1. Βίβλος Θέματα εἰσαγωγῆς Τί φρονεῖ ἡ ἐκκλησία γιὰ τὰ κανονικὰ βιβλία

 

ΤΙ ΦΡΟΝΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΙΑ ΤΑ

 

«ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ» ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ

 

 

Δν θ δοθε νας ποφθεγματικς ρισμς γιὰ τ κανονικὰ βιβλία τς Καινς Διαθήκης (κα τς γίας Γραφς λοκλήρου), λλ θ προσδιορι­σθε τ τί φρονε κα τί πράττει γι’ ατ κκλησία.

1. Τί φρονε κκλησία γι τ κανονικ βιβλία.

α. Φρονε τι εναι λάθητα. Γι τν κκλησία εναι βιβλία λάθητα, κα καμμι νακρίβεια κα κανένα λάθος ψεδος δν περιέχουν γύρω π τν λήθεια πο σζει. Λέω γι τν λήθεια πο σζει, διότι γι’ ατν ἀποκλειστικῶς νδιαφέρονται ο συγγραφες τς Κ. Διαθήκης. λλ κα γι λα τ λλα εναι λάθητα τ κανονικ βιβλία, πρτον μν διότι δν ναμιγνύονται σ ζητήματα πιστημονικά, δεύτερον δ διότι ποτ δν στορον πράγματα σχετα μ τν πόθεση τς σωτηρίας. Τ λέω ατ χι γι ν δείξω τι τ λάθητο ξασφαλίζεται μ τν ποφυγ τν δυσκόλων θεμάτων, λλ γι ν δείξω τι, ν μερικς φορς Γραφ μιλάει κατ τν κοιν ντίληψη μιᾶς δεδομένης ποχς κα χι κατ τν κρως πιστημονικ στορικ κρίβεια, ατ δν κυρώνει τ λάθητό της. Δηλαδ ν ποκαλε τν ρδη Β΄ βασιλιᾶ, ν κατ τν στορικ κρίβεια εναι τετράρχης κα χι βασιλεύς, ν μιλάει γι δύση το λίου, ν κατ τν πιστημονικ κρίβεια λιος δν δύει, λλ γ στρέφεται γύρω π τν αυτό της, ν Παλος συμβουλεύει τν Τιμόθεο ν’ ποφεύγει τν πολλ δροποσία κα ν χρησιμοποιε λίγο ονο γι κάποιες σθένειές του, ν νδεχομένως ατ δν τ συνιστ ατρικ πιστήμη, λα ατ δν χουν καμμία σχέση μ τ λάθητο τῆς γίας Γραφς, λλ’ πλς κφράζουν πς κδηλώνεται τ πατρικ νδιαφέρον το Παύλου γι τν γεία το Τιμοθέου, πς λέει λας τ δύση το λίου, πς ποκαλοσε τότε ουδαϊκς λας τν τετράρχη του στω κα καταχρηστικς. λλ τ λάθητο δν εἶναι ρκετ δίωμα γι να κανονικ βιβλίο, διότι πάρχουν κα πολλ λλα βιβλία λάθητα, χωρς ν εναι δυνατν ν ξισωθον μ τ βιβλία το Κανόνος. Εναι δυνατν π.χ. ν βρε κάποιος μία πιστολ το Μ. θανασίου μία μιλία το ωάννου Χρυσοστόμου να τροπάριο λάθητα. Εναι δυνατν πίσης κα σχετα μ τν πίστη στορικ γεωργαφικ κείμενα, διαίτερα τ σύντομα, ν εναι λάθητα, χωρς ατ ν σημαίνει τι εναι γιες Γραφές.

β. Τ λάθητα βιβλία το Κανόνος εναι διαιτέρως κα θεόπνευστα. Ατ εναι ποκλειστικ προσν τν κανονικν βιβλίων κατ τ φρόνημα τς κκλησίας. Τ γνώρισμα το λαθήτου εναι προσν ρνητικό, ν τ τς θεοπνευστίας θετικό. λόγος ὁ περιεχόμενος στὴν Γραφὴ εναι λόγος το Θεο, παράλλακτος, κριβής, ναλλοίωτος. Εναι ποκάλυψη το Θεο στος νθρώπους, ποκάλυψη πραγμάτων πο ἦταν φύσει δύνατον στος νθρώπους ν τ μάθουν, ποια κι ν ἦταν πρόοδός τους στ σοφία. Τ κανονικ βιβλία τὰ γραψε κατ᾿ οσίαν τ Πνεμα τ γιο χρησιμοποιώντας τος ερος συγγραφες ς ργανα. Βεβαίως τ λογικ ατ ργανα συμμετεχαν στ νοήματα λλοτε περισσότερο κα λλοτε λιγότερο, κα δν γραφαν πως τ μέντιουμ· πίσης δωσαν στ γραπτά τους τν προσωπικό τους κα γλωσσικ κα συγγραφικ χαρακτρα· λλ δν θ ταν καν ν γράψουν στω ν διανοηθον ατ πο γραψαν, ν δν δέχονταν τν πιφοίτηση κα ποκάλυψη το γίου Πνεύματος. Ατ φρονε κκλησία γι τ κανονικ βιβλία.

 

Κωνσταντνος Σιαμάκης

(π τ βιβλίο του «Μαθήματα Εσαγωγς ες τν Καινν Διαθήκην», Θεσσαλονίκη 1972, σ. 14-17)

 

(᾿Επιλογὴ καὶ γλωσσικὴ ἐπιμέλεια ὑπὸ θανασίου Γ. Σιαμάκη, ρχιμανδρίτου)

 

(δημοσίευσις· μάρτιος 2013)