ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΜΟΥΣΙΚΩΝ
ΤΗΣ ΨΑΛΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
Θ
Θεόδωρος Ἀγαλλιανός. βλέπε Ἀγαλλιανὸς Θεόδωρος.
Θεόδωρος παπα-Παράσχου Φωκαεύς. ἄμεσος μαθητὴς τῶν τριῶν διδασκάλων καὶ ἰδίως τοῦ πρωτοψάλτου Γρηγορίου καὶ τοῦ Χουρμουζίου Χαρτοφύλακος, μὲ τὸν ὁποῖο συνεργάστηκε στὴν ἔκδοσι μουσικῶν βιβλίων. γεννήθηκε στὴν Φώκαια τῆς Μικρᾶς ᾿Ασίας τὸ 1790. ὁ πατέρας του ἦταν ἱερεὺς καὶ ὀνομαζόταν Παράσχος. ἔτσι ἐξηγοῦνται καὶ τὰ δύο ἐπώνυμα ποὺ χρησιμοποιοῦσε ὁ Θεόδωρος, Φωκαεὺς λόγῳ τῆς καταγωγῆς του καὶ (παπα-)Παράσχου ἀπὸ τὸν πατέρα του. σπουδαῖος μελοποιὸς ἀλλὰ καὶ ἐκδότης βιβλίων τῆς ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς. γνώστης τῆς παλαιᾶς παρασημαντικῆς ἀλλὰ καὶ τῆς ἀνατολικῆς μουσικῆς καὶ ἐκδότης ἄλλωστε βιβλίων ἀνατολικῶν ᾀσμάτων μὲ τὴν νέα παρασηματικὴ τῆς «καθ᾿ ἡμᾶς» μουσικῆς, τῆς «Πανδώρας» (1830) καὶ τῆς «Εὐτέρπης» (1843-1846). ἔγραψε καὶ θεωρητικὸ μὲ τὸν τίτλο «Κρηπὶς τοῦ θεωρητικοῦ καὶ πρακτικοῦ τῆς ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς», στὸ ὁποῖο ἀντιγράφει κυρίως ἀπὸ τὴν «Εἰσαγωγὴ εἰς τὸ θεωρητικὸν καὶ πρακτικὸν τῆς ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς» τοῦ Χουρμουζίου. πέθανε στὴν Κωνσταντινούπολι στὶς 3 ὀκτωβρίου τοῦ 1851. στοὺς περὶ τοὺς πεντακοσίους (500) μαθητές του συγκαταλέγονται οἱ Γεώργιος Βιολάκης, Ἀνέστης χανεντές, Γρηγόριος Κωνσταντᾶς, Μισαὴλ Μισαηλίδης καὶ ἄλλοι.