28. Γιὰ τὸ μάθημα «Ὁ ἄγγελος ἐβόα»
Διονυσίου Ἀνατολικιώτου
δρος φιλοσοφικῆς σχολῆς Ἀθηνῶν,
μουσικολόγου - τυπικολόγου
symbole@mail.com
28. Εἰς τὴν αὐτὴν ἑορτήν [τῆς λαμπροφόρου ἀναστάσεως], μέλος Βαλασίου ἱερέως, ἦχος α΄, Μαθηματάριον (ἔτους 1851), σ. 306.
Ὁ ἄγγελος ἐβόα τῇ κεχαριτωμένῃ·
χαῖρε, παρθένε, χαῖρε, καὶ πάλιν ἐρῶ, χαῖρε·
ὁ σὸς υἱὸς ἀνέστη τριήμερος ἐκ τάφου·
ἀνέστη, ἐβόα τῇ κεχαριτωμένῃ·
ἐβόα ὁ ἄγγελος· χαῖρε, παρθένε, χαῖρε·
ὁ σὸς υἱὸς ἀνέστη τριήμερος ἐκ τάφου,
καὶ τοὺς νεκροὺς ἐγείρας· λαοί, ἀγαλλιᾶσθε.
Πρόκειται γιὰ καλοφωνικὴ μελοποίησι «μεγαλυναρίων» (δηλαδὴ στίχων ἢ προϋμνίων) τῆς θ΄ ᾠδῆς τῶν κανόνων μὲ μικρὲς προσθαφαιρέσεις κατὰ τὴν κρίσι τοῦ μελοποιοῦ (βλέπε καὶ τὴν σχετικὴ σημείωσί μου γιὰ τὸ μάθημα 13 «Μεγάλυνον ψυχή μου»). ᾿Εδῶ συγκεκριμένα συμφύρονται καὶ διασκευάζονται οἱ ἑξῆς τρεῖς στίχοι·
῾Ο ἄγγελος ἐβόα τῇ κεχαριτωμένῃ· ἁγνὴ παρθένε, χαῖρε· καὶ πάλιν ἐρῶ, χαῖρε· ὁ σὸς υἱὸς ἀνέστη τριήμερος ἐκ τάφου.
Χαῖρε, παρθένε, χαῖρε· χαῖρε, εὐλογημένη· χαῖρε, δεδοξασμένη· σὸς γὰρ υἱὸς ἀνέστη τριήμερος ἐκ τάφου.
Ὅτι Χριστὸς ἀνέστη τὸν θάνατον πατήσας καὶ τοὺς νεκροὺς ἐγείρας, λαοί, ἀγαλλιᾶσθε.
Δημοσίευσι 11/11/2017 (στὴν ἱστοσελίδα τῆς Συμβολῆς)