει στὴν Κυπαρισσία, στὸ Ἀρτίκι, τὴν Σαρακινάδα, στὸ Κοπανάκι, ἀλλὰ καὶ ἀλλοῦ.  Στὸ Κρίτσι ἔχει ξαναχτίσει τὸ πατρικό του σπίτι ὁ Γεώργιος B. Γιαννόπουλος (ἐπονομαζόμενος καὶ Μπουλοῦκος).

Γιάννης Μητρόπουλος, Ἀρτικαῖος