ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΜΟΥΣΙΚΩΝ
ΤΗΣ ΨΑΛΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
Ψ
Ψαριανὸς Διονύσιος (βαπτιστικὸν Νικόλαος). γεννήθηκε στὴν Ἄνδρο τὸ 1912. ἀπεφοίτησε ἀπὸ τὴν θεολογικὴ σχολὴ Ἀθηνῶν τὸ 1942. στὶς 22 ἰουνίου 1952 χειροτονήθηκε τιτουλάριος ἐπίσκοπος ῾Ρωγῶν, βοηθὸς ἐπίσκοπος τῆς ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, ἐνῶ στὶς 19 νοεμβρίου 1957 ἐξελέγη μητροπολίτης Σερβίων καὶ Κοζάνης. τὸ 1989 ἀνακηρύχθηκε ἐπίτιμος διδάκτωρ τῆς θεολογικῆς σχολῆς τοῦ πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. ἀσχολήθηκε ἰδιαιτέρως μὲ τὴν λειτουργικὴ παράδοσι τῆς ἐκκλησίας, μὲ τὴν μελέτη τῆς «βυζαντινῆς» μουσικῆς καὶ μὲ τὸ τυπικό, καὶ δημοσίευσε πολλὲς σχετικὲς ἐργασίες καὶ μελέτες. καλλιέργησε τὸ κήρυγμα εἰς ὅλες τὶς μορφές του (λειτουργικό, ἑρμηνευτικό, προφορικό, ἔντυπο, ἐκλαϊκευτικό, θεολογικό, εἰσηγήσεις κ.λπ.). ἵδρυσε τὸ «Ἵδρυμα βυζαντινῆς μουσικολογίας» ὑπὸ τὴν ἱερὰ σύνοδο τῆς ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τοῦ ὁποίου διετέλεσε καὶ πρῶτος διευθυντής. ἐπιμελήθηκε τὴν ἔκδοσι τοῦ ἀρχιερατικοῦ καὶ ἄλλων λειτουργικῶν κειμένων. κοιμήθηκε στὶς 7 δεκεμβρίου 1997.
Ψάχος Κωνσταντῖνος. γεννήθηκε τὸ 1869 κατὰ τὸν Γεώργιο Παπαδόπουλο καὶ τὸν Κωνσταντῖνο ᾿Ι. Πανᾶ. οἱ νεώτεροι μελετητὲς τοῦ ἔργου του προτείνουν ὡς ἔτος γεννήσεως τὸ 1866.