ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΜΟΥΣΙΚΩΝ
ΤΗΣ ΨΑΛΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
Ν
Νικολαΐδης ᾿Αριστείδης. γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολι περὶ τὸ 1851 (στὸ «Λεξικόν» του ὁ Γ. Παπαδόπουλος σημειώνει ὅτι γεννήθηκε τὸ 1843, ἐνῶ στὶς «Συμβολὲς» τοποθετεῖ τὴν γέννησι τοῦ Νικολαΐδου μιὰ δεκαετία νωρίτερα· ἂν δὲν εἶναι τυπογραφικὴ ἀβλεψία, πρόκειται γιὰ τὶς συνήθεις ἀντιφάσεις καὶ ἀνακρίβειες τοῦ Παπαδοπούλου· ἀκολουθοῦμε τὶς χρονολογίες ποὺ δίνουν οἱ περισσότεροι συγγραφεῖς) καὶ κοιμήθηκε τὸ 1923 (κατὰ τὸν Γ. Παπαδόπουλο πέθανε τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1915). ἦταν μαθητὴς τοῦ ᾿Ιωάννου πρωτοψάλτου (1856-1865), δίπλα στὸν ὁποῖο χρημάτισε καὶ κανονάρχης τοῦ πατριαρχικοῦ ναοῦ, καὶ μαθητὴς τοῦ Γεωργίου Βιολάκη, ἀριστερὰ τοῦ ὁποίου ἔψαλλε στὸν ναὸ τοῦ ἁγίου ᾿Ιωάννου τῶν Χίων. στὸν ἴδιο ναὸ διετέλεσε ἐπὶ ἕναν χρόνο λαμπαδάριος καὶ τοῦ Γεωργίου Ραιδεστηνοῦ Β΄ (1876-1877). εἶχε σοβαρὸ χαρακτῆρα καὶ ἀναδείχθηκε ἄριστος ἑρμηνευτὴς τῆς ψαλτικῆς τέχνης. ἔψαλε στὸν πατριαρχικὸ ναὸ ἐπὶ 29 συναπτὰ ἔτη καὶ ἀκολούθησε ὅλα τὰ στάδια τῆς ἱεροψαλτικῆς ἱεραρχίας. προσελήφθη στὸ πατριαρχεῖο τὸ 1882 ὡς πρῶτος δομέστικος τοῦ Γ. Βιολάκη, καὶ τὸ 1888 ἔγινε λαμπαδάριος. μετὰ τὴν συνταξιοδότησι τοῦ Βιολάκη τὸ 1905 ἔγινε τοποτηρητὴς τῆς πρωτοψαλτίας καὶ πρωτοψάλτης μέχρι τὴν ἀποχώρησί του τὸ 1911. μαθητὲς τοῦ Νικολαΐδη ἦσαν ὁ βαπτιστικός του Πάτροκλος Πανανίδης, ὁ ᾿Εμμανουὴλ Φαρλέκας καὶ ἄλλοι.
Ντουμανέλης Γεώργιος ὁ Λέσβιος. βλέπε Λέσβιος Γεώργιος.